Lib.  Cap.

 1  1,    2|          ob virtutes certissimum exitium. nec minus praemia delatorum
 2  1,   28|          et, si contra tenderet, exitium metuens, praebuit plerisque
 3  1,   32|          Othonis et coniuratorum exitium poscentium ut si in circo
 4  1,   33|      odii pertinacia in publicum exitium. ~
 5  1,   43| caerimoniis sed latebra inminens exitium differebat, cum advenere
 6  1,   75|       fratrem Othonis composuit, exitium ipsi filioque eius minitans
 7  1,   84|    confusi pedites equitesque in exitium ruamus. parendo potius,
 8  2,   10|  indefensum et inauditum dedi ad exitium postularent. contra apud
 9  2,   36|         fuga diremptum: Macer ad exitium poscebatur, iamque vulneratum
10  2,   49|       militum; namque abeuntibus exitium minitabantur, atrocissima
11  2,   56|          si repugnatum foret, ad exitium destinabant, obnoxiis ducibus
12  2,   68|         aegre tamen cohibiti qui exitium consularis et quondam ducis
13  3,   10|        invisus turbine quodam ad exitium poscebatur: propinquum Vitellii,
14  3,   48|    barbaris, fide pactus Aniceti exitium perfugas tradidit, belloque
15  3,   62|     immane quantum <aucto> animo exitium Valentis ut finem belli
16  3,   80|          civilis rabies usque in exitium temerasset. aequioribus
17  3,   86|         quae, ni adsit modus, in exitium vertuntur. amicitias dum
18  4,    7|         Marcello quod Neronem in exitium tot innocentium impulerit:
19  4,   27|          ministrum vocant, donec exitium minitantibus exterritus
20  4,   36|  secundis adversisque perinde in exitium ducum accendebatur; et adventu
21  4,   41|  concordia opibusque insignis ad exitium monstravisset. Africanus
22  4,   58|        pro me securior. nam mihi exitium parari libens audio mortemque
23  4,   70|    cunctaque rursus in turbas et exitium conversurus, legiones in
24  4,   73|         quos discordiae usque ad exitium fatigabant, et acciti auxilio
25  4,   83|    terribilior iam et instantior exitium ipsi regnoque denuntiaret