Caput, Par.

 1  I, 2   |        medicorum exclamatio est: uitam breuem esse, longam artem.
 2  I, 4   |        est, non accipimus breuem uitam, sed facimus, nec inopes
 3 III, 1  |   lapides et arma discurrunt: in uitam suam incedere alios sinunt,
 4 III, 1  |    pecuniam suam diuidere uelit: uitam unusquisque quam multis
 5 III, 3  |     facti operis sit, quam multi uitam tuam diripuerint te non
 6 III, 5  |      sana consilia et inde uelle uitam inchoare, quo pauci perduxerunt? ~
 7 VI, 1   | execratus inquietam a primordiis uitam dicitur dixisse: uni sibi
 8 VII, 8  | proferentur? praecipitat quisque uitam suam et futuri desiderio
 9 IX, 1   |   possint uiuere, inpendio uitae uitam instruunt, cogitationes
10  X, 1   |     breuissimam esse occupatorum uitam. solebat dicere Fabianus,
11 XII, 7  |      modo deliciae uocandae sunt uitam et consuetudinem humanam
12 XIII, 1 |        corporis cura consumpsere uitam. non sunt otiosi, quorum
13 XV, 5   |       hoc praecipit. longam illi uitam facit omnium temporum in
14 XVI, 2  |         putes longam illos agere uitam, quia interdum mortem inuocant:
15 XVII, 4 |           non tantum breuissimam uitam esse eorum, qui magno parant
16 XVIII, 4|       quidem sed parum ad beatam uitam apto reuoca et cogita non
17 XX, 5   | disponunt etiam illa, quae ultra uitam sunt, magnas moles sepulcrorum