1-adsev | adsid-clien | clist-dictu | didic-filio | fimbr-inter | intra-nemon | nepot-poten | poter-scurr | secta-varia | varie-zeuxi
bold = Main text
Par. grey = Comment text
3001 107| etiam Q. Maxumo L. Pauli nepoti; et vero ante Maxumum illum
3002 211| sermo mihi fuit notus, et neptes Licinias, quas nos quidem
3003 115| quidem et polite, ut solebat, nequaquam autem ea vi atque copia,
3004 129| civis improbus C. Licinius Nerva non indisertus fuit. C.
3005 177| tragoediis lenitas eius sine nervis perspici potest.~ ~
3006 199| probari potest. ut enim ex nervorum sono in fidibus quam scienter
3007 121| loqui. quis Aristotele nervosior, Theophrasto dulcior? lectitavisse
3008 290| videat, etiam si quid agatur nesciat, at placere tamen et in
3009 259| bene Latine, sed litteras nesciebat. Catulus erat ille quidem
3010 140| scire Latine quam turpe nescire, neque tam id mihi oratoris
3011 160| Lucilius, tribunum plebis nesciremus fuisse.~ ~
3012 174| vendibilis orator, quam ut nescires quid ei deesset; nec enim
3013 40 | Ulixi tribuisset Homerus et Nestori, quorum alterum vim habere
3014 110| breviter licet dicere, quorum neuter summi oratoris habuit laudem
3015 70 | laudamus; at in Aetione Nicomacho Protogene Apelle iam perfecta
3016 66 | autem] cum brevitate tum nimio acumine, officit Theopompus
3017 82 | eloquentia praestitit; et nimirum is princeps ex Latinis illa
3018 283| eleganterque tractabat, nimium tamen inquirens in se atque
3019 215| superiora; at Crassi magis nitebat oratio. nec vero Sulpicio
3020 238| non inops tamen; non valde nitens, non plane horrida oratio;
3021 36 | naturalis inesset, non fucatus nitor.~ ~
3022 99 | reliquit sane et bonam et nobilem. Tum Atticus: quid ergo?
3023 79 | Figulo consul fuit. Q. Nobiliorem M. f. iam patrio instituto
3024 315| Antiocho veteris Academiae nobilissumo et prudentissumo philosopho
3025 166| numeratus est; qui tamen summa nobilitate hominem, cognatione sodalitate
3026 53 | celeritatem ingeni L. Bruto illi nobilitatis vestrae principi defuisse?
3027 78 | Galus, qui maxume omnium nobilium Graecis litteris studuit;
3028 | nobiscum
3029 251| inquam, de optumi viri nobisque amicissimi laudibus lubenter
3030 330| sit, in hanc rei publicae noctem incidisse, tamen ea consolatione
3031 308| vero ego hoc tempore omni noctes et dies in omnium doctrinarum
3032 123| dicendi et ornatius; et nocuimus fortasse, quod veteres orationes
3033 12 | calamitatem primum Marcelli ad Nolam proelio populus se Romanus
3034 155| superabatur; ille se consuli nolebat, ne qua in re inferior esset
3035 84 | Sed est mos hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere.
3036 292| conatus, sed interpellare nolui. nunc quoniam iam ad perorandum
3037 67 | et Lysiae. laudo: sed cur nolunt Catones?~ ~
3038 231| eos qui iam sunt mortui nominabo.~Tum Brutus: non est, inquit,
3039 231| neminem eorum qui viverent nominare, ne vos curiosius eliceretis
3040 299| Quod autem plures a nobis nominati sunt, eo pertinuit, ut paulo
3041 61 | oratio haec ipsa de Pyrrho et nonnullae mortuorum laudationes forte
3042 236| sollers sed saepe stomachosum, nonnumquam frigidum, interdum etiam
3043 33 | natura magis tum casuque nonnunquam, quam aut ratione aliqua
3044 58 | igitur sic apud illum in nono, ut opinor, annali: ~additur
3045 | nostram
3046 123| quod veteres orationes post nostras non a me quidem -- meis
3047 287| consulem quaerat -- «atqui hae notae sunt optumae»: credo; sed
3048 316| scriptoremque praestantem tum in notandis animadvertendisque vitiis
3049 319| desiderat, quid tamquam notandum et animadvertendum sit in
3050 161| aetate exstitisset posset notari et intellegeretur iam ad
3051 224| veteres Atticorum comoediae notaverunt.~ ~
3052 216| et C. Iulius in perpetuum notavit, cum ex eo in utramque partem
3053 248| istis qui tibi sunt aeque noti ac mihi?~Mihi mehercule,
3054 132| familiarem suum; qui liber nihilo notior est quam illi tres, de quibus
3055 85 | Sila facta caedes esset notique homines interfecti insimulareturque
3056 232| cum omnibus tum certe mihi notissimae sunt, quam quod gradus tuos
3057 214| cum constaret ex quinque notissimis partibus, nemo in aliqua
3058 251| et tuum de illius ingenio notissimum iudicium esset nec illius
3059 288| sic ego istis censuerim et novam istam quasi de musto ac
3060 214| 214 -~ ~Nullum ille poetam noverat, nullum legerat oratorem,
3061 67 | appellant, hanc in Catone ne noverunt quidem. Hyperidae volunt
3062 16 | a te peto. Nec enim ex novis, ut agricolae solent, fructibus
3063 253| hunc facilem et cotidianum novisse sermonem nunc pro relicto
3064 191| legeret eis magnum illud, quod novistis, volumen suum et eum legentem
3065 65 | nunc sunt, legit? aut quis novit omnino? at quem virum, di
3066 321| animos hominum ad me dicendi novitate converteram.~ ~
3067 287| delectetur, sed eo nec ita novo ut proximis consulibus natum
3068 122| iam comparet in hac turba novorum voluminum.~ ~
3069 14 | liber iste, quod tibi aut novum aut tanto usui posset esse?~
3070 262| quidem, inquam, probandos; nudi enim sunt, recti et venusti,
3071 106| constitutae sunt, quae antea nullae fuerunt; L. enim Piso tribunus
3072 103| quem ex invidia foederis Numantini bonis iratus accesserat,
3073 123| plerisque legi sunt desitae. Me numera, inquit, in plerisque; quamquam
3074 220| aequalibus, proxumus optumis numerabatur propter verborum bonitatem,
3075 39 | ut Atheniensium saecla numerantur, adulescentes debent videri.
