Lib.  Cap.

 1  1,   16|     principibus fortuitum, nec ultra aestimatur: adoptandi iudicium
 2  1,   18|     fulgura et caelestes minae ultra solitum turbaverunt. observatum
 3  1,   18|     seditionis auctoribus, non ultra verba ac voces errasse et
 4  1,   55|    sexta decima legiones nihil ultra fremitum et minas ausae
 5  1,   56| abrepti vinctique. nec cuiquam ultra fides aut memoria prioris
 6  2,   31|       ac Valentis copiis nulla ultra penes Vitellianos mora quin
 7  2,   47|  animum, hanc virtutem vestram ultra periculis obicere nimis
 8  2,   54| desertaeque partes forent. nec ultra in commune congressi sibi
 9  2,   62|                      62-~ ~Nec ultra in defectores aut bona cuiusquam
10  2,   63|      Triaria L. Vitellii uxor, ultra feminam ferox, terruit ne
11  2,   72|                      72-~ ~Non ultra paucos dies quamquam acribus
12  2,   76|     Galbae imaginibus: torpere ultra et polluendam perdendamque
13  2,   77|             77-~ ~«Nobis nihil ultra adrogabo quam ne post Valentem
14  2,   85|      adscitis per avia Moesiae ultra montem Haemum profugit;
15  2,   91|     primo Vitellius, non tamen ultra quam tribunos plebis in
16  3,   18|    animum dabant. nec Antonius ultra institit, memor laboris
17  3,   31|    Cremona quoque excisa nulla ultra venia omnisque ira victoris
18  3,   51|     exolverentur; nec quidquam ultra traditur. ceterum et prioribus
19  3,   58|        vulgus ignavum et nihil ultra verba ausurum falsa specie
20  3,   62|  cohortibus ostentatum ne quam ultra spem foverent; nam pervasisse
21  3,   79|        fuga consternantur, non ultra Fidenas secutis victoribus. ~
22  4,   13|     malis nostris. sed Civilis ultra quam barbaris solitum ingenio
23  4,   35|       agmine fremebant, non se ultra famem, insidias legatorum
24  4,   39|       fovebat, quia in neminem ultra aciem saevierant. et ferebatur
25  4,   59|     omne facinus durato, verba ultra suppeditavere quam ut sacramentum
26  4,   66|  cohortis composita, quo minus ultra pergeret, Claudius Labeo
27  4,   81|      patere ratus nec quicquam ultra incredibile, laeto ipse
28  4,   84|      offertur ne destinata deo ultra moraretur: cunctantem varia
29  5,   23|      dirimuntur. Civilis nihil ultra ausus trans Rhenum concessit:
30  5,   24|        transcenderint. Si quid ultra moliantur, inde iniuriam
31  5,   25| sermones orti: non prorogandam ultra ruinam, nec posse ab una