10-decis | decor-incer | incho-optat | optau-sorti | sparg-zenon
Caput, Par.
501 XII, 3 | sollicitior sit de capitis sui decore quam de salute? qui non
502 XI, 1 | quam cupiant diu uiuere. decrepiti senes paucorum annorum accessionem
503 XV, 4 | monumenta, quidquid aut decretis ambitio iussit aut operibus
504 I, 1 | dati nobis temporis spatia decurrunt, adeo ut exceptis admodum
505 XVII, 6 | Antiochi, sui consulatus decus, fraterni sponsor, ni per
506 X, 4 | temporis nostri sacra ac dedicata, omnis humanos casus supergressa,
507 XX, 5 | sepulcrorum et operum publicorum dedicationes et ad rogum munera et ambitiosas
508 XII, 7 | et consuetudinem humanam dediscere, cum ex balneo inter manus
509 XIII, 6 | in circo leones solutos dedit, cum alioqui adligati darentur,
510 XIV, 1 | lucem erutas alieno labore deducimur. nullo nobis saeculo interdictum
511 II, 1 | alius inertia torpet. alium defatigat ex alienis iudiciis suspensa
512 XX, 1 | magnos et inprobos inualida defecit.
513 II, 4 | ille periclitatur, ille defendit, ille iudicat. nemo se sibi
514 VIII, 3 | diligentius quod nescias quando deficiat.
515 XII, 3 | disiecta coma restituitur aut deficiens hinc atque illinc in frontem
516 VII, 5 | fuit: iis uero necesse est defuisse, ex quorum uita multum populus
517 XV, 4 | illum locum, ex quo nemo deicitur, subleuabunt. haec una ratio
518 XVII, 6 | senem contumacis exilii delectabit ambitio. numquam deerunt
519 XVII, 1 | magnitudo fortunae suae delectauit, sed uenturus aliquando
520 XI, 2 | spatiosa sit? nihil ex illa delegatur, nihil alio atque alio spargitur,
521 XVI, 5 | Iuppiter uoluptate concubitus delenitus duplicasse noctem: quid
522 VII, 5 | est nihil ex suo tempore delibari sinere. et ideo eius uita
523 XV, 2 | minimis maximisque rebus deliberet, quos de se cotidie consulat,
524 XII, 6 | admonet: usque eo nimio delicati animi languore soluuntur,
525 XII, 7 | 7 audio quendam ex delicatis, si modo deliciae uocandae
526 XII, 7 | quendam ex delicatis, si modo deliciae uocandae sunt uitam et consuetudinem
527 XII, 8 | esse aliquem, qui usque eo deliciis interierit, ut an sedeat
528 II, 5 | 5 deinde dementissima quorundam indignatio est.
529 II, 3 | adtollere oculos sinunt, sed demersos et in cupiditatem infixos
530 XV, 4 | nulla abolebit aetas, nulla deminuet: sequens ac deinde semper
531 II, 5 | aures suas ad tua uerba demisit. ille te ad latus suum recepit:
532 XIV, 5 | qui Pythagoran cotidie et Democritum ceterosque antistites bonarum
533 XV, 4 | subruitur. nihil non longa demolitur uetustas et mouet: at iis,
534 XIV, 2 | transitu in illa toto nos demus animo, quae inmensa, quae
535 I, 2 | indulsisse, ut quina aut dena secula educerent: homini
536 XIII, 3 | Duilius uicit, primus Curius Dentatus in triumpho duxit elephantos.
537 XV, 5 | soluitur. omnia illi saecula ut deo seruiunt. transiit tempus
538 XVI, 5 | auctores illis inscribere deos et dare morbo exemplo diuinitatis
539 X, 1 | suus, docendi, non tantum deplorandi sunt.
540 XVII, 5 | suffragatores incipimus. accusandi deposuimus molestiam: iudicandi nanciscimur.
541 II, 2 | marcentis oscitantisque fata deprendunt, adeo ut quod apud maximum
542 XIII, 6 | nouo more perdere homines. depugnant? parum est. lancinantur?
543 IV, 1 | fastigio suo, si tuto liceat, descendere. nam ut nihil extra lacessat
544 XII, 6 | gestationum suarum, quasi deserere illas non liceat, horas
545 XVI, 3 | queruntur: nam si quando illos deseruerunt occupationes, in otio relicti
546 VII, 9 | pleno aliquid cibi: quod nec desiderat et capit.
547 VII, 8 | quisque uitam suam et futuri desiderio laborat, praesentium taedio.
548 XII, 2 | otiosa uita dicenda est, sed desidiosa occupatio. illum tu otiosum
549 XVII, 5 | auferunt. candidati laborare desiimus: suffragatores incipimus.
550 III, 5 | tunc uiuere incipere, cum desinendum est? quae tam stulta mortalitatis
551 X, 6 | fluit et praecipitatur. ante desinit esse quam uenit, nec magis
552 V, 2 | praesenti queritur et de futura desperat.
553 III, 5 | solum tempus bonae menti destinare, quod in nullam rem conferri
554 III, 3 | quotus quisque dies ut destinaueras recesserit, quando tibi
555 I, 1 | ipso uitae adparatu uita destituat. nec huic publico, ut opinantur,
556 XII, 5 | infelices pueruli ebriorum sputa detergeant: ex his elegantiae lautitiaeque
557 V, 1 | sed sine fine laudatum detestatur?
558 XIII, 3 | speciosa rerum uanitate detineat.
559 XIII, 1 | litterarum inutilium studiis detinentur, quae iam apud Romanos quoque
560 X, 4 | arbitrium tuum inspici se ac detineri patientur, quod facere occupatis
561 XVII, 5 | procuratione consenuit: suis opibus detinetur.
