Lib. Cap.

 1  1,   3|           quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset: non esse
 2  1,  45|         iustissimum esse in Gallia imperium; si iudicium senatus observari
 3  2,   3|        isdem legibus utantur, unum imperium unumque magistratum cum
 4  2,   4|           milia LX totiusque belli imperium sibi postulare. Suessiones
 5  2,   4|     regionum, tum etiam Britanniae imperium obtinuerit; nunc esse regem
 6  2,  20|         hostium nihil iam Caesaris imperium expectabant, sed per se
 7  4,  16|        responderunt: populi Romani imperium Rhenum finire; si se invito
 8  5,   7|         arbitratus, qui praesentis imperium neglexisset. Ille enim revocatus
 9  5,  29|         acceptis sub populi Romani imperium redactam superiore gloria
10  6,   2|         eius propinquos a Treveris imperium defertur. Illi finitimos
11  6,   8|  demonstravimus, principatus atque imperium est traditum. ~
12  6,  17| artificiorum initia tradere, Iovem imperium caelestium tenere, Martem
13  7,   4|           consensu ad eum defertur imperium. Qua oblata potestate omnibus
14  7,  20|           se in castra receperint. Imperium se ab Caesare per proditionem
15  7,  33|            esse prohiberent, Cotum imperium deponere coegit, Convictolitavem,
16  7,  64|       familiaris iactura perpetuum imperium libertatemque se consequi
17  7,  64|           pecunias, civitati autem imperium totius provinciae pollicetur. ~
18  8,  24|        agris diffugere ad praesens imperium evitandum, plures in partes