3076 333| si mihi accidisset, ut numerarer in multis * * * si operosa
3077 173| in quadrigis eum secundum numeraverim aut tertium qui vix e carceribus
3078 274| diffluentia, sed astricta numeris, non aperte nec eodem modo
3079 81 | quendam etiam Ser. Fulvius et Numerius Fabius Pictor et iuris et
3080 78 | 78 -~ ~Numeroque eodem fuit Sex. Aelius,
3081 68 | ille non potuit, et adde numeros et, <ut> aptior sit oratio,
3082 34 | est, cadit etiam plerumque numerose. nam et aures ipsae quid
3083 135| 135 -~ ~Q. Metellus Numidicus et eius conlega M. Silanus
3084 | numquid
3085 100| de maioribus natu, sed nunquam sum adductus ut crederem;
3086 56 | concitatione et seditione nuntiata, ut erat laena amictus ita
3087 | nusquam
3088 100| Maratheno et de ceteris obiecisset; praesertim cum Fannius
3089 78 | Servilio consulibus mortem obiit Ennius.~ ~
3090 51 | Asia est, ut se externis oblineret moribus omnemque illam salubritatem
3091 217| diceret, subito totam causam oblitus est idque veneficiis et
3092 60 | ut alios fortasse multos, oblivione obruisset. illius autem
3093 218| quam quod etiam in scriptis obliviscebatur quid paulo ante posuisset:
3094 242| hac urbe polleat multorum oboedire tempori multorumque vel
3095 172| ridicule dicentem Granius obruebat nescio quo sapore vernaculo;
3096 145| vertebatur, paratissimum obrueret argumentorum exemplorumque
3097 60 | fortasse multos, oblivione obruisset. illius autem aetatis qui
3098 258| sermo et adhibenda tamquam obrussa ratio, quae mutari non potest,
3099 264| praeceps quaedam et cum idcirco obscura, quia peracuta, tum rapida
3100 152| latentem explicare definiendo, obscuram explanare interpretando,
3101 251| esset nec illius de tuo obscurum.~ ~
3102 100| auctoritate P. Africani gestus non obscurus fuit.~ ~
3103 283| inquirens in se atque ipse sese observans metuensque, ne vitiosum
3104 33 | ratione aliqua aut ulla observatione fiebat.~ ~
3105 16 | qui paene solis patuit, obstructus est. Seremus igitur aliquid
3106 66 | sic Catonis luminibus obstruxit haec posteriorum quasi exaggerata
3107 155| tuendum ius civile et ad obtinendam consularem dignitatem satis.~ ~
3108 233| industria et quod adhibebat ad obtinendas causas curam etiam et gratiam,
3109 268| asciscere eaque omni dignitate obtineret. L. autem Lentulus satis
3110 156| vicinitas tantum abest ab obtrectatione et invidia, quae solet lacerare
3111 2 | putabant, adversarium aut obtrectatorem laudum mearum sed socium
3112 281| honoratus videtur. qui autem occasione aliqua etiam invitis suis
3113 227| foro solitudo. Sulpicius occider at, Cotta aberat et Curio;
3114 307| 307 -~ ~Occiderat Sulpicius illo anno tresque
3115 267| ex iis, qui eodem bello occiderunt, M. Bibulus, qui et scriptitavit
3116 94 | scriptis, Galbae autem vis occidisse. Fuerunt etiam in oratorum
3117 62 | si quis eiusdem generis occidisset, et ad memoriam laudum domesticarum
3118 4 | suorum civium tempore et tum occidit, cum lugere facilius rem
3119 107| duce privato Ti. Gracchus occisus esset, cum omnibus in rebus
3120 235| dicendi mediocritatem actione occultavit, in qua excellens fuit.