562 II, 2 | fortunae aut suae querella detinuit. plerosque nihil certum
563 VII, 9 | est. huic adici potest, detrahi nihil, et adici sic, quemadmodum
564 XI, 2 | interit, nihil largitione detrahitur, nihil superuacuum est:
565 VIII, 4 | tolerabilis est illis iactura detrimenti latentis.
566 X, 5 | refert quantum temporis detur, si non est, ubi subsidat:
567 VIII, 5 | primo die, curret. nusquam deuertetur, nusquam remorabitur. quid
568 VI, 4 | uitia nullum non saeculum deuorabunt: hoc uero spatium quod,
569 IV, 2 | 2 diuus Augustus, cui di plura quam ulli praestiterant,
570 III, 2 | conputationem aetatem tuam reuoca. dic, quantum ex isto tempore
571 XI, 2 | superuacuum est: tota, ut ita dicam, in reditu est. quantulacumque
572 XIV, 5 | officiis morari [putamus] licet dicant, qui Zenonem, qui Pythagoran
573 XVIII, 4| populo Romano superstite, dicebant septem aut octo certe dierum
574 XII, 2 | quorum non otiosa uita dicenda est, sed desidiosa occupatio.
575 III, 5 | 5 audies plerosque dicentes: a quinquagesimo anno in
576 IX, 1 | quicquam amentius hominum eorum dici otio, qui prudentiam iactant?
577 VI, 1 | inquietam a primordiis uitam dicitur dixisse: uni sibi ne puero
578 XVII, 6 | consulatus exercet. Quintius dictaturam properat peruadere: ab aratro
579 II, 2 | maximum poetarum more oraculi dictum est, uerum esse non dubitem: ~
580 XIII, 5 | permutante litteras Messala dictus:
581 XIII, 4 | publicae tabulae codices dicuntur et naues nunc quoque ex
582 X, 1 | partes uelim et argumenta diducere, multa mihi occurrent, per
583 XII, 2 | aetatium et colorum paria diducit? qui athletas nobilissimos
584 XIII, 3 | superuacua discendi: his diebus audiui quendam referentem,
585 III, 5 | quinquagesimum et sexagesimum annum differre sana consilia et inde uelle
586 XVIII, 3| consequeris, in quo odium uitare difficile est: sed tamen, mihi crede,
587 VII, 3 | quam uiuere. nullius rei difficilior scientia est. professores
588 XX, 4 | sexagesimo senatorem non citat: difficilius homines a se otium inpetrant
589 I, 3 | per luxum ac neglegentiam diffluit, ubi nullae bonae rei inpenditur,
590 XII, 4 | inertissimae torquent, quorum digiti aliquod intra se carmen
591 II, 5 | inspicere te umquam, non audire dignatus es. non est itaque, quod
592 II, 4 | nomina ediscuntur: his illos dignosci uidebis notis: ille illius
593 VII, 5 | neque enim quicquam repperit dignum, quod cum tempore suo permutaret
594 VI, 4 | quamuis natura currit, ratio dilatat, cito uos effugiat necesse
595 XX, 3 | Turannius fuit exactae diligentiae senex, qui post annum nonagesimum,
596 VIII, 3 | certum est: id debet seruari diligentius quod nescias quando deficiat.
597 VIII, 4 | solent eis, quos ualdissime diligunt, paratos se partem annorum
598 XVII, 6 | 6 Marium caliga dimisit: consulatus exercet. Quintius
599 XIX, 1 | expectet, ubi nos a corporibus dimissos natura componat? quid sit
600 IX, 1 | disponis, quod in tua, dimittis. quo spectas, Quo te extendis?
601 II, 2 | quibusdam nihil, quo cursum dirigant placet, sed marcentis oscitantisque
602 VII, 8 | inquit, istos effugiam? diripitur ille toto foro patronus
603 III, 3 | sit, quam multi uitam tuam diripuerint te non sentiente, quid perderes,
604 XIII, 3 | inane studium superuacua discendi: his diebus audiui quendam
605 XII, 4 | conponendis, audiendis, discendis canticis operati sunt, dum
606 XIII, 7 | ire, ne quis postea potens disceret inuideretque rei minime
607 VII, 3 | eloquentiam, non liberales disciplinas, quando districtus animus
608 VIII, 2 | inpendere: tanta in illis discordia adfectuum est!
609 IV, 3 | dignitatis nec a priore gloria discrepantem pollicitus esset, haec nerba
610 XII, 5 | dato glabri ad ministeria discurrant, quanta arte scindantur
611 X, 5 | omnes uitae suae partes discurrere: occupatorum animi, uelut
612 III, 1 | finium, ad lapides et arma discurrunt: in uitam suam incedere
613 XIV, 3 | 3 isti, qui per officia discursant, qui se aliosque inquietant,
614 III, 2 | quantum officiosa per urbem discursatio. adice morbos, quos manu
615 XII, 3 | consilium itur, dum aut disiecta coma restituitur aut deficiens
616 XIII, 7 | obiceret, cum bellum inter tam disparia animalia committeret, cum
617 II, 3 | undique nec resurgere aut in dispectum ueri adtollere oculos sinunt,
618 VIII, 3 | facile est quamuis exiguum dispensare, quod certum est: id debet
619 II, 2 | uaga et inconstans et sibi displicens leuitas per noua consilia
620 XVI, 3 | aestuant, nec quomodo id disponant aut extrahant, sciunt. itaque
621 I, 4 | crescunt: ita aetas nostra bene disponenti multum patet. ~
