1-adsev | adsid-clien | clist-dictu | didic-filio | fimbr-inter | intra-nemon | nepot-poten | poter-scurr | secta-varia | varie-zeuxi
bold = Main text
Par. grey = Comment text
1501 7 | egere rem publicam, quae didiceram tractare quibusque me adsuefeceram
1502 8 | sumpta, quibus illi ipsi, qui didicerant eis uti gloriose, quem ad
1503 297| dignam, quam in aliud tempus differamus.~ ~
1504 150| nihil aut non fere multum differunt.~
1505 137| et quam in omnibus rebus difficilis optimi perfectio atque absolutio
1506 209| ipse non conveniat, quanto difficilius cavere, ne quid dicas, quod
1507 25 | natura, rem unam esse omnium difficillumam. Quibus enim ex quinque
1508 25 | maxumarum quantam vim quantamque difficultatem habeat existimari potest.~
1509 274| nec vero haec soluta nec diffluentia, sed astricta numeris, non
1510 316| reprimeret et quasi extra ripas diffluentis coerceret. ita recepi me
1511 71 | Livianae fabulae non satis dignae quae iterum legantur.~ ~
1512 297| commovisti nova disputatione dignam, quam in aliud tempus differamus.~ ~
1513 235| tarditatem tegebat formae dignitas, corporis motus plenus et
1514 69 | nullius scriptum exstet dignum quidem lectione, quod sit
1515 158| accuratum, exspectatione dignus videbatur. non multa iactatio
1516 322| nemo qui delectandi gratia digredi parumper a causa, nemo qui
1517 292| periucunda a proposita oratione digressio.~Tum Atticus: aliquotiens
1518 259| confecerat. Cotta, qui se valde dilatandis litteris a similitudine
1519 322| risumque traduceret; nemo qui dilatare posset atque a propria ac
1520 309| eloquentiam, quam dialecticam esse dilatatam putant, consequi non posse.
1521 253| in libro dixerit verborum dilectum originem esse eloquentiae
1522 272| videretur; eratque verborum et dilectus elegans et apta et quasi
1523 266| utrumque enim eorum admodum dilexerat -- : ne ego, inquit, ut
1524 101| conlegium non erat, non admodum diligebat, praesertim cum ille Q.
1525 105| addebat industrium etiam et diligentem et in exercitationibus commentationibusque
1526 23 | praesertim tam studioso et <diligenti magistro>. Dicere enim bene
1527 222| ex accusatione M. Aquili diligentiae fructum ceperat. nam M.
1528 74 | distinguere aetatibus, istam diligentiam esse accommodatam puto.~ ~
1529 154| celeritatem subtilitate diligentiaque superavit; Balbi docti et
1530 238| accuratio, ut non facile in ullo diligentiorem maioremque cognoverim, sed
1531 238| fuit patronus propemodum diligentissimus. huius si vita, si mores,
1532 60 | mortuus; quamquam Varro noster diligentissumus investigator antiquitatis
1533 86 | diebus iterum Laelium multo diligentius meliusque dixisse iterumque
1534 4 | potius quam nosmet ipsos diligere videamur.~~~
1535 278| vel vitio pro argumento ad diluendum crimen usi sumus.~ ~
1536 327| exercitationem studiumque dimiserat, quod in eo fuerat acerrimum,
1537 200| ad horas, quaesitorem ut dimittat rogantem: intellegit oratorem
1538 36 | Aeschines fuit et Lycurgus et Dinarchus et is, cuius nulla exstant
1539 309| 309 -~ ~Eram cum Stoico Diodoto, qui cum habitavisset apud
1540 316| Adsiduissime autem mecum fuit Dionysius Magnes; erat etiam Aeschylus
1541 104| magistros, in eis iam adulescens Diophanem Mytilenaeum Graeciae temporibus
1542 140| rationem et tamquam ad artem dirigebat; verum multo magis hoc idem
1543 314| a sperata dicendi gloria discedendum putavi. sed cum censerem
1544 154| 154 -~ ~Cumque discendi causa duobus peritissumis
1545 292| faceti, cum de sapientia disceptetur, hanc sibi ipsum detrahere,
1546 311| coepimus, non ut in foro disceremus, quod plerique fecerunt,
1547 114| quae propria est huius disciplinae, philosophorum de se ipsorum
1548 263| ipsa illa comparatione disciplinaque dicendi iam in patronorum
1549 187| tibicen Antigenidas dixerit discipulo sane frigenti ad populum: «
1550 54 | dictatorem dicendo sedavisse discordias, eique ob eam rem honores
1551 198| iudicium a iudicio volgi discreparet.~
1552 101| est infans neque perfecte diserta.~ ~
1553 305| orator sed tamen non infans; diserti autem Q. Varius C. Carbo
1554 190| adfirmo, qui volgi opinione disertissimi habiti sint, eosdem intellegentium
1555 104| Graeciae temporibus illis disertissumum. sed ei breve tempus ingeni
1556 55 | Appium Claudium suspicari disertum, quia senatum iamiam inclinatum
1557 229| voluimus <eius> aetatem in disparem oratorum aetatem includere.
