Par.

 1 23 |  prudenter intellegit; quare qui eloquentiae verae dat operam, dat prudentiae,
 2 26 |     Testis est Graecia, quae cum eloquentiae studio sit incensa iamdiuque
 3 40 |         nisi iam tum esset honos eloquentiae; neque ipse poeta hic tam [
 4 56 |        esse aut omnino tum ullum eloquentiae praemium fuisse nihil sane
 5 57 |        Cornelius Cethegus, cuius eloquentiae est auctor et idoneus quidem
 6 58 |       loquuntur; sed est ea laus eloquentiae certe maxuma:~is dictust
 7 66 |       quem florem aut quod lumen eloquentiae non habent? amatores huic
 8 84 |   Laelium: sic ingeni litterarum eloquentiae sapientiae denique etsi
 9 108|        opus esset satis habuisse eloquentiae dicitur; isdemque temporibus
10 150|         esset oratori et Servius eloquentiae tantum adsumpsisse, ut ius
11 165|       fuisse summasque virtutes, eloquentiae tantum, quod esset in rebus
12 166|         magnus erat, tamen etiam eloquentiae quandam mediocritatem adferebat.~ ~
13 182|         publica maxumis praemiis eloquentiae propositis omnes cupisse
14 253|  verborum dilectum originem esse eloquentiae tribueritque, mi Brute,
15 279|         vixissent, magnam essent eloquentiae laudem consecuti.~ ~
16 320|          procedens ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxume in
17 322|  litteris, quibus fons perfectae eloquentiae continetur; nemo qui philosophiam
18 330| clarissimi oratoris mortem orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus,
19 331|          omne virtutis cum summa eloquentiae laude iunxisses.~ ~
20 333|          ipsorum ad aetatem laus eloquentiae perfecta nondum fuit; Antonius,