622 XX, 1 | in nouas spes ut iuuenta disponitur, inter conatus magnos et
623 XX, 5 | spes intendit. quidam uero disponunt etiam illa, quae ultra uitam
624 VII, 7 | sed in adparatum habet? dispunge, inquam, et recense uitae
625 XIV, 2 | 2 disputare cum Socrate licet, dubitare
626 VI, 2 | seditiosus et foro grauis. disputatur, an ipse sibi manus attulerit.
627 II, 4 | 4 de istis me putas disserere, quorum in confesso mala
628 XVIII, 6| Gaium excepturi? summa dissimulatione tantum inter uiscera latentis
629 I, 4 | dominum peruenerunt, momento dissipantur, at quamuis modicae, si
630 III, 1 | unusquisque quam multis distribuit? adstricti sunt in continendo
631 XIV, 3 | et uariis cupiditatibus districta urbe poterunt uidere?
632 X, 6 | possit, et id ipsum illis districtis in multa subducitur. ~
633 VII, 3 | liberales disciplinas, quando districtus animus nihil altius recipit,
634 XIV, 3 | fores praeterierint, cum per diuersissimas domos meritoriam salutationem
635 VII, 10 | tulit ac uicibus uentorum ex diuerso furentium per eadem spatia
636 III, 1 | inuenitur, qui pecuniam suam diuidere uelit: uitam unusquisque
637 X, 2 | 2 in tria tempora uita diuiditur: quod fuit, quod est, quod
638 XVI, 5 | deos et dare morbo exemplo diuinitatis excusatam licentiam? possunt
639 IX, 2 | ecce maximus uates et uelut diuino furore instinctus salutare
640 XV, 3 | fient, quo illa pluribus diuiseris.
641 II, 4 | effocantur. quam multis diuitiae graues sunt! quam multorum
642 VII, 4 | omnibus inpedimentis, cum diuitiis, officiis, uoluptatibus
643 XX, 4 | idem plerisque animus est: diutius cupiditas illis laboris
644 IV, 2 | 2 diuus Augustus, cui di plura quam
645 XII, 7 | otiosus sit? non facile dixerim, utrum magis miserear, si
646 VI, 3 | in se uerum testimonium dixerunt, perosi omnem actum annorum
647 V, 3 | 3 semiliberum se dixit Cicero: at me hercules numquam
648 XV, 1 | te mori nemo coget: omnes docebunt. horum nemo annos tuos conteret:
649 X, 1 | error exprobretur suus, docendi, non tantum deplorandi sunt.
650 XIII, 2 | iuuant, suie proferas, non doctior uidearis, sed molestior.
651 XVIII, 1| per laboriosa et inquieta documenta exhibita uirtus est: experire,
652 III, 3 | perderes, quantum uanus dolor, stulta laetitia, auida
653 XII, 1 | contemptius, quos officia domibus suis euocant, ut alienis
654 XX, 3 | iussit. lugebat domus otium domini senis nec finiuit ante tristitiam,
655 I, 4 | regiae opes ubi ad malum dominum peruenerunt, momento dissipantur,
656 XII, 9 | potest [hic] ullius temporis dominus esse? ~
657 XIV, 3 | praeterierint, cum per diuersissimas domos meritoriam salutationem
658 XX, 3 | familia plangi iussit. lugebat domus otium domini senis nec finiuit
659 III, 4 | alicui uel homini uel rei donatur dies ultimus sit. omnia
660 IX, 5 | citatissimum, quod uigilantes dormientesque eodem gradu facimus, occupatis
661 XIX, 3 | occupationibus, ad alienum dormiunt somnum, ad alienum ambulant
662 VI, 1 | 1 Liuius Drusus, uir acer et uehemens, cum
663 XIII, 8 | adfirmabat, propter alteram ex duabus causis, aut quod plebs eo
664 V, 1 | manifestos inimicos, partim dubios amicos, dum fluctuatur cum
665 XIII, 1 | habent. nam de illis nemo dubitabit, quin operose nihil agant,
666 VI, 2 | accepto conlapsus est, aliquo dubitante, an mors eius uoluntaria
667 II, 2 | dictum est, uerum esse non dubitem: ~exigua pars est uitae
668 XX, 5 | uixerint, ad faces et cereos ducenda sunt. ~ ~
669 XIII, 3 | primus quisque ex Romanis ducibus fecisset: primus nauali
670 II, 1 | terras, omnia maria spe lucri ducit. quosdam torquet cupido
671 XIII, 3 | fecisset: primus nauali proelio Duilius uicit, primus Curius Dentatus
672 IV, 3 | aliquid uoluptatis ex uerborum dulcedine.
673 IV, 2 | labores suos, etiamsi falso, dulci tamen oblectabat solacio,
674 XIII, 6 | primum in circo elephantorum duodeuiginti pugnam edidisse commissis
675 XVI, 5 | uoluptate concubitus delenitus duplicasse noctem: quid aliud est uitia
676 XIII, 8 | uiginti captiuos elephantos duxisse. Sullam ultimum Romanorum
677 XIII, 3 | Curius Dentatus in triumpho duxit elephantos. etiamnunc ista,
678 | e
679 | ea
680 | eam
681 XII, 5 | curiose infelices pueruli ebriorum sputa detergeant: ex his
682 XII, 5 | bibant sine ambitione nec edant.
683 XVI, 3 | dies muneris gladiatorii edictus est, aut cum alicuius alterius
684 XIII, 6 | elephantorum duodeuiginti pugnam edidisse commissis more proelii innoxiis
685 II, 4 | de istis, quorum nomina ediscuntur: his illos dignosci uidebis
686 I, 2 | ut quina aut dena secula educerent: homini in tam multa ac
687 II, 4 | ingenii studio sanguinem educit? quam multi continuis uoluptatibus
