Par.

  1 1  |          cum consuetudine iucunda tum multorum officiorum coniunctione
  2 4  |          suorum civium tempore et tum occidit, cum lugere facilius
  3 7  |    praestantis in re publica viri tum bene moratae et bene constitutae
  4 7  |       civis auctoritas et oratio, tum profecto fuit, cum patrocinium
  5 8  |  maturitatem et quasi senectutem, tum arma sunt ea sumpta, quibus
  6 9  |        cum in ceteris civitatibus tum maxume in nostra, quibus
  7 9  |          rerumque gestarum gloria tum etiam sapientiae laude perfrui
  8 10 |    homines cum inter se coniuncti tum mihi ita cari itaque iucundi,
  9 11 |                            11 -~ ~Tum Atticus: eo, inquit, ad
 10 11 |         pristina studia revocavi. Tum ille: legi, inquit, perlubenter
 11 13 |                            13 -~ ~Tum Brutus: volui id quidem
 12 14 |                            14 -~ ~Tum ille: nempe eum dicis, inquit,
 13 14 |        librum mihi saluti fuisse. Tum Atticus: optatissimum mihi
 14 17 |                            17 -~ ~Tum ille: ego vero et exspectabo
 15 18 |     adsiduum tamen et acrem fore. Tum Pomponius: ego vero, inquit,
 16 21 |         libera. Nempe igitur hinc tum, Pomponi, ductus est sermo,
 17 22 |      civitate cum alia ceciderunt tum etiam ea ipsa, de qua disputare
 18 23 |                            23 -~ ~Tum ille: ceterarum rerum causa,
 19 24 |        Cum idem placuisset illis, tum in pratulo propter Platonis
 20 28 |        quem constat cum prudentia tum etiam eloquentia praestitisse;
 21 29 |      Thucydidi scriptis, qui ipse tum fuit, intellegi maxume potest.
 22 30 |         facta quodam modo oratio, tum etiam magistri dicendi multi
 23 30 |         multi subito exstiterunt. Tum Leontinus Gorgias, Thrasymachus
 24 31 |        doctissumi viri; primumque tum philosophia non illa de
 25 32 |           melius quam superiores, tum primus intellexit etiam
 26 33 |          verum tamen natura magis tum casuque nonnunquam, quam
 27 35 |                            35 -~ ~Tum fuit Lysias ipse quidem
 28 40 |      alterum suavitatem, nisi iam tum esset honos eloquentiae;
 29 44 |       possum religiosissumum. sed tum fere Pericles Xanthippi
 30 44 |          doctrinam; quae quamquam tum nulla erat dicendi, tamen
 31 46 | intervallo iudiciis repeterentur, tum primum, quod esset acuta
 32 52 |           fuerint non necessaria. Tum Brutus: ista vero, inquit,
 33 56 |     seditionemque cum auctoritate tum oratione sedavit. sed eos
 34 56 |           habitos esse aut omnino tum ullum eloquentiae praemium
 35 58 |       ollis popularibus olim,~qui tum vivebant homines atque aevum
 36 59 |       virum excellentem praeclare tum illi homines florem populi
 37 66 |     apertis [autem] cum brevitate tum nimio acumine, officit Theopompus
 38 68 |        horridiora verba. ita enim tum loquebantur. id muta, quod
 39 68 |        loquebantur. id muta, quod tum ille non potuit, et adde
 40 77 |         indicant cum oratiunculae tum historia quaedam Graeca
 41 79 |    Rhodios; quem civem cum gravem tum etiam eloquentem constat
 42 80 |           tuebatur. et vero etiam tum Catone vivo, qui annos quinque
 43 82 |                            82 -~ ~Tum ipse L. Cotta est veterator
 44 85 |                85 -~ ~Erat omnino tum mos, ut in reliquis rebus
 45 86 |     consulibus rem esse prolatam. tum Laelium, cum eum socii domum
 46 89 |           fuisse. quae quidem vis tum maxume cognitast, cum Lusitanis