1558 162| quae kola Graeci vocant, dispertiebat orationem libentius.~ ~
1559 207| maxime vel dicam minime displicebat. locus erat omnino in maxumis
1560 22 | tum etiam ea ipsa, de qua disputare ordimur, eloquentia obmutuit.~ ~
1561 143| civili, cum de aequo et bono disputaretur, argumentorum et similitudinum
1562 184| Plane, inquam, Attice, disputationem hanc de oratore probando
1563 46 | Protagora rerum illustrium disputationes, quae nunc communes appellantur
1564 218| inveheretur in Caesarem Curio disputatioque esset inter eos, ut est
1565 31 | hominum vita et moribus disputatur, inventa dicitur. Quod quoniam
1566 277| crimine accurate et exquisite disputavisset, me in respondendo, cum
1567 188| perfunditur: quid habes quod disputes? gaudet dolet, ridet plorat,
1568 223| ordini deditus a senatu dissedisset. Cn. Carbonem, M. Marium
1569 264| volgi iudicium a iudicio meo dissensisse. nam populo non erat satis
1570 120| doctrina atque praeceptis disserendi ratio coniungitur cum suavitate
1571 201| 201 -~ ~Cum haec disseruissem, uterque adsensus est; et
1572 320| verborum adhaerescens, sui dissimilior videbatur fieri cotidie.~ ~
1573 129| 129 -~ ~Huius dissimilis in tribunatu reliquaque
1574 285| ne ignoret et gradus et dissimilitudines et vim et varietatem Atticorum. «
1575 282| multorum Crassorum inventus est dissimillimus.~
1576 285| qui potes, cum sint ipsi dissimillumi inter se? in quo illud etiam
1577 274| eodem modo semper, sed varie dissimulanterque conclusis.~ ~
1578 216| cogitando tum in struendo dissipatus fuit. Reliqua duo sunt,
1579 106| multarum legum aut auctor aut dissuasor fuit, isque et orationes
1580 69 | utroque genere et creber et distinctus Cato. Nec vero ignoro nondum
1581 275| tamquam insignibus in ornatu distinguebatur omnis oratio. «qua de re
1582 280| istuc? et quem ad modum distinguis?~ ~
1583 12 | istis scito litteris ex diuturna perturbatione totius valetudinis
1584 307| esse a proposita ratione diversa, tamen idcirco a me proferuntur,
1585 258| multi inquinate loquentes ex diversis locis. quo magis expurgandus
1586 57 | Gallico et Piceno viritim divi dundo tulerit, qui consul
1587 303| complectebatur memoriter, dividebat acute, nec praetermittebat
1588 265| interiores quaedam et reconditae, divina memoria, summa verborum
1589 256| audire volumus, omissis illis divinis consiliis, quibus saepe
1590 157| devenerint. Hic Atticus: dixeram, inquit, a principio, de
1591 91 | tam bene scribendi quam dixerint. nam videmus alios oratores
1592 96 | cum de senioribus pauca dixero. Q. enim Pompeius non contemptus
1593 265| tu non tam cito rhetorem dixisses, etsi non derat oratio,
1594 269| ambitiosum esse, si, ut dixisti, ii quos iam diu conligis
1595 89 | inflammet iudicem quam ille qui doceat, elegantiam in Laelio, vim
1596 185| sint efficienda dicendo: ut doceatur is apud quem dicetur, ut
1597 306| respondendo studiosos audiendi docebat. atque huic anno proxumus
1598 65 | sententiis argutior, in docendo edisserendoque subtilior?
1599 316| animadvertendisque vitiis et instituendo docendoque prudentissimum. is dedit
1600 30 | multi temporibus eisdem docere se profitebantur adrogantibus
1601 151| est, quo melior esset et doctior; et inde ut rediit, videtur
1602 250| viderim, tum vero nunc a doctissimo viro tibique, ut intellexi,
1603 117| fuit mediocris in dicendo, doctissumus in disputando.~ ~
1604 50 | nisi quid de Epaminonda docto homine suspicari lubet.
1605 315| rursus summo auctore et doctore renovavi. eodem tamen tempore
1606 309| consequi non posse. huic ego doctori et eius artibus variis atque
1607 310| vel quod a Graecis summis doctoribus, nisi Graece dicerem, neque
1608 204| plurimum praestitit. quare hoc doctoris intellegentis est videre,
1609 186| oratorum volgi iudicio et doctorum fuisse? de populo si quem
1610 44 | ante dixi, primus adhibuit doctrinam; quae quamquam tum nulla
1611 308| noctes et dies in omnium doctrinarum meditatione versabar.~ ~
1612 99 | illo quem significat valde doctum esse Lucilius; alii multos
1613 73 | dedit, quam ii, qui multas docuerant ante hos consules, et Plautus
1614 78 | faciente cum Thyesten fabulam docuisset, Q. Marcio Cn. Servilio
1615 317| pro M. Canuleio, pro Cn. Dolabella consulari, cum Cotta princeps
1616 4 | detrimentoque, si est ita necesse, doleamus, illius vero mortis opportunitatem
1617 1 | nostri conlegi deminutam dolebam; qua in cogitatione et cooptatum
1618 2 | nobis desiderium reliquerat; dolebamque quod non, ut plerique putabant,
1619 5 | 5 -~ ~ ~Nam si id dolemus, quod eo iam frui nobis
1620 21 | esse sermonem teque Bruti dolentem vicem quasi deflevisse iudiciorum
1621 8 | alia lugenda, tamen hoc doleremus quod, quo tempore aetas
1622 188| habes quod disputes? gaudet dolet, ridet plorat, favet odit,
1623 288| si is potare velit, de dolio sibi hauriendum putet? minime;
1624 130| qui etsi, cum remiserant dolores pedum, non deerat in causis,
1625 158| interdum irata et plena iusti doloris oratio, multae et cum gravitate
1626 3 | poetarum aequalium morte doluisse, quo tandem animo eius interitum
1627 5 | non ad amicitiam sed ad domesticam utilitatem referre videamur:
1628 62 | occidisset, et ad memoriam laudum domesticarum et ad illustrandam nobilitatem
1629 98 | et habuit quasdam etiam domesticas disciplinas. nam et cum
1630 49 | multa iam memorabilia et in domesticis et in bellicis rebus effecerat.
