Lib.  Cap.

 1  1,    4|   evulgato imperii arcano posse principem alibi quam Romae fieri.
 2  1,    4|     libertate licentius ut erga principem novum et absentem; primores
 3  1,    5|         gratiam intellegit apud principem a legionibus factum, pronus
 4  1,   15|      adsentatio erga quemcumque principem sine adfectu peragitur.» ~
 5  1,   16|         plus iuventa quam bonum principem. sub Tiberio et Gaio et
 6  1,   16|   quidem haec ac talia, tamquam principem faceret, ceteri tamquam
 7  1,   21|     nocuisse id sibi apud senem principem, magis nociturum apud iuvenem
 8  1,   32|         tradito more quemcumque principem adulandi licentia adclamationum
 9  1,   33|        terentium tempus imitari principem discat. non expectandum
10  1,   37| princeps a vobis nominatus, nec principem alio imperante. vestrum
11  1,   56|    nutantem fortunam et offerri principem placuit. missi a Vitellio
12  1,   56|       et minore discrimine sumi principem quam quaeri. ~
13  2,    1|      profectionis officium erga principem et maturam petendis honoribus
14  2,   33|       iam non adversantibus, ne principem obiectare periculis viderentur
15  2,   37|  discordia, bonum et innocentem principem pro pessimis ac flagitiosissimis
16  2,   37|      obstrictumque meritis suis principem passuros. ~
17  2,   65|       eoque diplomatibus nullum principem praescripsisset; [et] interpretabatur
18  2,   76|   timetur. et posse ab exercitu principem fieri sibi ipse Vitellius
19  2,   76|         desiderabilem et magnum principem fecit, cum interim spargit
20  2,   99|     gratiam virisque apud novum principem pararet. ~
21  3,   44|  Vitellio provecti expertum iam principem anxii mutabant. ~
22  3,   53|    composuit iactantius quam ad principem, nec sine occulta in Mucianum
23  3,   63|         invaserat animum ut, si principem eum fuisse ceteri non meminissent,
24  3,   68| commoveret illa facies, Romanum principem et generis humani paulo
25  4,    3|        quam contumacia adversus principem. viso milite quies et minoribus
26  4,    4|         publicam superbum, erga principem contumeliosum, quod in manu
27  4,    4|         ut honorificam in bonum principem, * * * falsa aberant, et
28  4,    6|   censebant, placuerat mitti ad principem legatos. hinc inter Helvidium
29  4,    7|  senatus iudicio velut admoneri principem quos probet, quos reformidet.
30  4,    8|   suadere etiam Prisco ne supra principem scanderet, ne Vespasianum
31  4,   17|       servitutem, nec Vitellium principem sed Caesarem Augustum bello
32  4,   21|        uti; esse sibi Vitellium principem, pro quo fidem et arma usque
33  4,   40|       consulendum tali super re principem respondit. ~
34  4,   42|          optimus est post malum principem dies primus.» ~
35  4,   46|         Mucianum, modo absentem principem, postremum caelum ac deos
36  4,   81|      alios colit; precabaturque principem ut genas et oculorum orbis
37  4,   81|       deis et divino ministerio principem electum; denique patrati
38  5,    1|        spes acciverat occupandi principem adhuc vacuum. His cum copiis
39  5,   16|      quartadecimanos appellans; principem Galbam sextae legionis auctoritate