Caput, Par.

 1  I, 1   | uelociter, tam rapide dati nobis temporis spatia decurrunt, adeo ut
 2  I, 3   |                    3 non exiguum temporis habemus, sed multum perdidimus.
 3 III, 1  |    patrimonio: simul ad iacturam temporis uentum est, profusissimi
 4 III, 4  |          obseruatis, quantum iam temporis transierit. uelut ex pleno
 5 IV, 3   |         possunt. me tamen cupido temporis optatissimi mihi prouexit,
 6 IX, 2   |    fugiet. itaque cum celeritate temporis utendi uelocitate certandum
 7  X, 4   |      timeat: atqui haec est pars temporis nostri sacra ac dedicata,
 8  X, 4   |   praesentes sunt: at praeteriti temporis omnes, cum iusseris, aderunt,
 9  X, 5   |         sic nihil refert quantum temporis detur, si non est, ubi subsidat:
10 XII, 9  |      quomodo potest [hic] ullius temporis dominus esse? ~
11 XIV, 1  |      multum, per quod spatiemur, temporis est.
12 XIV, 2  |          ab hoc exiguo et caduco temporis transitu in illa toto nos
13 XVII, 5 |         numquam amplius redituri temporis ratio est. nouae occupationes
14 XVII, 5 |          honores torserunt: plus temporis alieni auferunt. candidati
15 XVIII, 1|    reipublicae data est: aliquid temporis tui sume etiam tibi.