1631 210| loquebatur usu credo aliquo domestico. nam litterarum admodum
1632 91 | inertia nihil scripsisse, ne domesticus etiam labor accederet ad
1633 257| interfuit firma tecta in domiciliis habere quam Minervae signum
1634 45 | nec in impeditis ac regum dominatione devinctis nasci cupiditas
1635 99 | Gai filius, qui consul cum Domitio fuit, unam orationem de
1636 267| nostrae bene peritus fuit. L. Domitius nulla ille quidem arte,
1637 79 | Aetolia militaverat, civitate donavit, cum triumvir coloniam deduxisset --
1638 296| isto modo: ut Polycliti doryphorum sibi Lysippus aiebat, sic
1639 222| fructum ceperat. nam M. Drusum tuum magnum avonculum, gravem
1640 279| 279 -~ ~Tum Brutus: atque dubitamus, inquit, utrum ista sanitas
1641 87 | succedendum esset, verecunde et dubitanter recepisse. unum quasi comperendinatus
1642 71 | inventum et perfectum; nec dubitari debet quin fuerint ante
1643 189| tamen utrum de his potius dubitasset aliquis, quin alterum nemo.
1644 25 | necessarium. Hoc vero sine ulla dubitatione confirmaverim, sive illa
1645 70 | adducta, iam tamen quae non dubites pulchra dicere; pulchriora
1646 39 | hodiernum diem. nec tamen dubito quin habuerit vim magnam
1647 189| probaretur? quando autem dubium fuisset apud patres nostros
1648 281| laudis viam rectissimam esse duceret, quam maiores eius ei tritam
1649 188| delectatur audiens multitudo et ducitur oratione et quasi voluptate
1650 56 | videor: tantummodo coniectura ducor ad suspicandum.~ ~
1651 274| humile aut [in] longius ductum; ac non propria verba rerum,
1652 326| erant quaedam magis venustae dulcesque sententiae quam aut necessariae
1653 121| Aristotele nervosior, Theophrasto dulcior? lectitavisse Platonem studiose,
1654 77 | historia quaedam Graeca scripta dulcissime.~
1655 285| et siccitatem et inopiam, dummodo sit polita, dum urbana,
1656 57 | Gallico et Piceno viritim divi dundo tulerit, qui consul apud
1657 323| superiores videremur. sic duodecim post meum consulatum annos
1658 162| censoris oratio, qua anno duodequinquagesimo usus est. in his omnibus
1659 332| 332 -~ ~Ex te duplex nos afficit sollicitudo,
1660 70 | imitentur veritatem? Calamidis dura illa quidem, sed tamen molliora
1661 274| videres; nec vero ullum aut durum aut insolens aut humile
1662 117| sed ut vita sic oratione durus incultus horridus; itaque
1663 298| neminem. nec in hoc eirona me duxeris esse, quod eam orationem
1664 273| acres accusationes tres eaeque omnes ex rei publicae contentione
1665 257| quam Minervae signum ex ebore pulcherrimum; tamen ego
1666 | ecce
1667 22 | in mentem venit vereri, ecquodnam curriculum aliquando sit
1668 20 | Quare, si tibi est commodum, ede illa quae coeperas et Bruto
1669 19 | illos de re publica libros edidisti, nihil a te sane postea
1670 127| nobis erat ut eum etiam edisceremus. hic, qui in conlegio sacerdotum
1671 146| interpretandi explanandi edisserendi genere mirabilis sic ut
1672 65 | sententiis argutior, in docendo edisserendoque subtilior? refertae sunt
1673 161| petivit. sed haec Crassi cum edita oratio est, quam te saepe
1674 211| filios non tam in gremio educatos quam in sermone matris.
