Lib. Cap.

 1  1,  13|       populi Romani et pristinae virtutis Helvetiorum. Quod improviso
 2  1,  52|          eos testes suae quisque virtutis haberet; ipse a dextro cornu,
 3  2,   8|        propter eximiam opinionem virtutis proelio supersedere statuit;
 4  2,  15|          homines feros magnaeque virtutis; increpitare atque incusare
 5  2,  21|          quam uti suae pristinae virtutis memoriam retinerent neu
 6  2,  24|     Treveri, quorum inter Gallos virtutis opinio est singularis, qui
 7  2,  27|          ut non nequiquam tantae virtutis homines iudicari deberet
 8  3,   5|         vir et consilii magni et virtutis, ad Galbam accurrunt atque
 9  5,  44|        quem locum tuae probandae virtutis exspectas ? hic dies de
10  6,  23| solitudines habere. Hoc proprium virtutis existimant, expulsos agris
11  6,  40|    ordinibus reliquarum legionum virtutis causa in superiores erant
12  7,  36|         in quoque esset animi ac virtutis suorum perspiceret. Erat
13  7,  59|          maximam habet opinionem virtutis, instabant, alteram Camulogenus
14  7,  62|     cohortatus ut suae pristinae virtutis et secundissimorum proeliorum
15  7,  77|      consensu pristinae residere virtutis memoria videtur. Animi est
16  7,  83|     earum civitatum quae maximam virtutis opinionem habebant; quid
17  8,   8|        in aciem. Singularis enim virtutis veterrimas legiones VII,
18  8,   8|      nondum eandem vetustatis ac virtutis ceperat opinionem. Itaque
19  8,  45|         his Surum Aedmlm, qui et virtutis et generis summam nobilitatem