Par.
1 5 | summam eius felicitatem non satis grato animo interpretamur.~ ~
2 21 | si potuero, faciam vobis satis. Poteris, inquit: relaxa
3 66 | sententiis, interdum etiam non satis apertis [autem] cum brevitate
4 69 | vero ignoro nondum esse satis politum hunc oratorem et
5 70 | Canachi; nondum Myronis satis ad veritatem adducta, iam
6 71 | et Livianae fabulae non satis dignae quae iterum legantur.~ ~
7 92 | desiderant, cum se putant satis magnam adeptos esse dicendi
8 92 | peringeniosis hominibus neque satis doctis plerumque contingit,
9 104| habemus orationes nondum satis splendidas verbis, sed acutas
10 105| oratorem et volubilem et satis acrem atque eundem et vehementem
11 108| dumtaxat quod opus esset satis habuisse eloquentiae dicitur;
12 110| suaviter dicere; ne id quidem satis est, nisi id quod dicitur
13 114| scis tamen esse exile nec satis populari adsensioni adcommodatum.
14 135| viris et consulari dignitati satis. M. Aurelius Scaurus non
15 136| saepe dixerunt. Sp. Thorius satis valuit in populari genere
16 139| non numquam viderentur non satis parati ad cavendum fuisse.~ ~
17 147| 147 -~ ~Tum Brutus: etsi satis, inquit, mihi videbar habere
18 148| habebat etiam severitatis satis, Scaevolae multa in severitate
19 150| civilis scire voluisse quantum satis esset oratori et Servius
20 155| obtinendam consularem dignitatem satis.~ ~
21 163| Scaevolae dicendi elegantiam satis ex iis orationibus, quas
22 165| oratorum numero, tamen pone satis in eo fuisse orationis atque
23 165| publica ipsius dignitati satis.~ ~
24 167| easdem argutias in tragoedias satis ille quidem acute sed parum
25 173| comparatione illorum spectaret, satis magna diceret: summa libertas
26 173| oratione, multae facetiae; satis creber in reperiendis, solutus
27 174| immemor et verbis solutus satis; sed in magnos oratores
28 178| Cethegus, cui de re publica satis suppeditabat oratio -- totam
29 178| publicis nihil, privatis satis veterator videbatur. erat
30 197| item breviter et presse et satis ornate et pereleganter diceret,
31 221| eloquentissimi viri filius. non satis acutus orator, sed tamen
32 222| rei publicae, cui facile satis facere possint, conlocemus.~ ~
33 225| consecutus, homo loquax sane et satis acutus sed tam solutus et
34 228| neque laboris multi nec satis versatus in causis; interiectusque
35 228| hoc scriptionis nondum sit satis Latinis litteris inlustratum.
36 236| liberoque fastidio. is cum satis floruisset adulescens, minor
37 237| Censorinus Graecis litteris satis doctus, quod proposuerat
38 239| abstraxisset. erat oratione satis amplus, rem prudenter videbat;
39 240| sed acuminis et orationis satis. Q. Pompeius A. f., qui
40 240| coniunctus. huius actio non satis commendabat orationem; in
41 240| commendabat orationem; in hac enim satis erat copiae, in illa autem
42 245| et a natura ad dicendum satis solutus atque expeditus,
43 247| verbis, voce canora, facetus satis. C. Memmius L. f. perfectus
44 248| mehercule, inquit, Marcellus satis est notus, Caesar autem
45 251| aut praeteritum aut non satis laudatum queri posset, de
46 264| dissensisse. nam populo non erat satis vendibilis: praeceps quaedam
47 267| familiaris meus: hic iam et satis studiosus et valde cum doctus
48 268| obtineret. L. autem Lentulus satis erat fortis orator, si modo
49 268| quod erat esse iudicares satis.~ ~
50 271| qui et accurate dicebat et satis copiose, eratque praeterea
51 271| quibus etsi ornamenta non satis opima dicendi, tamen, ut
52 280| soluteque verbis volvebat satis interdum acutas, crebras
53 282| eruditus, ineratque et ingenium satis acre et orationis non inelegans
54 303| habebat quam erat oratori satis. hoc igitur florescente
55 324| solus egisti, ut qui non satis diu vixerit Hortensius tamen
|