1675 332| propemodum vel plane potius effeceras, ut te eripias ex ea, quam
1676 49 | domesticis et in bellicis rebus effecerat. hoc autem studium non erat
1677 197| centumvirale iudicium hereditatis effecisse: hoc in illo initio consecutus,
1678 152| in hoc uno; quod numquam effecisset ipsius iuris scientia, nisi
1679 59 | quam vocant Graeci, cuius effector est orator, hanc Suadam
1680 16 | annos quievit, uberiores efferre fruges solet.~
1681 292| Platonem Socrates in caelum effert laudibus Protagoram Hippiam
1682 246| etiam quam non hebes, sed effervescens in dicendo stomacho saepe
1683 332| tuis perennibus studiis et effice id quod iam propemodum vel
1684 272| itaque tantos processus efficiebat ut evolare, non excurrere
1685 93 | dolor dicentem incendebat efficiebatque ut et incitata et gravis
1686 185| quidem ego sentio, quae sint efficienda dicendo: ut doceatur is
1687 184| orator ex eo, quod is dicendo efficiet, poterit intellegi.~ ~
1688 219| tempore dicenti solitam effluere mentem.~ ~
1689 269| orator quam bellator fuit, effrenatus et acer nimis, sed bene
1690 36 | plures. haec enim aetas effudit hanc copiam; et, ut opinio
1691 32 | soluta oratione, dum versum effugeres, modum tamen et numerum
1692 263| causas veniens, verborum non egens, ipsa illa comparatione
1693 7 | non auctoritatis armis egere rem publicam, quae didiceram
1694 318| ex Asia, causas nobilis egimus, cum quaesturam nos, consulatum
1695 86 | socii domum reduxissent egissentque gratias et ne defatigaretur
1696 277| tenere diceret, tam solute egisset, tam leniter, tam oscitanter.~ ~
1697 82 | legituma opera tractavit, ut egrederetur a proposito ornandi causa,
1698 84 | nemo potest, in qua ipsa egregium Viriathi bello reperimus
1699 238| Macer auctoritate semper eguit, sed fuit patronus propemodum
1700 19 | te sane postea accepimus: eisque nosmet ipsi ad rerum nostrarum
1701 81 | orationes et contra Ti. Gracchum eita est in C. Fanni annalibus.~ ~
1702 164| quod ex quibusdam capitibus eitis nec explicatis intellegi
1703 | eiusmodi
1704 26 | quam haec est a Graecis elaborata dicendi vis atque copia.
1705 312| multae, quas nos diligenter elaboratas et tamquam elucubratas adferebamus.~
1706 214| illud habebant dicendi opus elaboratum; idque cum constaret ex
1707 253| nonnulli studio et usu elaboraverunt, cuius te paene principem
1708 66 | acumine, officit Theopompus elatione atque altitudine orationis
1709 35 | sententiarum, quo quicquam esset elatius.~ ~
1710 292| libris utitur, facetam et elegantem puto. est enim et minime
1711 135| Latine vero in primis est eleganter locutus. quae laus eadem
1712 63 | similitudo: acuti sunt, elegantes faceti breves; sed ille
1713 130| etiam ingenio et sermone eleganti, valetudine incommoda C.
1714 223| compluris minime dignos elegantis conventus auribus aptissimos
1715 140| Verba ipsa non illa quidem elegantissimo sermone; itaque diligenter
1716 148| parcissimus, Scaevola parcorum elegantissimus; Crassus in summa comitate
1717 295| capis summi viri vitaeque elegantissumae verissimis laudibus. remove
1718 252| fere oratorum Latine loqui elegantissume; nec id solum domestica
1719 148| similiorem. Crassus erat elegantium parcissimus, Scaevola parcorum
1720 194| dixi, quicquam politius aut elegantius aut omnino melius aut exspectaret
1721 20 | velle dixit. Itaque hunc elegimus diem, cum te sciremus esse
1722 30 | Prodicus Ceius, Hippias Eleius in honore magno fuit; aliique
1723 278| etiam ex infantium ingeniis elicere voces et querelas solet?
1724 231| nominare, ne vos curiosius eliceretis ex me quid de quoque iudicarem,
1725 65 | inlustribus. licet ex his eligant ea quae notatione et laude
1726 140| tamen Antonius in verbis et eligendis, neque id ipsum tam leporis
1727 100| Fannius numquam sit habitus elinguis. nam et causas defensitavit
1728 81 | fuerunt, in primis est habitus eloquens, qui pro L. Cotta dixit
1729 82 | et P. Africanus in primis eloquentes, quorum exstant orationes,
1730 159| venit. accusavit C. Carbonem eloquentissimum hominem admodum adulescens;
1731 169| volubilis; omnium autem eloquentissumus extra hanc urbem T. Betutius
1732 145| ius civile defenderet, ut eloquentium iuris peritissimus Crassus,
1733 253| ac si, cogitata praeclare eloqui <ut> possent, nonnulli studio
1734 312| diligenter elaboratas et tamquam elucubratas adferebamus.~
1735 231| ne per nos hic sermo tuus emanet et ii tibi suscenseant,
1736 274| et tamquam in vermiculato emblemate, ut ait Lucilius, structum
1737 261| incorrupta consuetudine emendat. itaque cum ad hanc elegantiam
1738 258| oratoris vides locutionem emendatam et Latinam, cuius penes
1739 259| pervenerat. Sisenna autem quasi emendator sermonis usitati cum esse
1740 42 | concessum est rhetoribus ementiri in historiis, ut aliquid
1741 16 | voluntatem tibi profecto emetiar, sed rem ipsam nondum posse
1742 60 | id ipsum nisi unius esset Enni testimonio cognitum, hunc
1743 79 | litterarum -- qui etiam Q. Ennium, qui cum patre eius in Aetolia
1744 138| sunt et quam diu in eorum enumeratione versamur, cum tamen spisse
1745 319| hic sermo noster non solum enumerationem oratoriam verum etiam praecepta
1746 172| praecone dicacitate certare.~Eon», inquit Brutus, de quo
1747 119| didicit a dicendi magistris eorumque more se exercuit. quod si
1748 142| magis penetrat in animos eosque fingit format flectit, talesque
1749 50 | temporibus illis? nisi quid de Epaminonda docto homine suspicari lubet.