688 VII, 7 | candidatus? quot illa anus efferendis heredibus lassa? quot ille
689 XVII, 3 | attollunt et super hominem efferunt, parum sincera sint?
690 VI, 1 | suam foro interponere tam efficaciter quidem, ut quaedam iudicia
691 XV, 2 | quorum se similitudinem effingat.
692 II, 4 | concurritur: bonis suis effocantur. quam multis diuitiae graues
693 X, 4 | decepit, auare rapuit, prodige effudit, necesse est memoriam suam
694 IV, 6 | 6 nondum horum effugerat insidias: filia et tot nobiles
695 VII, 8 | aestimauit: quando, inquit, istos effugiam? diripitur ille toto foro
696 VI, 4 | ratio dilatat, cito uos effugiat necesse est. non enim adprenditis
697 VII, 4 | in extremam usque aetatem egerunt, ut uiuere scirent: plures
698 XVIII, 4| obsessis quoque, alimentorum egestas. exitio paene ac fame constitit
699 X, 2 | acturi sumus, dubium, quod egimus, certum. hoc est enim, in
700 XVIII, 4| reuoca et cogita non id egisse te ab aetate prima omni
701 VII, 10 | per eadem spatia in orbem egit? non ille multum nauigauit,
702 IV, 5 | Murenae, Caepionis, Lepidi, Egnati, aliorum in eum mucrones
703 XIV, 1 | et, si magnitudine animi egredi humanae imbecillitatis angustias
704 XII, 1 | basilica inmissi demum canes eiciunt, quos aut in sua uides turba
705 | eis
706 | eiusdem
707 XII, 7 | cum ex balneo inter manus elatus et in sella positus esset,
708 XII, 5 | sputa detergeant: ex his elegantiae lautitiaeque fama captatur
709 XIII, 6 | Pompeium primum in circo elephantorum duodeuiginti pugnam edidisse
710 XII, 1 | sua uides turba speciosius elidi aut in aliena contemptius,
711 XV, 3 | ingeniorum familiae sunt: elige in quam adscisci uelis.
712 II, 4 | graues sunt! quam multorum eloquentia et cotidiano ostentandi
713 VII, 3 | ab homine occupato, non eloquentiam, non liberales disciplinas,
714 VII, 5 | et supra humanos errores eminentis uiri est nihil ex suo tempore
715 XX, 1 | antequam in summum ambitionis eniterentur, inter prima luctantis aetas
716 XII, 5 | scindantur aues in frusta non enormia, quam curiose infelices
717 VII, 1 | auaros mihi, licet iracundos enumeres uel odia exercentes iniusta
718 VIII, 2 | laxius quasi gratuito. at eosdem aegros uideas, si mortis
719 XIV, 2 | dubitare cum Carneade, cum Epicuro quiescere, hominis naturam
720 XVIII, 4| iumenta sunt quam nobiles equi, quorum generosam pernicitatem
721 XX, 1 | dignitatis per mille indignitates erepsissent, misera subiit cogitatio
722 X, 4 | exagitet. haec nec turbari nec eripi potest: perpetua eius et
723 IX, 1 | quemque extrahit diem, illa eripit praesentia, dum ulteriora
724 VII, 1 | teneantur, speciose tamen errant. licet auaros mihi, licet
725 X, 1 | uellicari. tamen ut illis error exprobretur suus, docendi,
726 VI, 2 | 2 quo non erumperet tam immatura ambitio? scires
727 VI, 3 | se ipsos. nam cum uerba eruperunt, adfectus ad consuetudinem
728 XIV, 1 | pulcherrimas ex tenebris ad lucem erutas alieno labore deducimur.
729 XII, 6 | se scire non possint, an esuriant.
730 XVIII, 4| prece flectitur populus esuriens. modo modo intra paucos
731 XIII, 3 | triumpho duxit elephantos. etiamnunc ista, etsi ad ueram gloriam
732 IV, 2 | otium. hoc labores suos, etiamsi falso, dulci tamen oblectabat
733 | etsi
734 XI, 1 | uixerint, clamitant et, si modo euaserint ex illa ualetudine, in otio
735 VI, 2 | et priuatum et publicum euasuram tam praecoquem audaciam.
736 XIX, 2 | uigentibus genibus ad meliora eundum est. expectat te in hoc
737 V, 1 | republica et illam pessum euntem tenet, nouissime abductus,
738 XII, 1 | quos officia domibus suis euocant, ut alienis foribus inlidant,
739 I, 1 | uirorum hic adfectus querellas euocauit:
740 IV, 5 | perdomat, dum ultra Rhenum et Euphraten et Danuuium terminos mouet,
741 X, 3 | inuiti itaque ad tempora male exacta animum reuocant nec audent
742 X, 4 | metus, non morborum incursus exagitet. haec nec turbari nec eripi
743 XX, 3 | conponi se in lecto et uelut exanimem a circumstante familia plangi
744 XII, 4 | saepe tristes adhibiti sunt, exauditur tacita modulatio: non habent
745 XII, 3 | uirum tonderet? quomodo excandescunt, si quid ex iuba sua decisum
746 XIV, 2 | Stoicis uincere, cum Cynicis excedere. cum rerum natura in consortium
747 I, 1 | spatia decurrunt, adeo ut exceptis admodum paucis ceteros in
748 VII, 10 | saeua tempestas a portu exceptum huc et illuc tulit ac uicibus
749 XVIII, 6| saxa, ferrum, ignes, Gaium excepturi? summa dissimulatione tantum
750 XVIII, 1| 1 Excerpe itaque te uolgo, Pauline
751 IV, 1 | altum sublatis hominibus excidere uoces uidebis, quibus otium
