Caput, Par.

 1  I, 3  |   exiguum temporis habemus, sed multum perdidimus. satis longa
 2  I, 4  |    aetas nostra bene disponenti multum patet. ~
 3 VII, 5 |        defuisse, ex quorum uita multum populus tulit.
 4 VII, 10|       fuit. quid enim, si illum multum putes nauigasse, quem saeua
 5 VII, 10|         in orbem egit? non ille multum nauigauit, sed multum iactatus
 6 VII, 10|      ille multum nauigauit, sed multum iactatus est. ~
 7 XIII, 1|       otiosi, quorum uoluptates multum negotii habent. nam de illis
 8 XIII, 7|         conspectu populi Romani multum sanguinis funderet mox plus
 9 XIV, 1 | imbecillitatis angustias libet, multum, per quod spatiemur, temporis
10 XV, 5  |                5 sapientis ergo multum patet uita. non idem illum
11 XIX, 2 | expectat te in hoc genere uitae multum bonarum artium, amor uirtutum