3121 253| Quin etiam in maxumis occupationibus ad te ipsum, inquit in me
3122 54 | qui Sacer appellatus est, occupavisset, M. Valerium dictatorem
3123 290| dicturum, locus in subselliis occupetur, compleatur tribunal, gratiosi
3124 26 | cum intueor, maxime mihi occurrunt, Attice, et quasi lucent
3125 217| multa dixisset sedente Cn. Octavio conlega, qui devinctus erat
3126 230| et me adulescentem nactus octo annis minorem, quam erat
3127 87 | in aedes eo colore et iis oculis, ut egisse causam, non commentatum
3128 200| maxume opus est, misericordia odio motu animi aliquo perturbatos
3129 284| qui nec inepte dicunt nec odiose nec putide, Attice putat
3130 71 | enim sese res habet. nam et Odyssia Latina est sic [in] tamquam
3131 197| quod est ex tribus oratoris officiis alterum.~ ~
3132 32 | ludus quidam patuit atque officina dicendi; magnus orator et
3133 245| studio huic non satisfecit, officio vero nec in suorum necessariorum
3134 1 | consuetudine iucunda tum multorum officiorum coniunctione me privatum
3135 66 | brevitate tum nimio acumine, officit Theopompus elatione atque
3136 58 | certe maxuma:~is dictust ollis popularibus olim,~qui tum
3137 243| etiam si pugnos et plagas Olympiorum cupidi ferre possunt, solemt
3138 328| publico.~Melius, quaeso, ominare, inquit Brutus.~ ~
3139 266| exspectatio reliquorum. itaque omittamus lugere et tantum quid quisque
3140 | omne
3141 51 | externis oblineret moribus omnemque illam salubritatem Atticae
3142 250| et inlustre quod dicitur, omniaque sic suppetunt, ut ei nullam
3143 205| sese, vir ingenio praestans omnique doctrina, pluribus et inlustrioribus
3144 257| egregie possint aut fingere, operarii autem aut baiuli deesse
3145 297| minus curo, quod congessisti operarios omnes; ut mihi videantur
3146 126| manus extrema non accessit operibus eius: praeclare inchoata
3147 333| numerarer in multis * * * si operosa est concursatio magis oportunorum * * *.~
3148 280| ut coeperat, honores quam opes consequi maluisset.~Quidnam
3149 271| etsi ornamenta non satis opima dicendi, tamen, ut hastae
3150 64 | non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur;
3151 234| autem Lentulus multo maiorem opinionem dicendi actione faciebat
3152 195| formulis? quem ad modum scribi oportuisset, si etiam filio non nato
3153 333| operosa est concursatio magis oportunorum * * *.~
3154 242| quaestores celeriter facti sunt, oppidano quodam et incondito genere
3155 139| armatura, sic ab illo in maxume opportunis orationis partibus conlocabantur.
3156 4 | doleamus, illius vero mortis opportunitatem benevolentia potius quam
3157 31 | 31 -~ ~His opposuit sese Socrates, qui subtilitate
3158 127| pro sese ipse dixisset, oppressus est. exstat eius peroratio,
3159 247| tardus sententiis, non in ops verbis, voce canora, facetus
3160 190| alios? de te ipso nonne quid optarent rei, quid ipse Hortensius
3161 189| optio, quin aut Antonium optaret aut Crassum? aderant multi
3162 14 | saluti fuisse. Tum Atticus: optatissimum mihi quidem est quod dicis;
3163 122| quidem pueris haec omnium optima putabatur, quae vix iam
3164 52 | etiam breviora quam vellem. Optime, inquam, sed veniamus ad
3165 137| omnibus rebus difficilis optimi perfectio atque absolutio
3166 130| tanto nomine esset patremque optimum virum habuisset et iuris
3167 106| 106 -~ ~Hic optimus illis temporibus est patronus
3168 189| eligendi cui patroni daretur optio, quin aut Antonium optaret
3169 100| esset, oratio autem vel optuma esset illo quidem tempore
3170 306| Academiae Philo cum Atheniensium optumatibus Mithridatico bello domo
3171 172| quom aetatem ageret Athenis optumeque loqueretur omnium. sic,
3172 220| eius aequalibus, proxumus optumis numerabatur propter verborum
3173 53 | qui de matre savianda ex oraculo Apollinis tam acute arguteque
3174 77 | esset disertus; indicant cum oratiunculae tum historia quaedam Graeca
3175 207| minimeque ineptum Aelianas leves oratiunculas voluisse existimari suas.
3176 65 | laude digna sint: omnes oratoriae virtutes in eis reperientur.~ ~
3177 143| facetiarum et urbanitatis oratorius, non scurrilis lepos, Latine
3178 177| suis omnibus praestitit oratorque fuit minime ille quidem
3179 47 | neminem umquam melius ullam oravisse capitis causam, cum se ipse
3180 86 | gratias et ne defatigaretur oravissent, locutum esse ita: se, quae
3181 330| clarissimi oratoris mortem orbae eloquentiae quasi tutores
3182 6 | auribus digna spoliatum atque orbatum videret.~ ~
3183 90 | flens commendabat, cuius orbitas et fletus mire miserabilis
3184 179| 179 -~ ~Cuius auditor P. Orbius meus fere aequalis in dicendo
3185 201| et ego tamquam de integro ordiens: quando igitur, inquam,
3186 22 | ea ipsa, de qua disputare ordimur, eloquentia obmutuit.~ ~
3187 164| ornatur senatus, quo pro ordine illa dicuntur, et invidia
3188 223| referrem, nisi nimis equestri ordini deditus a senatu dissedisset.
