bold = Main text
   Lib. Cap.                                grey = Comment text

 1 [Title]|                              DE BELLO GALLICO~ ~
 2  1,  13|       Divico princeps fuit, qui bello Cassiano dux Helvetiorum
 3  1,  13|       atque esse voluisset; sin bello persequi perseveraret, reminisceretur
 4  1,  30|                           30-~ ~Bello Helvetiorum confecto totius
 5  1,  30|     populi Romani ab his poenas bello repetisset, tamen eam rem
 6  1,  34|        quid in sua Gallia, quam bello vicisset, aut Caesari aut
 7  1,  40|         felicitatem Helvetiorum bello esse perspectam. Itaque
 8  1,  44|       rerum ut non sciret neque bello Allobrogum proximo Haeduos
 9  1,  45|   Ariovisti quam populi Romani. Bello superatos esse Arvernos
10  1,  45|       debere esse Galliam, quam bello victam suis legibus uti
11  2,   4|         armis essent et quid in bello possent, sic reperiebat:
12  3,   3|  obsidibusque acceptis nihil de bello timendum existimaverat,
13  4,   1|       complures annos exagitati bello premebantur et agri cultura
14  4,   2|         aditus magis eo ut quae bello ceperint quibus vendant
15  4,   6|     cognita Caesar, ne graviori bello, occurreret, maturius quam
16  4,  16|                 16-~ ~Germanico bello confecto multis de causis
17  5,   1|         nisi ita fecerint, sese bello civitatem persecuturum demonstrat.
18  5,  11|      permoti Britanni hunc toti bello imperioque praefeceraut. ~
19  5,  12|  civitatibus eo pervenerunt) et bello illato ibi permanserunt
20  5,  53|       fere Galliae civitates de bello consultabant, nuntios legationesque
21  5,  55|    expertos dicerent, Ariovisti bello et Tencterorum transitu:
22  6,   1| facultates ut, si quid esset in bello detrimenti acceptum, non
23  6,   2|   sollicitari, maturius sibi de bello cogitandum putavit. ~
24  6,   5|  auxilia existimabat quam ipsum bello lacesseret, ne desperata
25  6,  14|                 14-~ ~Druides a bello abesse consuerunt neque
26  6,  15|         propulsarent), omnes in bello versantur, atque eorum ut
27  6,  17| dimicare constituerunt, ea quae bello ceperint plerumque devovent:
28  6,  23|     infert, magistratus, qui ei bello praesint, ut vitae necisque
29  6,  32|   causam iudicaret: nihil se de bello cogitavisse, nulla Ambiorigi
30  6,  35|    constituerat. Hic quantum in bello fortuna possit et quantos
31  6,  35|     procedunt. Non hos palus in bello latrociniisque natos, non
32  7,   1|      liberius atque audacius de bello consilia inire incipiunt.
33  7,  29|     imperiti. Errare, si qui in bello omnes secundos rerum proventus
34  7,  33|            33-~ ~Caesar, etsi a bello atque hoste discedere detrimentosum
35  7,  34|  omnibus omissis his rebus huic bello servirent eaque quae meruissent
36  7,  43|      exterriti consilia clam de bello inire incipiunt civitatesque
37  7,  63|       causa quare toto abessent bello et neutris auxilia mitterent.
38  7,  63| requirunt, neque tamen suscepto bello suum consilium ab reliquis
39  7,  64|      mentes nondum ab superiore bello resedisse sperabat. Horum
40  7,  67|     Caesaris Aedui cum Sequanis bello contenderant. ~
41  7,  77|   nostri maiores nequaquam pari bello Cimbrorum Teutonumque fecerunt;
42  7,  77| iudicarem. Nam quid illi simile bello fuit? Depopulata Gallia
43  7,  77|        fama nobiles potentesque bello cognoverunt, horum in agris
44  7,  78|        aut aetate inutiles sunt bello oppido excedant, atque omnia
45  8, Ded|      Alexandrino atque Africano bello interessem; quae bella quamquam
46  8,  51|       ab illo universae Galliae bello. Nihil relinquebatur quod