Lib.  Cap.

 1  1,   12|          quippe hiantis in magna fortuna amicorum cupiditates ipsa
 2  1,   15|           natu maior, dignus hac fortuna nisi tu potior esses. ea
 3  1,   15|   loquimur, ceteri libentius cum fortuna nostra quam nobiscum; nam
 4  1,   48|      explebat, fama meliore quam fortuna. fratres eius Magnum Claudius,
 5  1,   49|       quinque principes prospera fortuna emensus et alieno imperio
 6  1,   65|   adversarumque rerum socios, si fortuna contra daret, iratis ne
 7  2,    1|                1-~ ~Struebat iam fortuna in diversa parte terrarum
 8  2,    7| Vitellium an Othonem superstitem fortuna faceret. rebus secundis
 9  2,   12|             Blandiebatur coeptis fortuna, possessa per mare et navis
10  2,   47|    experti in vicem sumus ego ac fortuna. nec tempus conputaveritis:
11  2,   74|     velint, plus minusve sumi ex fortuna: imperium cupientibus nihil
12  2,   76|  consilio periculum suum, et, si fortuna coeptis adfuerit, cui summum
13  2,   82|         summa adeptos; quibusdam fortuna pro virtutibus fuit. donativum
14  3,    2|        consilii ero. vos, quibus fortuna in integro est, legiones
15  3,    5|     illis proelium temptantibus, fortuna partium alibi transacta. ~
16  3,   16|        nam plurium adcursu versa fortuna, et acerrimus quisque sequentium
17  3,   17|    impediebat. ea necessitas seu fortuna lapsas iam partis restituit.
18  3,   18|          usque provecta. sed ubi fortuna contra fuit, non laxare
19  3,   18|        quibus tam anceps proelii fortuna, quamvis prospero fine,
20  3,   23|   ambigitur. neutro inclinaverat fortuna donec adulta nocte luna
21  3,   32|       duces in obscuro: Antonium fortuna famaque omnium oculis exposuerat.
22  3,   46|          adfuit, ut saepe alias, fortuna populi Romani, quae Mucianum
23  3,   49|       hac totius orbis nutatione fortuna imperii transit, Primus
24  3,   59|        foret, ni Vitellium retro fortuna vertisset, quae Flavianis
25  3,   82|    infestae acies. pro Flavianis fortuna et parta totiens victoria:
26  4,    1|       lamenta, conclamationes et fortuna captae urbis, adeo ut Othoniani
27  4,    5|         studiaque eius, et quali fortuna sit usus, paucis repetam.
28  4,   28|     bellum meliore usi fide quam fortuna. contusis Ubiis gravior
29  4,   33|         cum repente novo auxilio fortuna pugnae mutatur. Vasconum
30  4,   34|       fretus. varia apud Romanos fortuna et seditiosissimus quisque
31  4,   52|   liberorum; nam amicos tempore, fortuna, cupidinibus aliquando aut
32  4,   58| Galliarum ostentat. adeo nos, si fortuna in praesens virtusque deseruit,
33  4,   67|   Sequani detractavere certamen. fortuna melioribus adfuit: fusi
34  4,   74|  existent? octingentorum annorum fortuna disciplinaque compages haec
35  5,   10|        missu Neronis Vespasianus fortuna famaque et egregiis ministris
36  5,   21|     equitum manu subvenit, versa fortuna; praecipites Germani in
37  5,   21|        set eventu clarus: aderat fortuna, etiam ubi artes defuissent;