752 X, 5 | ingeras, si non subest, quod excipiat ac seruet, sic nihil refert
753 XVII, 5 | substituuntur, spes spem excitat, ambitionem ambitio. miseriarum
754 XIX, 1 | ferat, sidera uicibus suis excitet? cetera deinceps ingentibus
755 VII, 6 | ceteras honestas miserias exclamare interdum: uiuere mihi non
756 I, 2 | inde illa maximi medicorum exclamatio est: uitam breuem esse,
757 XIV, 4 | inhumanius sit decipere quam excludere. quam multi hesterna crapula
758 XIII, 1 | latrunculi aut pila aut excoquendi in sole corporis cura consumpsere
759 XVI, 5 | morbo exemplo diuinitatis excusatam licentiam? possunt istis
760 VII, 2 | 2 omnia istorum tempora excute. adspice quamdiu computent,
761 XI, 1 | pauentes moriuntur, non tamquam exeant de uita, sed tamquam extrahantur.
762 VI, 1 | semel incohatas relinquere, execratus inquietam a primordiis uitam
763 XIII, 3 | circa ciuilium tamen operum exempla uersantur. non est profutura
764 XVI, 5 | inscribere deos et dare morbo exemplo diuinitatis excusatam licentiam?
765 XX, 3 | praeterire quod mihi occurrit exemplum non possum: Turannius fuit
766 XX, 5 | rogum munera et ambitiosas exequias. at me hercules istorum
767 VII, 1 | iracundos enumeres uel odia exercentes iniusta uel bella: omnes
768 VII, 3 | conuenit nullam rem bene exerceri posse ab homine occupato,
769 XVII, 2 | camporum spatia porrigeret exercitum nec numerum eius sed mensuram
770 IV, 5 | circumactus Romana caede lassos exercitus ad externa bella conuertit.
771 XVIII, 1| laboriosa et inquieta documenta exhibita uirtus est: experire, quid
772 I, 2 | Aristotelis cum rerum natura exigentis minime conueniens sapienti
773 XVI, 4 | sed inuisi. at contra quam exiguae noctes uidentur, quas in
774 XVI, 4 | conplexu scortorum aut uino exigunt?
775 XIV, 2 | incedere, quidni ab hoc exiguo et caduco temporis transitu
776 XVII, 6 | honores iam senem contumacis exilii delectabit ambitio. numquam
777 XIII, 6 | fama tradidit, bonitatis eximiae, memorabile putauit spectaculi
778 XVIII, 4| quoque, alimentorum egestas. exitio paene ac fame constitit
779 VI, 1 | ingenti totius Italiae coetu, exitum rerum non peruidens, quas
780 XII, 5 | ordinent, quam diligenter exoletorum suorum tunicas succingant,
781 XIX, 2 | genibus ad meliora eundum est. expectat te in hoc genere uitae multum
782 IX, 1 | uiuendi inpedimentum est expectatio, quae pendet ex crastino,
783 XVI, 5 | care mercantur? diem noctis expectatione perdunt, noctem lucis metu. ~
784 XIX, 1 | quis animum tuum casus expectet, ubi nos a corporibus dimissos
785 XVIII, 1| documenta exhibita uirtus est: experire, quid in otio faciat. maior
786 IV, 5 | 5 expertus erat quantum illa bona per
787 IX, 3 | auiditati tuae uisum est, exporrigis? de die tecum loquitur et
788 IV, 5 | terras fulgentia sudoris exprimerent, quantum occultarum sollicitudinum
789 V, 2 | 2 quam flebiles uoces exprimit in quadam ad Atticum epistula
790 X, 1 | uellicari. tamen ut illis error exprobretur suus, docendi, non tantum
791 XVI, 3 | spectaculi uel uoluptatis exspectatur constitutum, transilire
792 XIV, 4 | rumpentibus, ut alienum exspectent, uix adleuatis labris insusurratum
793 XV, 4 | ambitio iussit aut operibus exstruxit, cito subruitur. nihil non
794 XV, 4 | subleuabunt. haec una ratio est extendendae mortalitatis, immo in inmortalitatem
795 IX, 1 | dimittis. quo spectas, Quo te extendis? omnia quae uentura sunt,
796 XIII, 6 | ingenti mole animalium exterantur.
797 IV, 5 | caede lassos exercitus ad externa bella conuertit. dum Alpes
798 XVIII, 4| omnium ruina furiosi et externi et infeliciter superbi regis
799 XVII, 1 | uenturus aliquando finis exterruit.
800 XVI, 3 | quomodo id disponant aut extrahant, sciunt. itaque ad occupationem
801 XI, 1 | exeant de uita, sed tamquam extrahantur. stultos se fuisse, qui
802 IX, 1 | est: illa primum quemque extrahit diem, illa eripit praesentia,
803 XVI, 1 | de futuro timent: cum ad extrema uenerunt, sero intellegunt
804 VII, 4 | renuntiassent, hoc unum in extremam usque aetatem egerunt, ut
805 IV, 4 | cogitabat, quo magnitudinem suam exueret.
806 XVII, 1 | sunt subitque cum maxime exultantis sollicita cogitatio: haec
807 XVI, 5 | inde etiam poetarum furor fabulis humanos errores alentium,
808 II, 5 | quoniam quidem, cum illa faceres, non esse cum alio uolebas,
809 XX, 5 | tamquam minimum uixerint, ad faces et cereos ducenda sunt. ~ ~
810 XVII, 4 | quae successere, uotis uota facienda sunt. omne enim, quod fortuito
811 XIII, 8 | iustiorem, quem liberaliorem facient? dubitare se interim Fabianus
812 IX, 5 | intentior cogitatio iter facientis decipit et peruenisse se
813 VIII, 1 | petentes et eos, qui rogantur, facillimos: illud uterque spectat,
