XVII. 1
Ipsae uoluptates eorum trepidae et uariis terroribus inquietae sunt subitque
cum maxime exultantis sollicita cogitatio: haec quam diu? ab hoc adfectu reges
suam fleuere potentiam, nec illos magnitudo fortunae suae delectauit, sed
uenturus aliquando finis exterruit. 2 cum per
magna camporum spatia porrigeret exercitum nec numerum eius sed mensuram
conprenderet Persarum rex insolentissimus, lacrimas profudit, quod intra centum
annos nemo ex tanta iuuentute superfuturus esset: at illis admoturus erat fatum
ipse qui flebat, perditurusque alios in mari, alios in terra, alios proelio,
alios fuga et intra exiguum tempus consumpturus illos, quibus centesimum annum
timebat. 3 quid, quod gaudia quoque eorum
trepida sunt? non enim solidis causis innituntur, sed eadem, qua oriuntur,
uanitate turbantur. qualia autem putas esse tempora etiam ipsorum confessione
misera, cum haec quoque, quibus se attollunt et super hominem efferunt, parum
sincera sint? 4 maxima quaeque bona
sollicita sunt nec ulli fortunae minus bene quam optimae creditur: alia
felicitate ad tuendam felicitatem opus est et pro ipsis, quae successere, uotis
uota facienda sunt. omne enim, quod fortuito obuenit, instabile est. quod
altius surrexerit, opportunius est in occasum. neminem porro casura delectant:
miserrimam ergo necesse est, non tantum breuissimam uitam esse eorum, qui magno
parant labore, quod maiore possideant: 5
operose adsecuntur, quae uolunt, anxii tenent, quae adsecuti sunt. nulla
interim numquam amplius redituri temporis ratio est. nouae occupationes
ueteribus substituuntur, spes spem excitat, ambitionem ambitio. miseriarum non
finis quaeritur, sed materia mutatur: nostri nos honores torserunt: plus
temporis alieni auferunt. candidati laborare desiimus: suffragatores incipimus.
accusandi deposuimus molestiam: iudicandi nanciscimur. iudex desiit esse:
quaesitor est. alienorum bonorum mercennaria procuratione consenuit: suis
opibus detinetur. 6 Marium caliga dimisit:
consulatus exercet. Quintius dictaturam properat peruadere: ab aratro
reuocabitur. ibit in Poenos nondum tantae maturus rei Scipio. uictor
Hannibalis, uictor Antiochi, sui consulatus decus, fraterni sponsor, ni per
ipsum mora sit, cum Ioue reponetur: ciuiles seruatorem rei publicae agitabunt
seditiones et post fastiditos a iuuene dis aequos honores iam senem contumacis
exilii delectabit ambitio. numquam deerunt uel felices uel miserae
sollicitudinis causae. per occupationes uita trudetur. otium numquam agetur,
semper optabitur.
|