Lib. Cap.

 1  1,  39|        signa ferri iussisset, non fore dicto audientes milites
 2  1,  40|     tempore iudicaturos. Quod non fore dicto audientes neque signa
 3  1,  42|          cognitis suis postulatis fore uti pertinacia desisteret.
 4  1,  46|    delectae cum equitatu proelium fore videbat, tamen committendum
 5  4,   6|          Eo cum venisset, ea quas fore suspicatus erat facta cognovit:
 6  4,   6|           que] postulassent ab se fore parata. Qua spe adducti
 7  4,  20|  deficeret, tamen magno sibi usui fore arbitrabatur, si modo insulam
 8  4,  31|        obsides dare intermiserant fore id quod accidit suspicabatur.
 9  4,  35|     superioribus diebus acciderat fore videbat, ut, si essent hostes
10  5,  39|         victoriam in perpetuum se fore victores confidebant. ~
11  5,  51|        licere; post id tempus non fore potestatem: ac sic nostros
12  5,  58|          in fugam coniectis (quod fore, sicut accidit, videbat)
13  6,   7|          sperans temeritate eorum fore aliquam dimicandi facultatem
14  6,   8|       proelium non dubitant. Quae fore suspicatus Labienus, ut
15  6,  23|          consistere; simul hoc se fore tutiores arbitrantur repentinae
16  6,  23|           concilio dixit se ducem fore, qui sequi velint, profiteantur,
17  7,  32|      diutius alatur controversia, fore uti pars cum parte civitatis
18  7,  37| consistendi Romanis in Gallia non fore. Esse nonnullo se Caesaris
19  7,  37|        vel principes eius consili fore profiterentur, ratio perficiendi
20  7,  64|   peditatu quem antea habuerit se fore contentum dicit, neque fortunam
21  7,  77|    consanguineisque nostris animi fore existimatis, si paene in
22  8,  22|            Sed tamen se contentum fore ea poena quam sibi ipsi
23  8,  27|        recedit nec se satis tutum fore arbitratur, nisi flumine
24  8,  52|          exercitusque dimitteret: fore eo facto liberam et sui
25  8,  54|       enim existimabat tutissimam fore Galliam, si Belgae, quorum