814 XII, 2 | qui in ceromate (nam, pro facinus, ne Romanis quidem uitiis
815 VI, 4 | uelocissimae omnium rei moram facitis, sed abire ut rem superuacuam
816 III, 3 | quid tibi in tam longo aeuo facti operis sit, quam multi uitam
817 XX, 4 | cupiditas illis laboris quam facultas est. cum inbecillitate corporis
818 VIII, 1 | omnium pretiosissima luditur. fallit autem illos, quia res incorporalis
819 X, 3 | censura sua, quae numquam fallitur, libenter se in praeteritum
820 XI, 1 | blandiuntur et tam libenter se fallunt quam si una fata decipiant.
821 IV, 2 | hoc labores suos, etiamsi falso, dulci tamen oblectabat
822 XVIII, 4| egestas. exitio paene ac fame constitit et, quae famem
823 XVIII, 4| fame constitit et, quae famem sequitur, rerum omnium ruina
824 XV, 3 | nobilissimorum ingeniorum familiae sunt: elige in quam adscisci
825 XIV, 5 | Theophrastum uolent habere quam familiarissimos. nemo horum non uacabit,
826 VII, 8 | adsecutus ille quos optauerat fasces cupit ponere et subinde
827 II, 5 | queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire uolentibus
828 XVII, 6 | agitabunt seditiones et post fastiditos a iuuene dis aequos honores
829 IV, 1 | cupiunt interim ex illo fastigio suo, si tuto liceat, descendere.
830 XVII, 2 | at illis admoturus erat fatum ipse qui flebat, perditurusque
831 VIII, 5 | illa se regis imperio, non fauore populi longius proferet:
832 III, 2 | adice morbos, quos manu fecimus. adice quod sine usu iacuit:
833 XIII, 3 | quisque ex Romanis ducibus fecisset: primus nauali proelio Duilius
834 XII, 4 | optimum et simplicissimum fecit, inflexu modulationis inertissimae
835 XVII, 6 | ambitio. numquam deerunt uel felices uel miserae sollicitudinis
836 VI, 3 | commemorare plures, qui cum aliis felicissimi uiderentur, ipsi in se uerum
837 XVII, 4 | quam optimae creditur: alia felicitate ad tuendam felicitatem opus
838 XII, 8 | quaedam uitia illos, quasi felicitatis argumenta, delectant. nimis
839 XIX, 1 | suspendat, in summum ignem ferat, sidera uicibus suis excitet?
840 XVIII, 4| sensus est, hoc grauissime ferens, quod populo Romano superstite,
841 XV, 1 | nullius sumptuosa obseruatio. feres ex illis, quidquid uoles.
842 XVIII, 6| frumenti publici cura, saxa, ferrum, ignes, Gaium excepturi?
843 XII, 6 | et lectica huc et illuc ferunt et ad gestationum suarum,
844 VIII, 5 | fiet? tu occupatus es, uita festinat: mors interim aderit, cui,
845 XIV, 4 | diu torserint, simulata festinatione transcurrant? quam multi
846 XIII, 8 | nam ut concedas omnia eos fide bona dicere, ut ad praestationem
847 XV, 3 | maligne custodienda: maiora fient, quo illa pluribus diuiseris.
848 IV, 3 | haec nerba inueni: sed ista fieri speciosius quam promitti
849 VIII, 5 | nusquam remorabitur. quid fiet? tu occupatus es, uita festinat:
850 IV, 6 | horum effugerat insidias: filia et tot nobiles iuuenes adulterio
851 V, 2 | uicto patre Pompeio, adhuc filio in Hispania fracta arma
852 XX, 3 | domus otium domini senis nec finiuit ante tristitiam, quam labor
853 III, 1 | exigua contentio est de modo finium, ad lapides et arma discurrunt:
854 XII, 7 | ignorauit, an si ignorare se finxit.
855 XVII, 2 | admoturus erat fatum ipse qui flebat, perditurusque alios in
856 V, 2 | 2 quam flebiles uoces exprimit in quadam
857 X, 5 | animi, uelut sub iugo sint, flectere se ac respicere non possunt.
858 XVIII, 4| mitigatur nec ulla prece flectitur populus esuriens. modo modo
859 XVII, 1 | ab hoc adfectu reges suam fleuere potentiam, nec illos magnitudo
860 II, 3 | uentum quoque uolutatio est, fluctuantur nec umquam illis a cupiditatibus
861 V, 1 | partim dubios amicos, dum fluctuatur cum republica et illam pessum
862 XVIII, 1| tandem recede. cogita, quot fluctus subieris, quot tempestates
863 X, 6 | in cursu enim semper est, fluit et praecipitatur. ante desinit
864 XX, 2 | 2 foedus ille, quem in iudicio pro
865 X, 5 | ubi subsidat: per quassos foratosque animos transmittitur.
866 IV, 3 | requiem suam non uacuam fore dignitatis nec a priore
867 XIV, 3 | perambulauerint nec ullas apertas fores praeterierint, cum per diuersissimas
868 XII, 1 | suis euocant, ut alienis foribus inlidant, quos hasta praetoris
869 XIX, 1 | uoluptas, quae condicio, quae forma? quis animum tuum casus
870 VII, 9 | percepta sunt. de cetero fors fortuna, ut uolet, ordinet:
871 XV, 3 | quos sortiremur parentes, forte nobis datos: nobis uero
872 XIII, 8 | cupiditates prement? quem fortiorem, quem iustiorem, quem liberaliorem
873 V, 2 | adhuc filio in Hispania fracta arma refouente? quid agam,