3189 15 | requirebam, ut explicatis ordinibus temporum uno in conspectu
3190 180| acutissimum iudico nostri ordinis Q. Sertorium, equestris
3191 94 | etiam L. et C. Aureliorum Orestarum, quos aliquo video in numero
3192 109| fuit enim M. Lepido et L. Oreste consulibus quaestor Gracchus,
3193 253| dixerit verborum dilectum originem esse eloquentiae tribueritque,
3194 75 | clarorum virorum laudibus in Originibus scriptum reliquit Cato.
3195 140| hoc idem in sententiarum ornamentis et conformationibus.~ ~
3196 82 | egrederetur a proposito ornandi causa, ut delectaret animos
3197 146| nihil viderim; in augendo in ornando in refellendo magis existumator
3198 263| probatus, ex hac inopi ad ornandum, sed ad inveniendum expedita
3199 141| vocant Graeci, ea maxume ornant oratorem eaque non tam in
3200 43 | mortem rhetorice et tragice ornare potuerunt; illa mors volgaris
3201 69 | 69 -~ ~Ornari orationem Graeci putant,
3202 94 | autem nihilo ille quidem ornatior, sed tamen astrictior; fuit
3203 227| verbis non ille quidem ornatis utebatur, sed tamen non
3204 21 | fidelissimi atque optumi regis ornatissume et copiosissume a Bruto
3205 164| oratio; in qua et auctoritas ornatur senatus, quo pro ordine
3206 200| oratore saepe iudicat. videt oscitantem iudicem, loquentem cum altero,
3207 277| egisset, tam leniter, tam oscitanter.~ ~
3208 68 | atque utinam imitarentur nec ossa solum, sed etiam sanguinem!
3209 8 | inertiae neque desidiae, sed oti moderati atque honesti,
3210 45 | dicendi solet. pacis est comes otique socia et iam bene constitutae
3211 121| videtur et illorum in iudicia pacatior.~
3212 157| translata sint, sed nescio quo pacto devenerint. Hic Atticus:
3213 210| puero, quem ad modum patres paedagogi matres etiam loquantur.~ ~
3214 37 | tam armis institutus quam palaestra. itaque delectabat magis
3215 223| Quinctius fuit; aptior etiam Palicanus auribus imperitorum.~ ~
3216 173| carceribus exierit, cum palmam iam primus acceperit, nec
3217 332| patronorum. nam quid te exercuit Pammenes vir longe eloquentissimus
3218 114| Graecis litteris eruditus, Panaeti auditor, prope perfectus
3219 101| is tamen instituto Laeli Panaetium audiverat. eius omnis in
3220 218| exeuntem e senatu et cum Pansa nostro et cum Curione filio
3221 170| disertissimum habitum ex Latio L. Papirium Fregellanum Ti. Gracchi
3222 154| et exercitati promptam et paratam in agendo et in respondendo
3223 46 | scriptasque fuisse et paratas a Protagora rerum illustrium
3224 241| veniebat magis audacter quam parate --, et C. Staienus, qui
3225 139| numquam viderentur non satis parati ad cavendum fuisse.~ ~
3226 145| quo illa causa vertebatur, paratissimum obrueret argumentorum exemplorumque
3227 111| quia fortuito fit, semper paratum esse non potest. in Scauri
3228 277| dedisset sibi eum venenum paravisse idque a se esse deprensum
3229 148| Crassus erat elegantium parcissimus, Scaevola parcorum elegantissimus;
3230 148| elegantium parcissimus, Scaevola parcorum elegantissimus; Crassus
3231 1 | quo augurum institutis in parentis eum loco colere debebam.~ ~
3232 15 | teque remunerandum si non pari, at grato tamen munere:
3233 25 | confirmaverim, sive illa arte pariatur aliqua sive exercitatione
3234 32 | forensi luce caruit intraque parietes aluit eam gloriam, quam
3235 88 | dixisse Galbam, ut nulla fere pars orationis silentio praeteriretur.
3236 141| actio singularis; quae si partienda est in gestum atque vocem,
3237 85 | insimulareturque familia, partim etiam liberi societatis
3238 190| iudicaret videbamus? qui cum partiretur tecum causas -- saepe enim
3239 198| hoc erat oratoris officium partitione tertium, genere maxumum.
3240 302| quidem res quas nemo alius: partitiones, quibus de rebus dicturus
3241 219| custos est ceterarum ingeni partium, tam debilis esset, ut ne
3242 49 | Graeciae quidem oratorum partus atque fontis vides, ad nostrorum
3243 273| quamdiu auctoritati meae paruit, talis tribunus plebis fuit,
3244 322| delectandi gratia digredi parumper a causa, nemo qui ad iracundiam
3245 237| inimicus fori. L. Turius parvo ingenio sed multo labore,
3246 43 | immolavisset, excepisse sanguinem patera et eo poto mortuum concidisse.
