Lib.  Cap.

 1  2,   18|      optinebat) necdum venisse Caecinam et, si propinquaret, coercere
 2  2,   18|       prodi Othonem et accitum Caecinam clamitabant. fit temeritatis
 3  2,   23|   parum tolerarent. ubi pulsum Caecinam pergere Cremonam accepit,
 4  2,   24|       egregie gestae. angebant Caecinam nequiquam omnia coepta et
 5  2,   26|   deleri cum universo exercitu Caecinam potuisse, ni Suetonius Paulinus
 6  2,   27|      composuit: nec solum apud Caecinam, qui culpam in militem conferebat
 7  2,   30|        studia tamen militum in Caecinam inclinabant, super benignitatem
 8  2,   41|             41-~ ~Eodem die ad Caecinam operi pontis intentum duo
 9  2,   51|         nunc ut legatione apud Caecinam ac Valentem fungeretur,
10  2,   53|     Marcelli nomen inritaverat Caecinam, ut novus adhuc et in senatum
11  2,   59|     partium duces. Valentem et Caecinam pro contione laudatos curuli
12  2,   77|       quam ne post Valentem et Caecinam numeremur: ne tamen Mucianum
13  2,   93|  Valens audebat, tamquam ipsum Caecinam periculo exemisset. sane
14  2,   99|     undique nuntiis exterritus Caecinam ac Valentem expedire ad
15  2,  100|        sciri potest traxeritne Caecinam, an, quod evenit inter malos
16  3,    8|    obtinuit reputantibus illic Caecinam genitum et patriam hostium
17  3,    9|   indulsisset spe; atque ipsum Caecinam non obscure ad transitionem
18  3,   37| attollitur. initium atrocis in Caecinam sententiae a L. Vitellio
19  3,   38|        sciscitanti causam apud Caecinam Tuscum epulari multos, praecipuum
20  3,   40|     iter properasset, nutantem Caecinam praevenire aut ante discrimen
21  4,   80|  meruisset: alios ut imbellis, Caecinam ut captivum ac dediticium