Lib. Cap.

 1  1,  37|         existimavit, ne, si nova manus Sueborum cum veteribus copiis
 2  2,   2|    constanter omnes nuntiaverunt manus cogi, exercitum in unum
 3  2,   5|     communisque salutis intersit manus hostium distineri, ne cum
 4  2,  13|   maiores natu ex oppido egressi manus ad Caesarem tendere et voce
 5  5,   8|    captivis cognovit, cum magnae manus eo convenissent, multitudine
 6  5,  29|          clamitabat, cum maiores manus hostium adiunctis Germanis
 7  5,  31|        Tandem dat Cotta permotus manus: superat sententia Sabini.
 8  5,  39|       imperio sunt, quam maximas manus possunt cogunt et de improviso
 9  6,  34|         ut supra demonstravimus, manus certa nulla, non oppidum,
10  6,  34|       vellet, dimittendae plures manus diducendique erant milites;
11  6,  35|     hostibus, ut demonstravimus, manus erat nulla quae parvam modo
12  6,  38|   acceptis vulneribus: aegre per manus tractus servatur. Hoc spatio
13  7,  25|         portam oppidi Gallus per manus sebi ac picis traditas glebas
14  7,  40| Litavicci fraude perspecta Aedui manus tendere, deditionem significare
15  7,  47|           nonnullae de muris per manus demissae sese militibus
16  7,  48|       paulo ante Romanis de muro manus tendebant, suos obtestari
17  7,  50|        dextra parte alio ascensu manus distinendae causa miserat.
18  7,  59|          erant per se infideles, manus cogere atque aperte bellum
19  7,  84|       huc concurritur. Romanorum manus tantis munitionibus distinetur
20  8,   6|       satis haberet convenientes manus dissipare, ne quod initium
21  8,  15|    Caesaris declaratum est), per manus stramentorum ac virgultorum,
22  8,  44|        omnibus qui arma tulerant manus praecidit vitamque concessit,