 47 90 |                            90 -~ ~Tum igitur nihil recusans Galba
 48 90 |         implorans cum suos pueros tum C. Gali etiam filium flens
 49 90 |       clarissimi patris; isque se tum eripuit flamma, propter
 50 95 |      Popillius cum civis egregius tum non indisertus fuit; Gaius
 51 95 |         excultus atque expolitus, tum eius elegans est habitum
 52 97 |                            97 -~ ~Tum L. Cassius multum potuit
 53 97 |         deductus Briso putabatur. tum duo Caepiones multum clientes
 54 99 |         sane et bonam et nobilem. Tum Atticus: quid ergo? estne
 55 100|                           100 -~ ~Tum ego: audivi equidem ista,
 56 107|         erat cum litteris Latinis tum etiam Graecis, ut temporibus
 57 107|         omnibus in rebus vementem tum acrem aiebat in dicendo
 58 108|                           108 -~ ~Tum etiam P. Lentulus ille princeps
 59 118|                           118 -~ ~Tum Brutus: quam hoc idem in
 60 129|        iure civili et cum virtute tum etiam ipso orationis genere
 61 132|           orationibus eius potest tum facillume ex eo libro, quem
 62 133|                           133 -~ ~Tum Brutus: mihi quidem, inquit,
 63 133|   sententia dicenda cum prudentia tum elegans quoddam et eruditum
 64 134|           cum quosdam audires qui tum erant praestantes, videretur
 65 136|                           136 -~ ~Tum etiam C. L. Memmii fuerunt
 66 137|           de industria cum verbis tum etiam ipso sono quasi subrustico
 67 141|         cum haec magna in Antonio tum actio singularis; quae si
 68 142|   aptumque cum ad fidem faciendam tum ad misericordiam commovendam:
 69 144|  copiosius; idque cum saepe alias tum apud centumviros in M. Curi
 70 145|            145 -~ ~Ita enim multa tum contra scriptum pro aequo
 71 145|    exemplorumque copia; atque ita tum ab his patronis aequalibus
 72 145|          aut esset aut non esset, tum verbis erat ad rem cum summa
 73 147|                           147 -~ ~Tum Brutus: etsi satis, inquit,
 74 150|                           150 -~ ~Tum Brutus: cum ex tua oratione
 75 150|          et Scaevolam cognovisse, tum de te et de Ser. Sulpicio
 76 156|                           156 -~ ~Tum Brutus: ita prorsus, inquit,
 77 157|           cum per se dolendum est tum multo magis consideranti
 78 161|        scio, quattuor et triginta tum habebat annos totidemque
 79 163|         enim omnibus memoriam sui tum etiam disciplinam dicendi
 80 164|     quorum potentiam popul ariter tum dicendum fuit. multa in
 81 170|         Latinis habita in senatu. Tum Brutus: quid tu igitur,
 82 183|         Sulpicius cum meo iudicio tum omnium facile primas tulerunt.~
 83 183|           inquit, cum tuo iudicio tum omnium? semperne in oratore
 84 190|                           190 -~ ~Tum Brutus: quid tu, inquit,
 85 198|       captio cum in ceteris rebus tum in testamentis, si neglegerentur
 86 198|      sententia. haec cum graviter tum ab exemplis copiose, tum
 87 198|          tum ab exemplis copiose, tum varie, tum etiam ridicule
 88 198|      exemplis copiose, tum varie, tum etiam ridicule et facete
 89 201|            revortar ad eos ipsos; tum reliquos, ut institui, deinceps
 90 203|    tragicus orator. vox cum magna tum suavis et splendida; gestus
 91 207|           aut ad Caesarem; Cotta <tum et> Sulpicius expetebantur.
 92 216|           cum tardus in cogitando tum in struendo dissipatus fuit.