1750 204| ingenio Theopompi et lenissimo Ephori dixisse traditum est, alteri
1751 131| Athenis adulescens, perfectus Epicureus evaserat, minime aptum ad
1752 292| nescio quo modo illum, nec Epicuro, qui id reprehendit, adsentior.
1753 127| exstat eius peroratio, qui epilogus dicitur; qui tanto in honore
1754 121| verborum; dicit etiam in quadam epistula hoc ipse de sese --, sed
1755 211| 211 -~ ~Legimus epistulas Corneliae matris Gracchorum:
1756 224| nam et plebem tenebat et equestrem ordinem beneficio legis
1757 223| Caepionem referrem, nisi nimis equestri ordini deditus a senatu
1758 180| nostri ordinis Q. Sertorium, equestris C. Gargonium. fuit etiam
1759 192| si auditor omnino tamquam equus non facit, agitandi finis
1760 215| excellebat autem actione; erantque ei quaedam ex his paria
1761 200| si praeteriens aspexerit erectos intuentis iudices, ut aut
1762 290| corona multiplex, iudex erectus; cum surgat is qui dicturus
1763 254| a victa Graecia, id aut ereptum illis est aut certe nobis
1764 12 | proelio populus se Romanus erexit posteaque prosperae res
1765 156| videatur. quali enim te erga illum perspicio, tali illum
1766 332| potius effeceras, ut te eripias ex ea, quam ego congessi
1767 23 | delectat: quod mihi nulla res eripiet te praesertim tam studioso
1768 90 | clarissimi patris; isque se tum eripuit flamma, propter pueros misericordia
1769 284| inquam, ita; sed et ipse errabat et alios etiam errare cogebat.
1770 219| praeterissent? sed ita totus errat, ut in eodem sermone dicat
1771 60 | antiquitatis putat in hoc erratum vitamque Naevi producit
1772 73 | proelio voverat. in quo tantus error Acci fuit, ut his consulibus
1773 7 | patrocinium pacis exclusum est aut errore hominum aut timore.~ ~
1774 293| oratores ut imperitos posses in errorem inducere. equidem in quibusdam
1775 237| invenustus actor sed in ers et inimicus fori. L. Turius
1776 154| superavit; Balbi docti et eruditi hominis in utraque re consideratam
1777 283| orator fuit cum litteris eruditior quam Curio tum etiam accuratius
1778 133| prudentia tum elegans quoddam et eruditum orationis genus.~ ~
1779 17 | exigam nisi tuo commodo et erunt mihi pergrata, si solveris.
1780 323| coepit, ne, cum pares honore essemus, aliqua re superiores videremur.
1781 99 | Tum Atticus: quid ergo? estne ista Fanni? nam varia opinio
1782 152| Brutus: ain tu? inquit: etiamne Q. Scaevolae Servium nostrum
1783 299| quam pauci digni nomine evaderent. quare eirona me, ne si
1784 106| orationes reliquit, quae iam evanuerunt, et annales sane exiliter
1785 323| Itaque cum iam paene evanuisset Hortensius et ego anno meo,
1786 51 | semel e Piraeo eloquentia evecta est, omnis peragravit insulas
1787 71 | reliquis in rebus omnibus idem eveniat: nihil est enim simul et
1788 238| omnem commendationem ingeni everteret, maius nomen in patronis
1789 272| processus efficiebat ut evolare, non excurrere videretur;
1790 66 | obstruxit haec posteriorum quasi exaggerata altius oratio.~ ~
1791 82 | etiam ipsius Catonis; itaque exaruerunt, vix iam ut appareant.~ ~
1792 16 | flos siti veteris ubertatis exaruit --, nec ex conditis, qui
1793 26 | studio sit incensa iamdiuque excellat in ea praestetque ceteris,
1794 317| 317 -~ ~Duo tum excellebant oratores qui me imitandi
1795 301| annis decem maiores <erant>, excellente tum Crasso et Antonio, dein
1796 266| valuisse. nam nec istos excellentis viros nec multos alios praestantis
1797 43 | cum taurum immolavisset, excepisse sanguinem patera et eo poto
1798 243| functus labores etiam magnos excepisset, illius iudicialis anni
1799 318| me quaestorem Siciliensis excepit annus, Cotta ex consulatu
1800 305| Varius sua lege damnatus excesserat.~ ~
1801 262| eos, si placet, qui vita excesserunt, revertamur.~
1802 80 | quinque et octoginta natus excessit e vita, cum quidem eo ipso
1803 118| inopes reperiantur. unum excipio Catonem, in quo perfectissumo
1804 327| summam hominum admirationem excitabat. sed cum iam honores et
1805 144| aut sedanda suspicione aut excitanda incredibilem vim habebat:
1806 322| inferis locupletissimos testes excitaret; nemo qui breviter arguteque
1807 13 | hic adfatus quasi iacentem excitavit?~
1808 234| eo ipso, sic intervallis, exclamationibus, voce suavi et canora, admirando
1809 329| a publico consilio esse exclusam videremus. sed illum videtur
1810 87 | consules descendisse, omnibus exclusis commentatum in quadam testudine
