Lib. Cap.

 1  1,  22|        ipse ab hostium castris non longius mille et quingentis passibus
 2  1,  48|       circumsistebant; si quo erat longius prodeundum aut celerius
 3  2,  19|     impetum facerent, neque nostri longius quam quem ad finem porrecta [
 4  2,  20|       revocandi milites; qui paulo longius aggeris petendi causa processerant
 5  2,  21|     fortiter sustinerent, quod non longius hostes aberant quam quo
 6  3,   9|           factus, quod ipse aberat longius, naves interim longas aedificari
 7  3,  18|      Venetis prematur docet, neque longius abesse quin proxima nocte
 8  3,  28|            compluribus interfectis longius impeditioribus locis secuti
 9  4,   1|          apud eos nihil est, neque longius anno remanere uno in loco
10  4,  10|           in Oceanum influit neque longius ab Oceano milibus passuum
11  4,  11|     itinere congressi magnopere ne longius progrederetur orabant. Cum
12  4,  11|      reverterentur; tamen sese non longius milibus passuum IIII aquationis
13  4,  26|           in fugam dederunt; neque longius prosequi potuerunt, quod
14  4,  32|         subsequi iussit. Cum paulo longius a castris processisset,
15  5,   7|         Dumnorigem statuebat; quod longius eius amentiam progredi videbat,
16  5,   8|   intermisso cursum non tenuit, et longius delatus aestu orta luce
17  5,   9|        acceptis. Sed eos fugientes longius Caesar prosequi vetuit,
18  5,  19|             Relinquebatur ut neque longius ab agmine legionum discedi
19  5,  46|       exercitus, quod paulo aberat longius, non putat exspectandam;
20  5,  52|                              52-~ ~Longius prosequi veritus, quod silvae
21  5,  53|         sui causa convenisse neque longius milia passuum octo ab hibernis
22  6,   7|         parabant, iamque ab eo non longius bidui via aberant, cum duas
23  6,  29|            constituit non progredi longius; sed, ne omnino metum reditus
24  6,  34|           praedae cupiditas multos longius evocabat, et silvae incertis
25  6,  35|         potiuntur. Invitati praeda longius procedunt. Non hos palus
26  6,  35|       captivis quaerunt; profectum longius reperiunt omnemque exercitum
27  6,  36|    Caesarem fidem servaturum, quod longius progressum audiebat, neque
28  6,  39|       primo legiones credunt, quas longius discessisse ex captivis
29  7,   9| pervagentur: daturum se operam, ne longius triduo ab castris absit.
30  7,  11|     oppugnatione Vellaunoduni, cum longius eam rem ductum iri existimarent,
31  7,  14|         laturos aut magno periculo longius ab castris processuros;
32  7,  16|       observabat dispersosque, cum longius necessario procederent,
33  7,  45|           pugnandi aut spe praedae longius progrediantur; quid iniquitas
34  7,  47|         partibus orto clamore, qui longius aberant repentino tumultu
35  7,  63| sequebantur; Treveri, quod aberant longius et ab Germanis premebantur,
36  7,  71|         frumentum, sed paulo etiam longius tolerari posse parcendo.
37  7,  73|      deminutis nostris copiis quae longius ab castris progrediebantur:
38  7,  79|       colle exteriore occupato non longius mille passibus ab nostris
39  7,  82|                          82-~ ~Dum longius ab munitione aberant Galli,
40  8,   3|       copia pabuli frumentique, si longius progredi vellet, deficeretur,
41  8,  10|           pabulatum frumentatumque longius esset proficiscendum, parvis
42  8,  10|          eadem transgressi nostros longius summovebant. Accidebat autem
43  8,  13|       vulnerabantur, sed etiam qui longius subsidiari consuerant, turpiter
44  8,  13|         aut nonnulli pudore coacti longius profugerent. Quorum periculo
45  8,  14|        persequi se inciperent quam longius agmen impedimentorum suorum
46  8,  20|     castrorum relicturos, quae non longius ab ea caede abesse plus
47  8,  35|           Drappes et Lucterius non longius ab oppido X milibus, unde
48  8,  48|    vehementi Volusenum produxisset longius, inimicus homini suorum