3247 43 | Themistocli paria et Coriolano, pateram quoque a me sumas licet,
3248 126| diutius si vixisset, vel paternam esset vel avitam gloriam
3249 302| studium viderim. nullum enim patiebatur esse diem quin aut in foro
3250 263| quasdam errare in dicendo non patientes vias. has ille tenens et
3251 95 | accepta fregit Ti. Gracchum patientia, civis in rebus optimis
3252 120| liberior et latior quam patitur consuetudo iudiciorum et
3253 222| Octavium M. f., M. Catonem patrem, Q. etiam Catulum filium
3254 126| tam fratri pietatem quam patriae praestare voluisset. quam
3255 62 | Tullio esse dicerem, qui patricius cum Ser. Sulpicio consul
3256 112| Hoc dicendi genus ad patrocinia mediocriter aptum videbatur,
3257 7 | tum profecto fuit, cum patrocinium pacis exclusum est aut errore
3258 189| patres nostros eligendi cui patroni daretur optio, quin aut
3259 143| esse, qui horum altero utro patrono cuiusquam ingenium requireret.
3260 106| aderat Carbo, iam magis patronum desiderabant tabella data;
3261 104| 104 -~ ~Atque hoc memoria patrum teste dicimus. nam et Carbonis
3262 237| saepe dicebat; itaque ei paucae centuriae ad consulatum
3263 191| recte: poema enim reconditum paucorum adprobationem, oratio popularis
3264 182| plurumos ausos esse, potuisse paucos. ego tamen ita de uno quoque
3265 322| animos atque a severitate paulisper ad hilaritatem risumque
3266 229| eo tempore, est autem L. Paullo C. Marcello consulibus mortuus:
3267 80 | 80 -~ ~Atque etiam L. Paullus Africani pater personam
3268 243| loco natus et honores et pecuniam et gratiam consecutus etiam
3269 139| ut ab imperatore equites, pedites, levis armatura, sic ab
3270 130| cum remiserant dolores pedum, non deerat in causis, tamen
3271 59 | dixerunt:~Suadai . . . medulla.~Peitho quam vocant Graeci, cuius
3272 274| exquisitasque sententias mollis et pellucens vestiebat oratio. nihil
3273 258| emendatam et Latinam, cuius penes quos laus adhuc fuit, non
3274 142| respondisse. nulla res magis penetrat in animos eosque fingit
3275 178| totam enim tenebat eam penitusque cognoverat; itaque in senatu
3276 2 | sapientium civium bonorumque penuria vir egregius coniunctissimusque
3277 297| longi sermonis initium pepulisti, inquam, Attice, remque
3278 114| perfectus in Stoicis; quorum peracutum et artis plenum orationis
3279 315| solebam. post a me Asia tota peragrata est cum summis quidem oratoribus,
3280 51 | eloquentia evecta est, omnis peragravit insulas atque ita peregrinata
3281 41 | insecutus est, ut apud nos, perantiquus, ut apud Athenienses, non
3282 167| L. Afranius poeta, homo perargutus, in fabulis quidem etiam,
3283 108| temporibus L. Furius Philus perbene Latine loqui putabatur litteratiusque
3284 158| est, idem et perornatus et perbrevis; iam in altercando invenit
3285 212| peritissimus iuris idemque percomis est habitus.~ ~
3286 172| accidisse, quod dicitur, cum percontaretur ex anicula quadam quanti
3287 218| ille sermo ductus <est> a percontatione fili quid in senatu esset
3288 278| nulla corporis, frons non percussa, non femur; pedis, quod
3289 305| cupidissumum audiendi primus dolor percussit, Cotta cum est expulsus.
3290 51 | dictionis et quasi sanitatem perderet ac loqui paene dedisceret.
3291 266| praestantis civis res publica perdidisset. Sileamus, inquam, Brute,
3292 14 | ut mihi quidem visum est, perdiligenter complexus est? Istum ipsum,
3293 273| fuit, ut nemo contra civium perditorum popularem turbulentamque
3294 161| iam ad summum paene esse perductam, ut eo nihil ferme quisquam
3295 51 | peragravit insulas atque ita peregrinata tota Asia est, ut se externis
3296 197| presse et satis ornate et pereleganter diceret, quis esset in populo,
3297 247| indisertus et in consulatu pereloquens visus est, non tardus sententiis,
3298 332| civitatis, contine te in tuis perennibus studiis et effice id quod
3299 105| vehementem et valde dulcem et perfacetum fuisse dicebat; addebat
3300 227| expedita autem erat et perfacile currens oratio; et erat
3301 168| M. Gratidius M. Antoni perfamiliaris, cuius praefectus cum esset
3302 155| laudis haberent et gratiae, perfecit ut altera praestaret omnibus,
3303 322| studuisse litteris, quibus fons perfectae eloquentiae continetur;
3304 26 | inventas solum, sed etiam perfectas, quam haec est a Graecis
3305 137| rebus difficilis optimi perfectio atque absolutio ex eo quod
3306 76 | Ennius sane, ut est certe, perfectior: qui si illum, ut simulat,
3307 118| excipio Catonem, in quo perfectissumo Stoico summam eloquentiam
3308 120| dicendi talis est, ut nec perficere oratorem possit ipsa per
3309 199| cernitur quid tractandis his perficiat orator.~ ~
3310 38 | perfunderet animos, non qua perfringeret; [et] tantum ut memoriam
3311 9 | tum etiam sapientiae laude perfrui licuit. Quorum memoria et
3312 8 | quo tempore aetas nostra perfuncta rebus amplissimis tamquam
3313 38 | gravis, sed suavitate ea, qua perfunderet animos, non qua perfringeret; [
3314 188| et quasi voluptate quadam perfunditur: quid habes quod disputes?
