Lib.  Cap.

 1  1,   10|      legiones obtinebat Licinius Mucianus, vir secundis adversisque
 2  1,   76|     Vespasianus, Syriae legiones Mucianus sacramento Othonis adegere;
 3  2,    4|        exercitae bello: quattuor Mucianus obtinebat in pace, sed aemulatio
 4  2,   76|     legati amicique firmabant et Mucianus, post multos secretosque
 5  2,   78|          destinatione discessere Mucianus Antiochiam, Vespasianus
 6  2,   80|        namque id ipsum opperiens Mucianus alacrem militem in verba
 7  2,   80|   accendit quam quod adseverabat Mucianus statuisse Vitellium ut Germanicas
 8  2,   81|      rerum Beryti habitum. illuc Mucianus cum legatis tribunisque
 9  2,   82|           donativum militi neque Mucianus prima contione nisi modice
10  2,   82|   Vitellium pars copiarum et dux Mucianus et Vespasiani nomen ac nihil
11  2,   83|                            83-~ ~Mucianus cum expedita manu, socium
12  2,   84|         civilis nervos dictitans Mucianus non ius aut verum in cognitionibus,
13  2,   84|           propriis quoque opibus Mucianus bellum iuvit, largus privatim,
14  2,   95|         agebat, donec successere Mucianus et Marcellus et magis alii
15  3,    8|         deditionem subigi. eadem Mucianus crebris epistulis monebat,
16  3,   46|  legionum excindere parabant, ni Mucianus sextam legionem opposuisset,
17  3,   47|    Liburnicarum omnemque militem Mucianus Byzantium adegerat: quin
18  3,   52|      Muciano sperabantur. namque Mucianus tam celeri victoria anxius
19  3,   53|        quas Antonius simplicius, Mucianus callide eoque implacabilius
20  3,   63|  permisisset. in eundem modum et Mucianus composuit epistulas; quibus
21  3,   66|       Fuscus et specimen partium Mucianus ullam in Vitellium nisi
22  3,   78|         quae omnium fuit. nam et Mucianus ambiguis epistulis victores
23  4,    4|                  4-~ ~Miserat et Mucianus epistulas ad senatum, quae
24  4,   11|     princeps in civitate essent, Mucianus urbem ingressus cuncta simul
25  4,   39|          metuens incerta. igitur Mucianus, quia propalam opprimi Antonius
26  4,   44|          necessitatibus, censuit Mucianus prolixe pro accusatoribus;
27  4,   44|   postquam obviam itum, omisere. Mucianus, ne sperni senatus iudicium
28  4,   46| retinenda erat. ingressus castra Mucianus, quo rectius stipendia singulorum
29  4,   46|       prope intecto corpore. eos Mucianus diduci et Germanicum Britannicumque
30  4,   46|         ac deos obtestari, donec Mucianus cunctos eiusdem sacramenti,
31  4,   68|        atque arma retinebat: eum Mucianus pulsum loco, ne sine solacio
32  4,   80|               80-~ ~Isdem diebus Mucianus Vitellii filium interfici
33  4,   85|   solacium mortis respondit. sed Mucianus quod diu occultaverat, ut
34  5,   26|      arma in Germania movi, quae Mucianus in Syria, Aponius in Moesia,