1811 7 | fuit, cum patrocinium pacis exclusum est aut errore hominum aut
1812 272| constructio; cumque argumenta excogitabantur ab eo multa et firma ad
1813 235| secus P. Lentulus, cuius et excogitandi et loquendi tarditatem tegebat
1814 239| minime ille quidem tardus in excogitando, verum tamen voltu et simulatione
1815 95 | cum omni vita atque victu excultus atque expolitus, tum eius
1816 272| efficiebat ut evolare, non excurrere videretur; eratque verborum
1817 101| cui tamen Laelius se excusans non genero minori dixit
1818 198| haec cum graviter tum ab exemplis copiose, tum varie, tum
1819 242| quasi secundarum. is omnibus exemplo debet esse quantum in hac
1820 167| tantum argutiarum tantum exemplorum tantum urbanitatis habent,
1821 145| paratissimum obrueret argumentorum exemplorumque copia; atque ita tum ab
1822 304| aberat etiam M. Antonius; exercebatur una lege iudicium Varia,
1823 315| dicendi magistrum studiose exerceri solebam. post a me Asia
1824 154| Galli hominis acuti et exercitati promptam et paratam in agendo
1825 324| perspecta est utriusque nostrum exercitatio paulo ante quam perterritum
1826 240| cum amicitia tum studiis exercitationibusque coniunctus. huius actio
1827 321| desistebamus cum omni genere exercitationis tum maxume stilo nostrum
1828 23 | gloria quam studium ipsum exercitatioque delectat: quod mihi nulla
1829 316| me biennio post non modo exercitatior sed prope mutatus. nam et
1830 218| ut in eo libro, ubi se exeuntem e senatu et cum Pansa nostro
1831 265| quam nihil non consideratum exibat ex ore!.~ ~
1832 219| sed id dicat ipso consule exiens e senatu. iam qui hac parte
1833 173| tertium qui vix e carceribus exierit, cum palmam iam primus acceperit,
1834 17 | ea quae polliceris, nec exigam nisi tuo commodo et erunt
1835 118| eloquentiam non desiderem, quam exiguam in Fannio, ne in Rutilio
1836 114| orationis genus scis tamen esse exile nec satis populari adsensioni
1837 163| de ratione dicendi sane exilem libellum, plura Crasso libuisset
1838 263| habent apparatum -- sunt enim exilia --, tamen habent ordinem
1839 82 | eloquentia praestitisse, exiliores orationes sunt et redolentes
1840 284| volebat: inde erat ista exilitas quam ille de industria consequebatur.~
1841 239| Torquatus elegans in dicendo, in existimando admodum prudens, toto genere
1842 92 | maiorem visum iri, si in existimantium arbitrium sua scripta non
1843 252| hoc huius generis acerrumo existimatore saepissume audio, illum
1844 232| inquam, Brute, dicam. non me existimavi in hoc sermone usque ad
1845 182| ut intellegi possit quem existimem clamatorem, quem oratorem
1846 138| pervenimus. nam ego sic existimo, hos oratores fuisse maximos
1847 273| arbitror, quaecumque eius in exitu vel fortuna vel mens fuit;
1848 233| fuit aequalis Hortensi, exordiar. Is igitur mediocriter a
1849 325| solum orationis sed etiam exornato et faceto genere verborum,
1850 197| aedificare navem concupivisset, exorsus est, similiter Scaevolam
1851 154| consideratam tarditatem vicit expediendis conficiendisque rebus. sic
1852 220| bonitatem, ut ante dixi, et expeditam ac profluentem quodam modo
1853 237| quod proposuerat explicans expedite, non invenustus actor sed
1854 280| posset ornatius esse, nihil expeditius. atque hic parum a magistris
1855 271| dicendi genus et acre et expeditum fuit; T. Accium Pisaurensem,
1856 186| haec arte aliqua volumus expendere, proximum illis fuisse diximus?
1857 231| quam taciturnitatem nostram experiri.~ ~
1858 280| dicendum; industriam non sum expertus, studium certe fuit. qui
1859 207| Cotta <tum et> Sulpicius expetebantur. ita ab his sex patronis
1860 207| quod Antonius, qui maxume expetebatur, facilis in causis recipiendis
1861 146| orator in hoc interpretandi explanandi edisserendi genere mirabilis
1862 152| explicare definiendo, obscuram explanare interpretando, ambigua primum
1863 154| uterque eorum habuit, et explevit quod utrique defuit.~ ~
1864 300| orationes nobis veteres explicabis?~Vero, inquam, Brute; sed
1865 144| interpretando in definiendo in explicanda aequitate nihil erat Crasso
1866 173| reperiendis, solutus in explicandis sententiis; erat etiam in
1867 152| tribuere in partes, latentem explicare definiendo, obscuram explanare
1868 143| elegantia, in disserendo mira explicatio; cum de iure civili, cum
1869 205| inlustrioribus litteris explicavit.~ ~
1870 24 | Sed quo facilius sermo explicetur, sedentes, si videtur, agamus.
