Caput, Par.

 1 II, 2  |    omne spatium non uita, sed tempus est.
 2 III, 5 |    tibi reseruare et id solum tempus bonae menti destinare, quod
 3 VII, 9 |      9 at ille qui nullum non tempus in usus suos confert, qui
 4 VIII, 1|      soleo, cum uideo aliquos tempus petentes et eos, qui rogantur,
 5 VIII, 1| uterque spectat, propter quod tempus petitum est, ipsum quidem
 6 VIII, 2|    suam locant: nemo aestimat tempus. utuntur illo laxius quasi
 7  X, 6  |                    6 praesens tempus breuissimum est, adeo quidem,
 8  X, 6  |   occupatos praesens pertinet tempus, quod tam breue est, ut
 9 XV, 5  |     ut deo seruiunt. transiit tempus aliquod: hoc recordatione
10 XVI, 3 |    quod, dum ueniat condictum tempus cenae, tarde ire horas queruntur:
11 XVI, 3 |       et quod interiacet omne tempus graue est, tam me hercules,
12 XVI, 4 |   longa dilatio est. at illud tempus, quod amant, breue est et
13 XVII, 2|   alios fuga et intra exiguum tempus consumpturus illos, quibus