Lib.  Cap.

 1  1,   51|         arma, equi ad usum et ad decus supererant. sed ante bellum
 2  1,   77|        publicae, pleraque contra decus ex praesenti usu properando.
 3  1,   78|           tamquam nobilitatem ac decus adstruerent, Neroni Othoni
 4  1,   82|   poscentibus, donec Otho contra decus imperii toro insistens precibus
 5  1,   89|         unius sollicitudinem aut decus populus Romanus bellaverat;
 6  1,   90|          stimulatio, et vile iam decus publicum. profectus Otho
 7  2,   12| noscitantibus, neque in victoria decus esset neque in fuga flagitium. ~
 8  2,   21|        et praetoriarum cohortium decus attollentium; illi ut segnem
 9  2,   24|     Fabio Valente, ne omne belli decus illuc concederet, reciperare
10  2,   76|     coeptis adfuerit, cui summum decus adquiratur. ego te, Vespasiane,
11  2,   78| consulatus et Iudaicae victoriae decus implesse fidem ominis videbatur:
12  2,   94|   subtracta, convulsum castrorum decus, viginti milibus e toto
13  3,    8|          avidus atque omne belli decus sibi retinens. ceterum ex
14  3,   20|        silentium fecerat, non se decus neque pretium eripere tam
15  3,   60|         praemia et multo maximum decus, si incolumitatem senatui
16  3,   75|      ante principatum Vespasiani decus domus penes Sabinum erat.
17  3,   84|   reddita: proprium esse militis decus in castris: illam patriam,
18  4,   60|        fides, inde egestas inter decus ac flagitium distrahebant.