1871 95 | atque victu excultus atque expolitus, tum eius elegans est habitum
1872 20 | inquit, si es animo vacuo, expone nobis quod quaerimus. Quidnam
1873 292| qualis quisque orator fuisset exponeres, vide quaeso, inquit, ne
1874 141| vocem, gestus erat non verba exprimens, sed cum sententiis congruens:
1875 25 | eloquentiam et quanta vis sit eius expromere quantamque eis, qui sint
1876 255| illi qui Ligurum castella expugnaverunt: ex quibus multi sunt, ut
1877 53 | clarissumi regis filium expulerit civitatemque perpetuo dominatu
1878 128| Popillium vi C. Gracchi expulsum sua rogatione restituit --,
1879 305| percussit, Cotta cum est expulsus. reliquos frequenter audiens
1880 258| diversis locis. quo magis expurgandus est sermo et adhibenda tamquam
1881 22 | et natura admirabilis et exquisita doctrina et singularis industria.
1882 274| singularis fuit: ita reconditas exquisitasque sententias mollis et pellucens
1883 277| deque eo crimine accurate et exquisite disputavisset, me in respondendo,
1884 252| iis quidem reconditis et exquisitis summoque studio et diligentia
1885 104| eruditus. nam semper habuit exquisitos e Graecia magistros, in
1886 291| idem sincerum et solidum et exsiccatum genus orationis probant
1887 158| igitur veniebat Crassus, exspectabatur audiebatur; a principio
1888 17 | Tum ille: ego vero et exspectabo ea quae polliceris, nec
1889 17 | quoque, inquit Brutus, [et] exspectanda sunt ea quae Attico polliceris,
1890 133| filium cognovisti, noli exspectare quid dicam. quamquam filius
1891 266| recordatio est acerba et acerbior exspectatio reliquorum. itaque omittamus
1892 188| tractantur; quid est quod exspectetur docti alicuius sententia?
1893 75 | intellegis. atque utinam exstarent illa carmina, quae multis
1894 328| consules. sic Q. Hortensi vox exstincta fato suo est, nostra publico.~
1895 2 | alienissimo rei publicae tempore exstinctus et auctoritatis et prudentiae
1896 93 | et quasi flamma oratoris exstinguitur.~ ~
1897 161| maturitas in qua aetate exstitisset posset notari et intellegeretur
1898 32 | 32 -~ ~Exstitit igitur iam senibus illis
1899 41 | gravissimum, cui Coriolanus exsul interfuit, eodem fere tempore
1900 97 | Pompei sunt scripta nec nimis extenuata, quamquam veterum est similis,
1901 7 | publica tempus ullum, cum extorquere arma posset e manibus iratorum
1902 226| illam consulatus petitionem extraordinariam veram causam agens est probatus;
1903 126| genere toto gravis. manus extrema non accessit operibus eius:
1904 26 | in urbe primum se orator extulit primumque etiam monumentis
1905 156| plerosque, uti ea non modo non exulcerare vestram gratiam, sed etiam
1906 16 | sic omnis fetus repressus exustusque flos siti veteris ubertatis
1907 55 | revocaverit; possumus C. Fabricium, quia sit ad Pyrrhum de
1908 257| mallem quam vel optumum fabrum tignuarium. quare non quantum
1909 71 | aliquod Daedali et Livianae fabulae non satis dignae quae iterum
1910 167| poeta, homo perargutus, in fabulis quidem etiam, ut scitis,
1911 202| tamen impellebat , ut idem facerent a se commoti quod a Sulpicio
1912 56 | sacrificium publicum cum laena faceret, quod erat flamen Carmentalis,
1913 273| grandis et eadem in primis faceta et perurbana commendabat
1914 292| Aeschinis libris utitur, facetam et elegantem puto. est enim
1915 143| erat cum gravitate iunctus facetiarum et urbanitatis oratorius,
1916 128| cuivis erat par et omnis sale facetiisque superabat. eius conlega
1917 172| Tincam Placentinum hominem facetissimum cum familiari nostro Q.
1918 325| orationis sed etiam exornato et faceto genere verborum, in quo
1919 21 | vero, inquam, si potuero, faciam vobis satis. Poteris, inquit:
1920 157| publica ut sileremus; itaque faciamus. nam si isto modo volumus
1921 118| disserendo sint et id arte faciant sintque architecti paene
1922 225| quid in agendo dicendove facias, cuius imitatio rideatur.
1923 76 | reliquisset. sed ipse dicit cur id faciat. «scripsere» inquit «alii
1924 234| peracutus, quamquam et ex facie et ex voltu videbatur, nec
1925 310| cum aliquo cotidie, idque faciebam multum etiam Latine sed
1926 279| pauca dicemus. quamquam facienda mentio est, ut quidem mihi
1927 142| questionibus aptumque cum ad fidem faciendam tum ad misericordiam commovendam:
1928 192| non facit, agitandi finis faciendus est.~
1929 78 | praetore ludos Apollini faciente cum Thyesten fabulam docuisset,
1930 253| existumare debemus: hunc facilem et cotidianum novisse sermonem
1931 85 | in hoc ipso humanior, ut faciles essent in suum cuique tribuendo.
