Par.
1 10 | tandem novi? Nihil sane, inquit Brutus, quod quidem aut
2 11 | 11 -~ ~Tum Atticus: eo, inquit, ad te animo venimus, ut
3 11 | revocavi. Tum ille: legi, inquit, perlubenter epistulam,
4 13 | salutem adtulerunt. Salutem? inquit ille. Quodnam tandem genus
5 14 | Tum ille: nempe eum dicis, inquit, quo iste omnem rerum memoriam
6 17 | si solveris. Mihi quoque, inquit Brutus, [et] exspectanda
7 18 | petiturum. Non mehercule, inquit, tibi repromittere istuc
8 18 | Tum Pomponius: ego vero, inquit, Brutum nihil mentiri puto.
9 19 | id? inquam. Ut scribas, inquit, aliquid; iam pridem enim
10 20 | 20 -~ ~Nunc vero, inquit, si es animo vacuo, expone
11 21 | faciam vobis satis. Poteris, inquit: relaxa modo paulum animum
12 21 | audisse defensam. Scio, inquit, ab isto initio tractum
13 23 | ceterarum rerum causa, inquit, istuc et doleo et dolendum
14 42 | At ille ridens: tuo vero, inquit, arbitratu; Quoniam quidem
15 52 | Tum Brutus: ista vero, inquit, quam necessaria fuerint
16 74 | tempora persequendi. Ego vero, inquit Brutus, et delector ista
17 76 | cur id faciat. «scripsere» inquit «alii rem vorsibus»; et
18 91 | interquievissem: quid igitur, inquit, est causae, Brutus, si
19 122| persequamur. Nobis vero, inquit Atticus, et vehementer quidem,
20 123| 123 -~ ~Praeclare, inquit Brutus, teneo qui istam
21 123| sunt desitae. Me numera, inquit, in plerisque; quamquam
22 125| fuisse. Et ille: sic prorsus, inquit, existumo atque istum de
23 133| Tum Brutus: mihi quidem, inquit, nec iste notus est nec
24 147| Tum Brutus: etsi satis, inquit, mihi videbar habere cognitum
25 150| tua oratione mihi videor, inquit, bene Crassum et Scaevolam
26 150| Quia mihi et tu videris, inquit, tantum iuris civilis scire
27 152| Hic Brutus: ain tu? inquit: etiamne Q. Scaevolae Servium
28 153| Dialecticam mihi videris dicere, inquit. Recte, inquam, intellegis;
29 156| Tum Brutus: ita prorsus, inquit, et antea putabam -- audivi
30 157| devenerint. Hic Atticus: dixeram, inquit, a principio, de re publica
31 161| 161 -~ ~Ita prorsus, inquit Brutus; sed ne de Scaevolae
32 162| 162 -~ ~Erit, inquit [M.] Brutus, aut iam est
33 163| quidem tu istos oratores, inquit, tanto opere laudas, vellem
34 170| Brutus: quid tu igitur, inquit, tribuis istis externis
35 171| Et Brutus: qui est, inquit, iste tandem urbanitatis
36 172| dicacitate certare.~Eon», inquit Brutus, de quo multa Lucilius?~
37 176| oratores revortamur. Censeo, inquit Atticus; eloquentis enim
38 183| Atticus: quo modo istuc dicis, inquit, cum tuo iudicio tum omnium?
39 184| 184 -~ ~An tu, inquit, id laboras, si huic modo
40 190| Tum Brutus: quid tu, inquit, quaeris alios? de te ipso
41 191| Platonem reliquissent, «legam» inquit «nihilo minus: Plato enim
42 192| contio reliquisset?~Ego vero, inquit ille, ut me tibi indicem,
43 204| 204 -~ ~O magnam, inquit, artem, Brutus: si quidem
44 211| vero ac lubenter quidem, inquit Brutus; et eo lubentius,
45 212| dicitur ingenio fuisse, inquit; et vero hic Scipio conlega
46 213| C. Laeli!.~O generosam, inquit, stirpem et tamquam in unam
47 217| artuum delibutus, «numquam, inquit, Octavi, conlegae tuo gratiam
48 219| tantamne fuisse oblivionem, inquit, in scripto praesertim,
49 231| nominabo.~Tum Brutus: non est, inquit, ista causa quam dicis,
50 231| inquam, est?~Vereri te, inquit, arbitror ne per nos hic
51 231| non poteritis?~Nos quidem, inquit, facillime; sed tamen te
52 232| pervenerim.~Interpone igitur, inquit, si quos videtur; deinde
53 232| qui volent. Minime vero, inquit. nam etsi me facile omni
54 244| Atticus: tu quidem de faece, inquit, hauris idque iam dudum,
55 248| loco Brutus: quam vellem, inquit, de his etiam oratoribus
56 248| ac mihi?~Mihi mehercule, inquit, Marcellus satis est notus,
57 249| saepe audisti?~Quid censes, inquit, nisi id quod habiturus
58 249| maxume.~Atqui et ita est, inquit, et vementer placet; nec
59 251| iudicet. Et ille: praeclare, inquit, tibi constas, ut de iis
60 252| 252 -~ ~Sed tamen, Brute, inquit Atticus, de Caesare et ipse
61 253| occupationibus ad te ipsum, inquit in me intuens, de ratione
62 254| Tum Brutus: amice hercule, inquit, et magnifice te laudatum
63 255| 255 -~ ~Hanc autem, inquit, gloriam testimoniumque
64 258| quae restant.~Solum quidem, inquit ille, et quasi fundamentum
65 260| 260 -~ ~Quidnam istuc est? inquit Brutus, aut quis est iste
66 260| Et ille: fuit accusator, inquit, vetus, quo accusante C.
67 260| Rusius: «Circumvenior, inquit, iudices, nisi subvenitis.
68 266| admodum dilexerat -- : ne ego, inquit, ut omittam cetera quae
69 269| loco Atticus: putarem te, inquit, ambitiosum esse, si, ut
70 279| Brutus: atque dubitamus, inquit, utrum ista sanitas fuerit
71 280| 280 -~ ~C. Curionem te, inquit Brutus, et C. Licinium Calvum
72 280| maluisset.~Quidnam est, inquit, istuc? et quem ad modum
73 284| Tum Brutus: Atticum se, inquit, Calvus noster dici oratorem
74 285| varietatem Atticorum. «Atticos», inquit, «volo imitari.» quos? nec
75 287| et aliorum? «Thucydidem» inquit «imitamur.» optume, si historiam
76 292| 292 -~ ~Sane quidem, inquit Brutus; quamquam ista mihi
77 292| Atticus: aliquotiens sum, inquit, conatus, sed interpellare
78 292| inquam, Tite.~Tum ille: ego, inquit, ironiam illam quam in Socrate
79 292| exponeres, vide quaeso, inquit, ne tam reprehendenda sit
80 293| intellego. Quia primum, inquit, ita laudavisti quosdam
81 299| existumari velim.~Ut voles, inquit Atticus. ego enim non alienum
82 300| de isto postea; sed tu, inquit me intuens, orationes nobis
83 328| Tum Brutus: ego vero, inquit, et ista, quae dicis, video
84 328| Melius, quaeso, ominare, inquit Brutus.~ ~
|