3315 158| 158 -~ ~Pergamus ergo, inquam, ad reliqua
3316 258| 258 -~ ~Sed perge, Pomponi, de Caesare et
3317 17 | tuo commodo et erunt mihi pergrata, si solveris. Mihi quoque,
3318 27 | 27 -~ ~Tamen ante Periclem, cuius scripta quaedam feruntur,
3319 59 | fuisse vult, ut, quam deam in Pericli labris scripsit Eupolis
3320 278| eloquentia alienorum hominum pericula defendere acerrume soleas,
3321 188| miratur sperat timet; haec perinde accidunt ut eorum qui adsunt
3322 92 | posse quam scribere, quod peringeniosis hominibus neque satis doctis
3323 162| ambitus ille verborum, si sic periodon appellari placet, erat apud
3324 197| civili? quae quidem omnia cum perite et scienter, item breviter
3325 127| Crassi eloquentis et iuris periti gener. laudabant hunc patres
3326 130| virum habuisset et iuris peritissimum, accusationem factitaverit,
3327 154| Cumque discendi causa duobus peritissumis operam dedisset, L. Lucilio
3328 78 | iuris quidem civilis omnium peritissumus, sed etiam ad dicendum paratus.
3329 145| peritissimus Crassus, iuris peritorum eloquentissimus Scaevola
3330 222| publici et privati sane peritum, M. Lucullum, M. Octavium
3331 292| quamquam ista mihi tua fuit periucunda a proposita oratione digressio.~
3332 11 | Tum ille: legi, inquit, perlubenter epistulam, quam ad te Brutus
3333 55 | fieri coegerit; quod fuit permagnum nondum lege Maenia lata.~ ~
3334 141| sententiisque consentiens; vox permanens, verum subrauca natura.
3335 89 | agendi ad animos audientium permovendos, multoque plus proficiat
3336 190| saepe enim interfui -- perorandi locum, ubi plurimum pollet
3337 292| nolui. nunc quoniam iam ad perorandum spectare videtur sermo tuus,
3338 198| ab utroque autem causa perorat a si quaereretur uter praestaret
3339 208| causam, cum sit ab altero perorata.~ ~
3340 217| cum ego pro Titinia Cottae peroravissem, ille contra me pro Ser.
3341 158| quodque difficile est, idem et perornatus et perbrevis; iam in altercando
3342 220| flagraret studio dicendi, perpaucae ad eum causae deferebantur.
3343 324| quarto <et> sexagensumo anno, perpaucis ante mortem diebus, una
3344 244| sint, memoria quidem dignos perpaucos , verum qui omnino nomen
3345 4 | 4 -~ ~Sed quoniam perpetua quadam felicitate usus ille
3346 106| coeperunt. nam et quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae
3347 53 | filium expulerit civitatemque perpetuo dominatu liberatam magistratibus
3348 41 | eodem fere tempore quo Persarum bellum fuit, similisque
3349 202| ad infirmitatem laterum perscienter contentionem omnem remiserat,
3350 286| historico quam oratorio genere perscripsit. at Charisi vult Hegesias
3351 307| Hortensium ipsius vestigiis persecuti.~ ~
3352 201| reliquos, ut institui, deinceps persequar. quoniam ergo oratorum bonorum --
3353 137| ipso sono quasi subrustico persequebatur atque imitabatur antiquitatem.
3354 288| tamquam Anicianam notam persequendam. ipse enim Thucydides, si
3355 74 | hominum aetates et tempora persequendi. Ego vero, inquit Brutus,
3356 76 | contemneret, non omnia bella persequens primum illud Punicum acerrimum
3357 324| 324 -~ ~Maxume vero perspecta est utriusque nostrum exercitatio
3358 307| proferuntur, ut nostrum cursum perspicere, quoniam voluisti, Brute,
3359 318| ingenium et eloquentiam meam perspicias, unde longe absum, sed ut
3360 156| quali enim te erga illum perspicio, tali illum in te voluntate
3361 323| qui illum primo leviter perstrinxerat, idem nos rerum mearum gestarum,
3362 207| adulescens eumque audire perstudiose solerem. Cottam autem miror
3363 53 | potuisset, nisi esset oratione persuasum.~ ~
3364 324| exercitatio paulo ante quam perterritum armis hoc studium, Brute,
3365 88 | Addebat etiam, idque ad rem pertinere putabat, scriptores illos
3366 299| nobis nominati sunt, eo pertinuit, ut paulo ante dixi, quod
3367 278| et querelas solet? nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons
3368 12 | scito litteris ex diuturna perturbatione totius valetudinis tamquam
3369 200| misericordia odio motu animi aliquo perturbatos esse vehementius: ea si
3370 223| quo in genere, ut in his perturbem aetatum ordinem, nuper L.
3371 273| eadem in primis faceta et perurbana commendabat oratio. graves
3372 239| admodum prudens, toto genere perurbanus. meus autem aequalis Cn.
