Lib. Cap.

 1  1,  31|        accidisse, propterea quod Ariovistus, rex Germanorum, in eorum
 2  1,  33|  occurrendum putabat. Ipse autem Ariovistus tantos sibi spiritus, tantam
 3  1,  34|       cum eo agere. Ei legationi Ariovistus respondit: si quid ipsi
 4  1,  36|                    36-~ ~Ad haec Ariovistus respondit: ius esse belli
 5  1,  42|         Cognito Caesaris adventu Ariovistus legatos ad eum mittit: quod
 6  1,  42|  citroque inter eos mitterentur, Ariovistus postulavit ne quem peditem
 7  1,  43|         intervallo constiterunt. Ariovistus ex equis ut conloquerentur
 8  1,  44|                            44-~ ~Ariovistus ad postulata Caesaris pauca
 9  1,  46|          arrogantia in conloquio Ariovistus usus omni Gallia Romanis
10  1,  47|                 47-~ ~Biduo post Ariovistus ad Caesarem legatos misit:
11  1,  47|         scientiam, qua multa iam Ariovistus longinqua consuetudine utebatur,
12  1,  47|        His mandavit quae diceret Ariovistus cognoscerent et ad se referrent.
13  1,  47|      Quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset, exercitu suo
14  1,  48| instructam habuit, ut, si vellet Ariovistus proelio contendere, ei potestas
15  1,  48|         ei potestas non deesset. Ariovistus his omnibus diebus exercitum
16  1,  49|       expedita cum omni equitatu Ariovistus misit, quae copiae nostros
17  1,  50|        castra reduxit. Tum demum Ariovistus partem suarum copiarum,
18  1,  50|         Solis occasu suas copias Ariovistus multis et inlatis et acceptis
19  1,  50|     quaereret Caesar quam ob rem Ariovistus proelio non decertaret,
20  1,  53|         reppererunt. In his fuit Ariovistus, qui naviculam deligatam