Caput

 1 XIX     | consisterem, Ascyltos cum ancilla, Giton cum virgine. <. . .> Tunc
 2 XX      |        risu latera commovit. Ac ne Giton quidem ultimo risum tenuit,
 3 XXIV    |       distrivit. Stabat inter haec Giton et risu dissolvebat ilia
 4 LVIII   |             LVIII] Post hoc dictum Giton, qui ad pedes stabat, risum
 5 LXXII   |   trementes extraxit in siccum. At Giton quidem iam dudum <se> servatione
 6 LXXIII  |     proiectisque vestimentis, quae Giton in aditu siccare coepit,
 7 XCIII   |            me loquentem obiurgavit Giton, mitissimus puer, et negavit
 8 XCIV    |         iam meta revocat ad lucem. Giton praecipue ex dolore in rabiem
 9 XCIV    |      mortem viam quaero. Sed neque Giton ulla erat suspicione vulneris
10 XCVI    |          favebamque ego vapulanti. Giton autem non oblitus misericordiae
11 XCVII   |           mollis, formosus, nomine Giton. Si quis eum reddere aut
12 XCVII   |    eluderet manus. Non est moratus Giton imperium, momentoque temporis
13 XCVIII  |     parietum scrutatur. Subducebat Giton ab ictu corpus, et reducto
14 XCVIII  |            iam credenti persuadeo, Giton collectione spiritus plenus
15 XCVIII  |           circa popinas errarem." ~Giton longe blandior quam ego,
16 CI      |            Fortuna, vicisti!". Nam Giton quidem super pectus meum
17 CI      |        vectatur. — Hi sunt, inquit Giton, quos fugimus "; simulque
18 CI      |          liberamus. — Immo, inquit Giton, persuade gubernatori ut
19 CII     |         inimicis. — Quidni? inquit Giton, etiam circumcide nos, ut
20 CV      |        nobilitate concuxi. Ceterum Giton semel ictus tam valde exclamavit,
21 CV      |        vapulantem decurrurrit. Iam Giton mirabili forma exarmaverat
22 CV      |      ancillae pariter proclamant: "Giton est, Giton; inhibete crudelissimas
23 CV      |            proclamant: "Giton est, Giton; inhibete crudelissimas
24 CV      |      inhibete crudelissimas manus; Giton est, domina, succurre".
25 CVIII   |          laxatur. Tunc fortissimus Giton ad virilia sua admovit novaculam
26 CVIII   |            magis me occisurus quam Giton, quod minabatur, facturus.
27 CXIII   |          gratum sibi amatorem, nec Giton me aut tralaticia propinatione
28 CXIV    |           rape". Haec ut ego dixi, Giton vestem deposuit, meaque
29 CXVII   |         viam ingredimur. Sed neque Giton sub insolito fasce durabat,
30 CXVII   |      implebat. Ridebat contumaciam Giton et singulos crepitus eius
31 CXXVIIII|           imagine versat. <. . .> ~GITON AD ENCOLPION: "Itaque hoc
32 CXXXII  |       hilarior fieret aut tristior Giton. Quod solum igitur salvo