 93 219|                           219 -~ ~Tum Brutus admirans: tantamne
 94 227|      actio paulum cum vitio vocis tum etiam ineptiis claudicabat.
 95 228|          omnis vincat superiores, tum indicat tamen quantum absit
 96 229|           cum eorum qui adfuerunt tum ipsorum consulum, qui omnibus
 97 231|         iam sunt mortui nominabo.~Tum Brutus: non est, inquit,
 98 232|                           232 -~ ~Tum ego: vere tibi, inquam,
 99 232|    dicendi tuis, quae cum omnibus tum certe mihi notissimae sunt,
100 240|        cum M. Pisone cum amicitia tum studiis exercitationibusque
101 244|                           244 -~ ~Tum Atticus: tu quidem de faece,
102 250|        conscientia optumae mentis tum etiam usurpatione et renovatione
103 250|       similem in dicendo viderim, tum vero nunc a doctissimo viro
104 254|                           254 -~ ~Tum Brutus: amice hercule, inquit,
105 258|    locutos videmus -- : sed omnes tum fere, qui nec extra urbem
106 260|         sputatilica esse crimina. tum C. Rusius: «Circumvenior,
107 261|       oratoria ornamenta dicendi, tum videtur tamquam tabulas
108 262|                           262 -~ ~Tum Brutus: orationes quidem
109 264|           obscura, quia peracuta, tum rapida et celeritate caecata
110 266|                           266 -~ ~Tum Brutus Torquati et Triari
111 267|     studiosus et valde cum doctus tum etiam exercitatus orator
112 267|           orator et cum auguralis tum omnis publici iuris antiquitatisque
113 272|       multa et firma ad probandum tum concinnae acutaeque sententiae;
114 279|                           279 -~ ~Tum Brutus: atque dubitamus,
115 279|          unus restat, Hortensium; tum de nobismet ipsis, quoniam
116 282|        enim cum institutus optume tum etiam perfecte planeque
117 283|     litteris eruditior quam Curio tum etiam accuratius quoddam
118 284|                           284 -~ ~Tum Brutus: Atticum se, inquit,
119 292|     proposita oratione digressio.~Tum Atticus: aliquotiens sum,
120 292|            Tu vero, inquam, Tite.~Tum ille: ego, inquit, ironiam
121 294|           prudentia et diligentia tum omni virtute excellentem
122 296|          sed cum in ceteris rebus tum in dicendo semper, quo iam
123 298|       enim sunt libri cum aliorum tum in primis Catonis. intelleges
124 300|                           300 -~ ~Tum Brutus: de isto postea;
125 301|       maiores <erant>, excellente tum Crasso et Antonio, dein
126 303|      eaque erat cum summo ingenio tum exercitationibus maxumis
127 305|               305 -~ ~Reliqui qui tum principes numerabantur in
128 305|         erat enim tribunus plebis tum C. Curio, quamquam is quidem
129 306|          consule et Pompeio fuit. tum P. Sulpici in tribunatu
130 309|          a quo cum in aliis rebus tum studiosissime in dialectica
131 311|        Censorinus Murena sublati. tum primum nos ad causas et
132 316|         Adramyttenus Xenocles. hi tum in Asia rhetorum principes
133 316|         scriptoremque praestantem tum in notandis animadvertendisque
134 317|                       317 -~ ~Duo tum excellebant oratores qui
135 319|       quinquennium fere versatus, tum in patrocinio Siciliensi
136 320|     ceteris eloquentiae partibus, tum maxume in celeritate et
137 321|        omni genere exercitationis tum maxume stilo nostrum illud
138 321|           in causis et industriam tum propter exquisitius et minime
139 326|           cum incitata et vibrans tum etiam accurata et polita.
140 326|      saepe videbam cum inridentem tum etiam irascentem et stomachantem
141 328|                           328 -~ ~Tum Brutus: ego vero, inquit,