Par.

 1 10 |        salutavi: Quid vos, inquam, Brute et Attice? numquid tandem
 2 13 | delectaverint. Istae vero, inquam, Brute, non modo delectationem
 3 14 |          est? Istum ipsum, inquam, Brute, dico librum mihi saluti
 4 18 |            vero, inquam, tibi ego, Brute, non solvam, nisi prius
 5 22 |          et saepe facio. Nam mihi, Brute, in te intuenti crebro in
 6 24 |          24 -~ ~Praeclare, inquam, Brute, dicis eoque magis ista
 7 74 |        apta videntur huic sermoni, Brute, Attico adsigna, qui me
 8 75 |              75 -~ ~Recte, inquam, Brute, intellegis. atque utinam
 9 91 |         Nec enim est eadem inquam, Brute, causa non scribendi et
10 109|         fuit. tuus etiam gentilis, Brute, M. Pennus facete agitavit
11 119|               Et ego: non, inquam, Brute, sine causa, propterea quod
12 120|            120 -~ ~Quo magis tuum, Brute, iudicium probo, qui eorum [
13 123|            ego, inquam, intellego, Brute, quem dicas; certe enim
14 125|         noli enim putare quemquam, Brute, pleniorem aut uberiorem
15 125|          lego. Immo plane, inquam, Brute, legas censeo. damnum enim
16 126|            inquam, est hic orator, Brute, si quisquam alius, iuventuti;
17 130|        Brutus, in quo magnum fuit, Brute, dedecus generi vestro,
18 148|             Hic ego: noli, inquam, Brute, existimare his duobus quicquam
19 149|       omnis virtus sit, ut vestra, Brute, vetus Academia dixit, mediocritas,
20 152|       anteponis? Sic enim, inquam, Brute, existumo, iuris civilis
21 171|          esse quendam scio. id tu, Brute, iam intelleges, cum in
22 187|            mihi cane et populo, mi Brute», dixerim, ut qui audient
23 192|                   192 -~ ~Quid tu, Brute? possesne, si te ut Curionem
24 211|           vero Scipionis etiam tu, Brute, credo, aliquando audisti
25 212|            Recte, inquam, iudicas, Brute. etenim istius genus est
26 219|   commisisset?~Quid autem, inquam, Brute, stultius quam, si ea vituperare
27 222|            acutum, patremque tuum, Brute, iuris quoque et publici
28 230|         mea cum aetate et cum tua, Brute, et cum aliquanto superiore
29 231|         igitur, ut ad te oratorem, Brute, pervenerimus tam multis
30 232|            ego: vere tibi, inquam, Brute, dicam. non me existimavi
31 252|                 252 -~ ~Sed tamen, Brute, inquit Atticus, de Caesare
32 253|       eloquentiae tribueritque, mi Brute, huic nostro, qui me de
33 255|           Et recte quidem, inquam, Brute; modo sit hoc Caesaris iudici,
34 266|     perdidisset. Sileamus, inquam, Brute, de istis, ne augeamus dolorem.
35 279|           ipsis, quoniam id etiam, Brute, postulas, pauca dicemus.
36 300|          explicabis?~Vero, inquam, Brute; sed in Cumano aut in Tusculano
37 307|      perspicere, quoniam voluisti, Brute, possis -- nam Attico haec
38 309|            est; sine qua etiam tu, Brute, iudicavisti te illam iustam
39 317|           non talis qualem tu eum, Brute, iam deflorescentem cognovisti,
40 324|     perterritum armis hoc studium, Brute, nostrum conticuit subito
41 324|            quidem causis tu etiam, Brute, praesto fuisti complurisque
42 327|           non erat. hoc tibi ille, Brute, minus fortasse placuit
43 330|                 330 -~ ~Nos autem, Brute, quoniam post Hortensi clarissimi
44 330|            sustentor quam tu mihi, Brute, adhibuisti tuis suavissimis
45 331|         331 -~ ~Sed in te intuens, Brute, doleo, cuius in adulescentiam
46 332|            etsi cursum ingeni tui, Brute, premit haec importuna clades