874 III, 4 | uicturi uiuitis. numquam uobis fragilitas uestra succurrit. non obseruatis,
875 XVII, 6 | Antiochi, sui consulatus decus, fraterni sponsor, ni per ipsum mora
876 XIX, 1 | cures, ut incorruptum et a fraude aduehentium et a neglegentia
877 XII, 3 | deficiens hinc atque illinc in frontem conpellitur? quomodo irascuntur,
878 XX, 5 | miseri sunt, uita est sine fructu, sine uoluptate, sine ullo
879 XI, 1 | frustra parauerint, quibus non fruerentur, quam in cassum omnis ceciderit
880 XVIII, 4| promiseras. non deerunt et frugalitatis exactae homines et laboriosae
881 XIX, 1 | aduehentium et a neglegentia frumentum transfundatur in horrea,
882 XII, 5 | arte scindantur aues in frusta non enormia, quam curiose
883 XI, 1 | otio uicturos. tunc quam frustra parauerint, quibus non fruerentur,
884 IV, 5 | mari terraque sanguinem fudit: per Macedoniam, Siciliam,
885 III, 3 | quando certus consilii fueris, quotus quisque dies ut
886 III, 3 | recesserit, quando tibi usus tui fuerit, quando in statu suo uoltus,
887 IX, 4 | optima quaeque dies prima fugiat mortalibus miseris, id est
888 IX, 3 | loquitur et de hoc ipso fugiente.
889 IX, 2 | et cum occupaueris, tamen fugiet. itaque cum celeritate temporis
890 IV, 5 | illa bona per omnis terras fulgentia sudoris exprimerent, quantum
891 III, 1 | licet, quae umquam ingenia fulserunt, in hoc unum consentiant,
892 XIII, 7 | funderet mox plus ipsum fundere coacturus: at idem postea
893 XIII, 7 | Romani multum sanguinis funderet mox plus ipsum fundere coacturus:
894 XX, 5 | at me hercules istorum funera, tamquam minimum uixerint,
895 VII, 10 | uicibus uentorum ex diuerso furentium per eadem spatia in orbem
896 XVIII, 4| sequitur, rerum omnium ruina furiosi et externi et infeliciter
897 XVI, 5 | 5 inde etiam poetarum furor fabulis humanos errores
898 V, 2 | praesenti queritur et de futura desperat.
899 VII, 8 | praecipitat quisque uitam suam et futuri desiderio laborat, praesentium
900 XVI, 1 | praesentia neglegunt, de futuro timent: cum ad extrema uenerunt,
901 VIII, 3 | cuiusque numerus proponi, sic futurorum: quomodo illi, qui paucos
902 III, 1 | ipsi etiam possessores eius futuros inducunt. nemo inuenitur,
903 X, 2 | quod fuit, quod est, quod futurum est. ex his quod agimus,
904 XVIII, 6| cura, saxa, ferrum, ignes, Gaium excepturi? summa dissimulatione
905 XVII, 3 | 3 quid, quod gaudia quoque eorum trepida sunt?
906 XIX, 2 | est. expectat te in hoc genere uitae multum bonarum artium,
907 XV, 5 | ceteros terminus cludit. solus generis humani legibus soluitur.
908 XVIII, 4| quam nobiles equi, quorum generosam pernicitatem quis umquam
909 XIX, 2 | calet sanguis, uigentibus genibus ad meliora eundum est. expectat
910 I, 2 | homini in tam multa ac magna genito tanto citeriorem terminum
911 IV, 4 | pendentia, qui hominibus gentibusque fortunam dabat, illum diem
912 VIII, 2 | propius est admotum, medicorum genua tangentes, si metuunt capitale
913 XIII, 6 | memorabile putauit spectaculi genus nouo more perdere homines.
914 II, 1 | querimur? illa se benigne gessit: uita, si uti scias, longa
915 XII, 6 | huc et illuc ferunt et ad gestationum suarum, quasi deserere illas
916 I, 1 | conqueritur, quod in exiguum aeui gignimur, quod haec tam uelociter,
917 XII, 5 | qua celeritate signo dato glabri ad ministeria discurrant,
918 XVI, 3 | hercules, quam cum dies muneris gladiatorii edictus est, aut cum alicuius
919 IV, 3 | dignitatis nec a priore gloria discrepantem pollicitus
920 VII, 1 | sunt. ceteri etiam si uana gloriae imagine teneantur, speciose
921 XIII, 3 | etiamnunc ista, etsi ad ueram gloriam non tendunt, circa ciuilium
922 VI, 1 | cum leges nouas et mala Gracchana mouisset, stipatus ingenti
923 XIX, 3 | somnum, ad alienum ambulant gradum, amare et odisse, res omnium
924 XIII, 2 | 2 Graecorum iste morbus fuit quaerere,
925 XX, 2 | ignotissimis litigatoribus grandem natu et inperitae coronae
926 VI, 1 | iudicibus reos commendare et gratiam suam foro interponere tam
927 VIII, 2 | utuntur illo laxius quasi gratuito. at eosdem aegros uideas,
928 VII, 6 | his, quos magna felicitas grauat, inter clientium greges
929 XX, 4 | ipsam nullo alio nomine grauem iudicant, quam quod illos
930 XVIII, 4| pernicitatem quis umquam graui sarcina pressit? cogita
931 VI, 2 | puero seditiosus et foro grauis. disputatur, an ipse sibi
932 XIX, 1 | quid sit quod huius mundi grauissima quaeque in medio sustineat,
933 XVIII, 4| inferis sensus est, hoc grauissime ferens, quod populo Romano
934 XV, 2 | horum clientelam contulit? habebit, cum quibus de minimis maximisque
935 I, 3 | 3 non exiguum temporis habemus, sed multum perdidimus.