1932 333| Gracchi in contionibus multo faciliore et liberiore genere dicendi,
1933 132| orationibus eius potest tum facillume ex eo libro, quem de consulatu
1934 241| ascendisset ad honores, nisi in facinore manifesto deprehensus poenas
1935 22 | inquam, istuc quidem et saepe facio. Nam mihi, Brute, in te
1936 242| repentini, quaestores celeriter facti sunt, oppidano quodam et
1937 164| iudicum et in accusatorum factionem, contra quorum potentiam
1938 130| peritissimum, accusationem factitaverit, ut Athenis Lycurgus. is
1939 68 | ne Graeci quidem veteres factitaverunt: iam neminem antepones Catoni.~ ~
1940 322| esset matrem omnium bene factorum beneque dictorum; nemo qui
1941 245| consul factus esset, plus facultatis habuit ad dicendum quam
1942 244| Tum Atticus: tu quidem de faece, inquit, hauris idque iam
1943 287| fortasse, si possim. ut si quis Falerno vino delectetur, sed eo
1944 234| nec abundans verbis, etsi fallebat in eo ipso, sic intervallis,
1945 62 | eis quae facta non sunt: falsi triumphi, plures consulatus,
1946 83 | ingenio quamquam ea est fama, ut plurimum tribuatur ambobus,
1947 259| litterarum bene loquendi famam confecerat. Cotta, qui se
1948 85 | interfecti insimulareturque familia, partim etiam liberi societatis
1949 62 | quidem exstant: ipsae enim familiae sua quasi ornamenta ac monumenta
1950 132| misit ad A. Furium poetam familiarem suum; qui liber nihilo notior
1951 169| Valerii Sorani, vicini et familiares mei, non tam in dicendo
1952 147| Rutilio, quo utebar propter familiaritatem Scaevolae nostri, tamen
1953 252| de Laeliorum et Muciorum familiis audiebamus, sed quamquam
1954 99 | aetatibus adiuncti duo C. Fannii C. M. filii fuerunt; quorum
1955 118| desiderem, quam exiguam in Fannio, ne in Rutilio quidem magnam,
1956 217| conlega, qui devinctus erat fasciis et multis medicamentis propter
1957 22 | aetas nostra iam cederet fascisque submitteret, subito in civitate
1958 236| sive ingenuo liberoque fastidio. is cum satis floruisset
1959 207| causis recipiendis erat; fastidiosior Crassus, sed tamen recipiebat.
1960 247| perfectus litteris sed Graecis, fastidiosus sane Latinarum, argutus
1961 250| communi nostro et quasi fatali malo, consoletur se cum
1962 279| an vitium? quis enim non fateatur, cum ex omnibus oratoris
1963 264| esset, est mortuus; in quo fateor volgi iudicium a iudicio
1964 76 | vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti.~ ~
1965 328| Hortensi vox exstincta fato suo est, nostra publico.~
1966 71 | versus ubi sunt?~quos olim Fauni vatesque canebant,~cum neque
1967 75 | illius, quem in vatibus et Faunis adnumerat Ennius, bellum
1968 127| laudabant hunc patres nostri, favebant etiam propter patris memoriam,
1969 331| et amoris et iudici. tibi favemus, te tua frui virtute cupimus,
1970 3 | communicando et monendo et favendo.~~~
1971 188| gaudet dolet, ridet plorat, favet odit, contemnit invidet,
1972 22 | 22 -~ ~Feci, inquam, istuc quidem et
1973 131| iustitia petivisset. non fecissem hominis paene infimi mentionem,
1974 270| verbum numquam in publico fecissent, quom melius aliquanto possent
1975 63 | ille Graecus ab omni laude felicior.~ ~
1976 329| videremus. sed illum videtur felicitas ipsius, qua semper est usus,
1977 4 | quoniam perpetua quadam felicitate usus ille cessit e vita
1978 5 | acciderit angimur, summam eius felicitatem non satis grato animo interpretamur.~ ~
1979 278| frons non percussa, non femur; pedis, quod minimum est,
1980 5 | est id malum; quod modice feramus, ne id non ad amicitiam
1981 204| intellegentis est videre, quo ferat natura sua quemque, et ea
1982 89 | Galbam privilegi similem ferente, summa senectute, ut ante
1983 217| conlegae tuo gratiam re feres; qui nisi se suo more iactavisset,
1984 161| esse perductam, ut eo nihil ferme quisquam addere posset,
1985 36 | copiam; et, ut opinio mea fert, sucus ille et sanguis incorruptus
1986 288| istam quasi de musto ac lacu fervidam orationem fugiendam nec
1987 241| Staieno Aelium fecerat, fervido quodam et petulanti et furioso
1988 177| 177 -~ ~Festivitate igitur et facetiis, inquam,
1989 92 | non laborare ut meliores fiant -- nulla enim res tantum
1990 21 | mentio facta causam Deiotari fidelissimi atque optumi regis ornatissume
1991 207| quam nostra aetate iudicia fiebant , neque hoc quod nunc fit,
1992 33 | aliqua aut ulla observatione fiebat.~ ~
1993 291| minutae subtilitati locus. ita fiet, ut non omnes qui Attice
1994 79 | L. Lentulum, qui cum C. Figulo consul fuit. Q. Nobiliorem
1995 313| collum: qui habitus et quae figura non procul abesse putatur
1996 218| ductus <est> a percontatione fili quid in senatu esset actum.
1997 101| dixit se illud, sed maiori filiae detulisse --, is tamen instituto
1998 98 | Galba, cuius Gaio filio filiam suam conlocaverat, adfinitate
1999 211| elegantia tinctam vidimus et filias eius Mucias ambas. quarum
2000 211| matris Gracchorum: apparet filios non tam in gremio educatos
|