Lib. Cap.

 1  1,  10|           intellegebat magno cum periculo provinciae futurum ut homines
 2  1,  17|   intellegere sese quanto id cum periculo fecerit, et ob eam causam
 3  1,  25|         equis, ut aequato omnium periculo spem fugae tolleret, cohortatus
 4  1,  42|        accessisset seque id sine periculo facere posse existimaret.
 5  1,  44|         sine ullo eius labore et periculo confecturum.~
 6  1,  46|    reicerent. Nam etsi sine ullo periculo legionis delectae cum equitatu
 7  1,  47|   Legatum ex suis sese magno cum periculo ad eum missurum et hominibus
 8  2,   5|  reliquisque civitatibus ut sine periculo ad eum portari possent efficiebat.
 9  2,  11|           priores, quod abesse a periculo viderentur neque ulla necessitate
10  2,  11|          ponerent. Ita sine ullo periculo tantam eorum multitudinem
11  2,  26|      loco res esset quantoque in periculo et castra et legiones et
12  3,   1|         per Alpes, quo magno cum periculo magnisque cum portoriis
13  4,  12|        auxilium ferret, illum ex periculo eripuit, ipse equo vulnerato
14  4,  28|     solis occasum, magno suo cum periculo deicerentur; quae tamen
15  5,  16|          equites autem magno cum periculo proelio dimicare, propterea
16  5,  19|    silvis emittebat et magno cum periculo nostrorum equitum cum eis
17  5,  29|          esset durius, nullo cum periculo ad proximam legionem perventuros;
18  5,  30|       gravissime ex vobis mortis periculo terrear: hi sapient; si
19  5,  31|     excogitantur, quare nec sine periculo maneatur, et languore militum
20  5,  47|     Caesari remittit, quanto cum periculo legionem ex hibernis educturus
21  5,  48| Ciceronem gerantur, quantoque in periculo res sit. Tum cuidam ex equitibus
22  5,  50| exploratis itineribus minore cum periculo vallem rivumque transiret.
23  5,  51|     tertiam ad se transire, sine periculo licere; post id tempus non
24  5,  52|        iudicat rebus, quanto cum periculo et quanta cum virtute res
25  5,  57|      teneret, de suo ac legionis periculo nihil timebat; ne quam occasionem
26  6,  39|       equites; quanto res sit in periculo cognoscunt. Hic vero nulla
27  7,   1|   initium faciant et sui capitis periculo Galliam in libertatem vindicent.
28  7,  14|    inopiam non laturos aut magno periculo longius ab castris processuros;
29  7,  14|         loci natura ab omni sint periculo tuta, neu suis sint ad detractandam
30  7,  26|          quod plerumque in summo periculo timor misericordiam non
31  7,  32|         subveniat: summo esse in periculo rem, quod, cum singuli magistratus
32  7,  41|       Fabio missi, quanto res in periculo fuerit, exponunt. Summis
33  7,  74|   circumfundi possent; ac ne cum periculo ex castris egredi cogatur,
34  8,   9|         perlata, sive certamiuis periculo sive subito adventu sive
35  8,  13|      longius profugerent. Quorum periculo sic omnes copiae sunt perturbatae
36  8,  14|        discedere ex eo loco sine periculo barbari militibus instantibus
37  8,  15|       aut diutius permanere sine periculo eodem loco possent, tale
38  8,  40|       nostris sine vulneribus ac periculo vitae neque adire flumen
39  8,  41|         decurrunt et eminus sine periculo proeliantur multosque pertinaciter
40  8,  41|      quod genus operis sine ullo periculo, sine suspicione hostium
41  8,  41|          fontis aditum, nec sine periculo possent aquari oppidani,
42  8,  42|        restinguendo dimicationis periculo deterreant Romanos. Magna
43  8,  44|        quod nusquam diutius sine periculo commoraturus videbatur,
44  8,  49|          libenter sine praesenti periculo susciperet. Itaque honorifice