936 XII, 9 | intellegendos corporis sui habitus indice opus est. quomodo
937 XVIII, 6| 6 quem tunc animum habuerunt illi, quibus erat mandata
938 XIII, 2 | quem numerum Vlixes remigum habuisset, prior scripta esset Ilias
939 | hanc
940 XVII, 6 | maturus rei Scipio. uictor Hannibalis, uictor Antiochi, sui consulatus
941 XII, 1 | alienis foribus inlidant, quos hasta praetoris infami lucro et
942 XV, 1 | quantum plurimum cupieris, haurias.
943 IX, 2 | rapido nec semper ituro cito hauriendum.
944 VII, 7 | quot illa anus efferendis heredibus lassa? quot ille ad inritandam
945 XX, 2 | rationibus diu tractus risit heres.
946 XIV, 4 | quam excludere. quam multi hesterna crapula semisomnes et graues,
947 XII, 3 | restituitur aut deficiens hinc atque illinc in frontem
948 V, 2 | Pompeio, adhuc filio in Hispania fracta arma refouente? quid
949 IX, 1 | pendet ex crastino, perdit hodiernum: quod in manu fortunae positum
950 VII, 3 | rem bene exerceri posse ab homine occupato, non eloquentiam,
951 XVII, 3 | quibus se attollunt et super hominem efferunt, parum sincera
952 III, 1 | profusissimi in eo, cuius unius honesta auaritia est.
953 VII, 6 | causarum actiones aut ceteras honestas miserias exclamare interdum:
954 XII, 3 | comptior esse malit quam honestior? hos tu otiosos uocas inter
955 XVIII, 4| capacissimum, a ministerio honorifico quidem sed parum ad beatam
956 VII, 9 | enim est, quod iam ulla hora nouae uoluptatis possit
957 XII, 3 | quibus apud tonsorem multae horae transmittuntur, dum decerpitur,
958 XIX, 1 | frumentum transfundatur in horrea, ne concepto umore uitietur
959 IV, 5 | immixtosque mediae paci et imperio hostes perdomat, dum ultra Rhenum
960 XII, 7 | sunt uitam et consuetudinem humanam dediscere, cum ex balneo
961 III, 1 | consentiant, numquam satis hanc humanarum mentium caliginem mirabuntur:
962 XV, 5 | terminus cludit. solus generis humani legibus soluitur. omnia
963 XVIII, 4| obicere: cum uentre tibi humano negotium est. nec rationem
964 V, 3 | hercules numquam sapiens in tam humile nomen procedet, numquam
965 XII, 8 | argumenta, delectant. nimis humilis et contempti hominis uidetur
966 | hunc
967 IX, 1 | uentura sunt, in incerto iacent: protinus uiue.
968 IX, 1 | dici otio, qui prudentiam iactant? operosius occupati sunt,
969 XIII, 7 | tum demum intellecta inani iactatione cognominis sui.
970 II, 2 | leuitas per noua consilia iactauit. quibusdam nihil, quo cursum
971 III, 1 | continendo patrimonio: simul ad iacturam temporis uentum est, profusissimi
972 XIII, 6 | eos missis a rege Boccho iaculatoribus? et hoc sane remittatur:
973 VIII, 1 | quia sub oculos non uenit, ideoque uilissima aestimatur, immo
974 XIX, 1 | leuia suspendat, in summum ignem ferat, sidera uicibus suis
975 XVIII, 6| publici cura, saxa, ferrum, ignes, Gaium excepturi? summa
976 XII, 7 | interrogando: iam sedeo? hunc tu ignorantem, an sedeat, putas scire
977 XVIII, 6| ratione scilicet. quaedam enim ignorantibus aegris curanda sunt: causa
978 XII, 7 | utrum magis miserear, si hoc ignorauit, an si ignorare se finxit.
979 XX, 2 | ille, quem in iudicio pro ignotissimis litigatoribus grandem natu
980 II | II.
981 III | III.
982 XIII, 2 | habuisset, prior scripta esset Ilias an Odyssea, praeterea an
983 XII, 6 | gestationum suarum, quasi deserere illas non liceat, horas occurrunt,
984 XII, 3 | aut deficiens hinc atque illinc in frontem conpellitur?
985 VII, 1 | ceteri etiam si uana gloriae imagine teneantur, speciose tamen
986 XIV, 1 | magnitudine animi egredi humanae imbecillitatis angustias libet, multum,
987 XII, 8 | sentiunt, sed multarum et imitantur. quaedam uitia illos, quasi
988 XVIII, 4| infeliciter superbi regis imitatio.
989 VI, 2 | 2 quo non erumperet tam immatura ambitio? scires in malum
990 IV, 5 | conuertit. dum Alpes placat immixtosque mediae paci et imperio hostes
991 III, 4 | mortales timetis, omnia tamquam immortales concupiscitis.
992 XVIII, 4| nauibus iungit et uiribus imperi ludit, aderat ultimum malorum
993 I, 1 | opinantur, malo turba tantum et imprudens uolgus ingemuit. clarorum
994 XIII, 3 | ecce Romanos quoque inuasit inane studium superuacua discendi:
995 XIII, 7 | praebuit, tum demum intellecta inani iactatione cognominis sui.
996 XI, 1 | iam uero cum illos aliqua inbecillitas mortalitatis admonuit, quemadmodum
997 XX, 4 | laboris quam facultas est. cum inbecillitate corporis pugnant. senectutem
998 XVI, 5 | quid aliud est uitia nostra incendere quam auctores illis inscribere
999 XVI, 2 | uexat illos inprudentia incertis adfectibus et incurrentibus
1000 IX, 1 | omnia quae uentura sunt, in incerto iacent: protinus uiue.
|