Lib. Cap.

 1  1,   7|                               7-~ ~Caesari cum id nuntiatum esset,
 2  1,  10|                              10-~ ~Caesari renuntiatur Helvetiis esse
 3  1,  17|            necessariam rem coactus Caesari enuntiarit, intellegere
 4  1,  18|            equitatui, quem auxilio Caesari Haedui miserant, Dumnorix
 5  1,  31|       impetrata sese omnes flentes Caesari ad pedes proiecerunt: non
 6  1,  34|           quam bello vicisset, aut Caesari aut omnino populo Romano
 7  1,  37|           37-~ ~Haec eodem tempore Caesari mandata referebantur et
 8  1,  39|          dicebant. Non nulli etiam Caesari nuntiabant, cum castra moveri
 9  1,  41|          centurionibus egerunt uti Caesari satis facerent: se neque
10  1,  46|        haec in conloquio geruntur, Caesari nuntiatum est equites Ariovisti
11  1,  47|           se mitteret. Conloquendi Caesari causa visa non est, et eo
12  1,  53|           incidit. Quae quidem res Caesari non minorem quam ipsa victoria
13  2,  20|                              20-~ ~Caesari omnia uno tempore erant
14  3,  16|             Itaque se suaque omnia Caesari dediderunt. In quos eo gravius
15  4,  26|         unum ad pristinam fortunam Caesari defuit.~
16  4,  27|            et se civitatesque suas Caesari commendare coeperunt.~
17  4,  32|        castrorum in statione erant Caesari nuntiaverunt pulverem maiorem
18  5,  21|           legationibus missis sese Caesari dedumt. Ab his cognoscit
19  5,  27|          quod hibernis levetur, et Caesari pro eius meritis gratiam
20  5,  47|           efferri sciret, litteras Caesari remittit, quanto cum periculo
21  7,   6|               His rebus in Italiam Caesari nuntiatis, cum iam ille
22  7,  10|              10-~ ~Magnam haec res Caesari difficultatem ad consilium
23  7,  12| oppuguatione destitit atque obviam Caesari proficiscitur. Ille oppidum
24  7,  37|          decem illis milibus, quae Caesari ad bellum mitterentur, praeficeretur