Caput
1 I | stultissimos fieri, quia nihil ex his, quae in usu habemus,
2 III | fraudabo te arte secreta. <Nihil> nimirum in his exercitationibus
3 III | cum cenas divitum captant, nihil prius meditantur quam id
4 IV | impellunt, et eloquentiam, qua nihil esse maius confitentur,
5 IV | ut persuaderent> sibi nihil esse magnificum quod pueris
6 XIV | vera solent.~Ergo iudicium nihil est nisi publica merces,~
7 XIV | destinaveramus mercari, nihil ad manum erat. Itaque ne
8 XIV | perturbati, ne videremur nihil agere, et ipsi scissam et
9 XV | affirmabat. Ceterum apparebat nihil aliud quaeri nisi ut semel
10 XIX | contra nos, <quibus> si nihil aliud, virilis sexus esset.
11 XXXVIII| Sed quomodo dicunt — ego nihil scio, sed audivi — quom
12 XXXIX | homines voluit esse. Nam mihi nihil novi potest afferri, sicut
13 XXXIX | quadrat. Et ideo iam dudum nihil super illum posui, ne genesim
14 XXXIX | et super caespitem favum, nihil sine ratione facio. Terra
15 XLI | Damnavi ego stuporem meum et nihil amplius interrogavi, ne
16 XLI | poposcisset: "Dies, inquit, nihil est. Dum versas te, nox
17 XLI | versas te, nox fit. Itaque nihil est melius quam de cubiculo
18 XLII | malus fatus; medicus enim nihil aliud est quam animi consolatio.
19 XLII | milvinum genus. Neminem nihil boni facere oportet; aeque
20 XLVIII | est; si factum non est, nihil est." Haec aliaque cum effusissimis
21 LII | eius tam humiles ineptias. Nihil autem tam inaequale erat;
22 LXII | vestimenta erant facta, nihil inveni nisi sanguinem. Vt
23 LXIII | inhorruerunt, quia scio Niceronem nihil nugarum narrare: immo certus
24 LXIV | Tibi dico, inquit, Plocame, nihil narras? nihil nos delectaris?
25 LXIV | Plocame, nihil narras? nihil nos delectaris? Et solebas
26 LXVIII | sicut Venus spectat. Ideo nihil tacet, vix oculo mortuo
27 LXIX | Adcognosco, inquit, Cappadocem: nihil sibi defraudit, et mehercules
28 LXXII | de una die duas facere, nihil malo "; nudisque consurrexit
29 LXXIII | iactationem licuit effugere; nam nihil melius esse dicebat quam
30 LXXVI | laticlavium. Nemini tamen nihil satis est. Concupivi negotiari.
31 LXXVI | iactura gusti fuit, tanquam nihil facti. Alteras feci maiores
32 LXXX | sanguinis pignus transisse, nihil timui, immo condicionem
33 LXXXII | attonito vultu efferatoque nihil aliud quam caedem et sanguinem
34 LXXXIV | exstruere divitias curant, nihil volunt inter homines melius
35 LXXXVII| dictat. At ille plane iratus nihil aliud dicebat nisi hoc: "
36 LXXXVII| aut ego iam dicam patri". Nihil est tam arduum, quod non
37 XCI | alium iudicem tuli. Sed nihil iam queror, nihil iam memini,
38 XCI | tuli. Sed nihil iam queror, nihil iam memini, si bona fide
39 XCIV | repente ostium cellae, meque nihil tale expectantem inclusit,
40 XCVII | Ascyltos invidiam et se vero nihil aliud quam fugitivum suum
41 CVII | incidisse, cum omnis vector nihil prius quaerat, quam cuius
42 CVII | et: "Intellego, inquit, nihil magis obesse iuvenibus miseris,
43 CVIII | cum fronte calvities, ut nihil nec facere deceret nec dicere.
44 CIX | persequendum curabis; ut tu nihil imperabis puero repugnanti,
45 CXI | in dolore supervacuo, ac nihil profuturo gemitu pectus
46 CXIII | spintriam". <. . .> ~Me nihil magis pudebat, quam ne Eumolpus
47 CXIV | circumvenienti praecinxit et: "Si nihil aliud, certe diutius, inquit,
48 CXVI | pestilentia campos, in quibus nihil aliud est nisi cadavera
49 CXVII | ausus est artem damnare nihil auferentem. Itaque ut duraret
50 CXXXII | vitam dixit habere telos. ~Nihil est hominum inepta persuasione
51 CXXXIV | iterum in cellam sacerdotis nihil recusantem perduxit impulitque
52 CXXXIV | ab ostio rapuit iterumque nihil respondentem mulcavit. Ac
53 CXXXVII| acceptissimum. Itaque ne te putes nihil egisse; si magistratus hoc
54 CXL | oculos crediderat. Adeo nihil est commodius quam semper
|