3373 232| ut iam ad minoris etiam pervenerim.~Interpone igitur, inquit,
3374 231| ut ad te oratorem, Brute, pervenerimus tam multis inter nostrum
3375 138| nunc ad Antonium Crassumque pervenimus. nam ego sic existimo, hos
3376 167| litteris et sine multo usu pervenire. huius orationes tantum
3377 167| Titius, qui meo iudicio eo pervenisse videtur quo potuit fere
3378 281| gloria ad summam amplitudinem pervenisset, ascendens gradibus magistratuum,
3379 273| imitari coepit quos ipse perverterat.~ ~
3380 196| scripta simplicium hominum pervertere?~ ~
3381 61 | fuit consul. eum nos ut perveterem habemus, qui L. Marcio M.
3382 210| utebatur et quia Latine non pessume loquebatur usu credo aliquo
3383 277| argumento, quod ille, cum pestem capitis sui, cum indicia
3384 17 | huius voluntarius procurator petam, quod ipse, cui debes, incommodo
3385 119| omnia a philosophis essent petenda, Peripateticorum institutis
3386 119| Stoicis id, quod ab illis petendum fuit; sed dicere didicit
3387 318| consulatum Cotta, aedilitatem peteret Hortensius. interim me quaestorem
3388 18 | eo nomine neminem, cuius petitio sit, petiturum. Non mehercule,
3389 166| Philippum in consulatus petitione superavit. eodem tempore
3390 226| C. Iuli illam consulatus petitionem extraordinariam veram causam
3391 175| Marianos consulatus et in eas petitionis angustias incidisset.~ ~
3392 18 | neminem, cuius petitio sit, petiturum. Non mehercule, inquit,
3393 113| itaque cum una consulatum petivissent, non ille solum, qui repulsam
3394 131| lege Aquilia de iustitia petivisset. non fecissem hominis paene
3395 241| fecerat, fervido quodam et petulanti et furioso genere dicendi:
3396 71 | potest, quae apud illum et in Phaeacum et in procorum epulis canuntur.
3397 228| adulescentis ingenium ut Phidiae signum simul aspectum et
3398 257| pulcherrimum; tamen ego me Phidiam esse mallem quam vel optumum
3399 306| cum princeps Academiae Philo cum Atheniensium optumatibus
3400 57 | Punico secundo cum L. Veturio Philone consul fuit. Quem vero
3401 121| Platone? Iovem sic [ut] aiunt philosophi, si Graece loquatur, loqui.
3402 315| philosopho fui studiumque philosophiae numquam intermissum a primaque
3403 119| exercuit. quod si omnia a philosophis essent petenda, Peripateticorum
3404 315| nobilissumo et prudentissumo philosopho fui studiumque philosophiae
3405 31 | quod proposuimus abhorret, philosophos aliud in tempus reiciamus;
3406 108| isdemque temporibus L. Furius Philus perbene Latine loqui putabatur
3407 44 | dicendi, tamen ab Anaxagora physico eruditus exercitationem
3408 85 | liberi societatis eius, quae picarias de P. Cornelio L. Mummio
3409 57 | legem de agro Gallico et Piceno viritim divi dundo tulerit,
3410 261| videtur tamquam tabulas bene pictas conlocare in bono lumine.
3411 293| similem? quo nihil potest esse pictius. bella ironia, si iocaremur;
3412 81 | Fulvius et Numerius Fabius Pictor et iuris et litterarum et
3413 70 | videri solent. similis in pictura ratio est: in qua Zeuxim
3414 320| tertius tantum quasi de picturae veteris colore detraxerat,
3415 272| nam nec continentia nec pietate nec ullo genere virtutis
3416 126| Utinam non tam fratri pietatem quam patriae praestare voluisset.
3417 188| inducitur ad pudendum ad pigendum; irascitur miratur sperat
3418 298| illius liniamentis nisi eorum pigmentorum, quae inventa nondum erant,
3419 141| eaque non tam in verbis pingendis habent pondus quam in inluminandis
3420 257| est; praesertim cum pauci pingere egregie possint aut fingere,
3421 51 | reddiderunt. nam ut semel e Piraeo eloquentia evecta est, omnis
3422 271| expeditum fuit; T. Accium Pisaurensem, cuius accusationi respondi
3423 39 | ante Solonis aetatem et Pisistrati de nullo ut diserto memoriae
3424 41 | maiorque vis agnoscitur in Pisistrato. denique hunc proximo saeculo
3425 27 | multis annis ante hos fuerit, Pisistratum et paulo seniorem etiam
3426 230| et suos inter aequalis M. Pisonem M. Crassum Cn. Lentulum
3427 272| praestiterit facile dixerim C. Pisoni, genero meo. nullum tempus
3428 207| merabatur nemo tertius, sed mihi placebat Pomponius maxime vel dicam
3429 172| Ego memini T. Tincam Placentinum hominem facetissimum cum
3430 276| liberalis totumque dicendi placidum et sanum genus. quod si
3431 327| ille, Brute, minus fortasse placuit quam placuisset, si illum
3432 243| inexercitati, etiam si pugnos et plagas Olympiorum cupidi ferre
3433 191| legam» inquit «nihilo minus: Plato enim mihi unus instar est
3434 121| enim uberior in dicendo Platone? Iovem sic [ut] aiunt philosophi,
3435 56 | erat flamen Carmentalis, plebei contra patres concitatione
3436 54 | post reges exactos, cum plebes prope ripam Anionis ad tertium
3437 104| sed acutas prudentiaeque plenissumas. fuit Gracchus diligentia
3438 164| orationis commentarium paulo plenius. nulla est enim altercatio
3439 91 | accederet ad forensem -- pleraeque enim scribuntur orationes
3440 274| propria verba rerum, sed pleraque translata, sic tamen, ut
3441 188| disputes? gaudet dolet, ridet plorat, favet odit, contemnit invidet,
3442 265| politikon. erant in eo plurumae litterae nec eae volgares,
3443 63 | Attici Lysiae, cuius arbitror plurumas esse -- est enim Atticus,
3444 182| omnes cupisse dicere, non plurumos ausos esse, potuisse paucos.
