Lib.  Cap.

 1  1,   21| concupisceret: praegravem se Neroni fuisse, nec Lusitaniam rursus et
 2  1,   41|       cohortis (Atilium Vergilionem fuisse tradunt) dereptam Galbae
 3  1,   50|          victore imperium; mansuram fuisse sub Pompeio Brutoque rem
 4  1,   57|        biduo non penes rem publicam fuisse. ardorem exercituum Agrippinenses,
 5  2,   39|         factu fuerit, quam pessimum fuisse quod factum est. ~
 6  2,   44|       Vitellianis quidem incruentam fuisse victoriam, pulso equite,
 7  2,   48|            neu patruum sibi Othonem fuisse aut oblivisceretur umquam
 8  3,   51|          fas nefasque inreverentiam fuisse ut gregarius eques occisum
 9  3,   53|        securitatemque Italiae cordi fuisse; suis exhortationibus Gallias
10  3,   63|         animum ut, si principem eum fuisse ceteri non meminissent,
11  3,   66|       dubiis reservatum, praegravem fuisse, nedum Primus ac Fuscus
12  3,   70|          imaginem deponendi imperii fuisse ad decipiendos tot inlustris
13  3,   75|            erat. caedem eius laetam fuisse Muciano accepimus. ferebant
14  3,   78|           omnium id ducum consilium fuisse, ostentare potius urbi bellum
15  3,   85|           se tamen imperatorem eius fuisse respondit; ac deinde ingestis
16  4,    4|     contumeliosum, quod in manu sua fuisse imperium donatumque Vespasiano
17  4,    7|          auris imperatoris imbuant. fuisse Vespasiano amicitiam cum
18  4,   17|       protritos Aeduos Arvernosque; fuisse inter Verginii auxilia Belgas,
19  4,   49|     alienato erga Vespasianum animo fuisse; et quidam e Vitellianis
20  5,   13|      muliebre secus, sexcenta milia fuisse accepimus: arma cunctis,