3445 191| centum milium». et recte: poema enim reconditum paucorum
3446 241| facinore manifesto deprehensus poenas legibus et iudicio dedisset.~
3447 71 | quin fuerint ante Homerum poetae, quod ex eis carminibus
3448 3 | proditum est poetas nobilis poetarum aequalium morte doluisse,
3449 3 | studio memoriae proditum est poetas nobilis poetarum aequalium
3450 265| quam, ut Graeci dicunt, politikon. erant in eo plurumae litterae
3451 194| qua ante dixi, quicquam politius aut elegantius aut omnino
3452 69 | ignoro nondum esse satis politum hunc oratorem et quaerendum
3453 242| esse quantum in hac urbe polleat multorum oboedire tempori
3454 276| incitaret animos, quam plurumum pollere diximus; nec erat ulla vis
3455 190| perorandi locum, ubi plurimum pollet oratio, semper tibi relinquebat.~
3456 70 | ratio est: in qua Zeuxim et Polygnotum et Timanthem et eorum, qui
3457 324| subito et obmutuit: cum lege Pompeia ternis horis ad dicendum
3458 10 | ut consueverat, cum T. Pomponio venerat, homines cum inter
3459 227| nemo praeter Carbonem et Pomponium, quorum utrumque facile
3460 257| sed quanti quisque sit ponderandum est; praesertim cum pauci
3461 140| ipsum tam leporis causa quam ponderis, et conlocandis et comprensione
3462 165| in oratorum numero, tamen pone satis in eo fuisse orationis
3463 140| ante dixi, in magna laude ponendum, sed non tam sua sponte
3464 105| multum operae solitum esse ponere.~ ~
3465 285| elegans, in Attico genere ponit, hoc recte dumtaxat; sed
3466 246| 246 -~ ~Etiam M. Pontidius municeps noster multas privatas
3467 156| Sami, cum ex eo ius nostrum pontificium, qua ex parte cum iure civili
3468 55 | Ti. Coruncanium, quod ex pontificum commentariis longe plurumum
3469 56 | Licet aliquid etiam de M. Popilli ingenio suspicari, qui cum
3470 128| orsus tribunatus -- nam P. Popillium vi C. Gracchi expulsum sua
3471 95 | 95 -~ ~P. etiam Popillius cum civis egregius tum non
3472 164| contra quorum potentiam popul ariter tum dicendum fuit.
3473 247| ingenio nec indocti hoc erant populare dicendi genus adsecuti.
3474 273| contra civium perditorum popularem turbulentamque dementiam
3475 58 | maxuma:~is dictust ollis popularibus olim,~qui tum vivebant homines
3476 44 | rebus ad causas forensis popularisque facile traduxerat. huius
3477 12 | Marcelli ad Nolam proelio populus se Romanus erexit posteaque
3478 95 | Aemilius Lepidus, qui est Porcina dictus, isdem temporibus
3479 60 | nam Plautus P. Claudio L. Porcio viginti annis post illos
3480 8 | rebus amplissimis tamquam in portum confugere deberet non inertiae
3481 274| adhaeresceret; nullum nisi loco positum et tamquam in vermiculato
3482 192| 192 -~ ~Quid tu, Brute? possesne, si te ut Curionem quondam
3483 16 | ut impendiis etiam augere possimus largitatem tui muneris:
3484 273| discessit a sese ceciditque, posteaquam eos imitari coepit quos
3485 43 | summusque vir et paulo aetate posterior, tantum <morbo> mortuum
3486 66 | luminibus obstruxit haec posteriorum quasi exaggerata altius
3487 324| orationes utriusque etiam posteris nostris indicabunt.~
3488 288| ipse enim Thucydides, si posterius fuisset, multo maturior
3489 92 | scriptio: memoriam autem in posterum ingeni sui non desiderant,
3490 | postquam
3491 162| ut oratio autem brevis; postrema censoris oratio, qua anno
3492 152| videre, deinde distinguere, postremo habere regulam, qua vera
3493 115| iudici et magnitudo causae postulabat.~ ~
3494 322| proprium, quocumque res postularet impellere.~
3495 279| quoniam id etiam, Brute, postulas, pauca dicemus. quamquam
3496 279| audientium et quocumque res postulet modo flectere, qui hac virtute
3497 269| 269 -~ ~Ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo;
3498 288| qui hoc sentiat, si is potare velit, de dolio sibi hauriendum
3499 172| a ddidisset «hospes, non pote minoris», tulisse eum moleste
3500 53 | stultitiae texerit; qui potentissimum regem clarissumi regis filium
|