Caput

 1 X      |                  X] — Quid ego, homo stultissime, facere debui,
 2 XXIII  | cymbalistria. ~Intrat cinaedus, homo omnium insulsissimus et
 3 XXVI   |         Trimalchio, lautissimus homo. Horologium in triclinio
 4 XXXVIII| mehercules sua culpa; ipso enim homo melior non est; sed liberti
 5 XXXVIII|     cella habet. Phantasia, non homo. Inclinatis quoque rebus
 6 XLII   |        fui enim hodie in funus. Homo bellus, tam bonus Chrysanthus
 7 XLIII  |       linguosus, discordia, non homo. Frater eius fortis fuit,
 8 XLIII  |         qui cito credit, utique homo negotians. Tamen verum quod
 9 XLIII  | puellarius erat, omnis Minervae homo. Nec improbo, hoc solum
10 XLIV   |   veterem, me puero: piper, non homo. Is quacunque ibat, terram
11 XLV    |      Glyco autem, sestertiarius homo, dispensatorem ad bestias
12 L      |     Ilium captum est, Hannibal, homo vafer et magnus stelio,
13 LVII   |    vivere, ut nemini iocus sim. Homo inter homines sum, capite
14 LVII   |    videmur; ecce magister tuus, homo maior natus: placemus illi.
15 LXII   |        Venimus inter monimenta: homo meus coepit ad stelas facere;
16 LXV    |        et: "Contine te, inquit, homo stultissime. Habinnas sevir
17 LXIX   |       est factum." Ego scilicet homo prudentissimus, statim intellexi
18 LXX    |      Non potest esse pretiosior homo. Volueris, de vulva faciet
19 LXXIII |         meus barbatoriam fecit, homo praefiscini frugi et micarius.
20 LXXIV  |    Cassandra caligaria. Et ego, homo dipundiarius, sestertium
21 CI     |     navigat? Lichas Tarentinus, homo verecundissimus et non tantum
22 CV     | invenisse originis indicem, cum homo prudentissimus, confusis
23 CXIII  |       quidquid illud fuerat, et homo dicacissimus carminibus
24 CXV    |       magnarum cogitationum. En homo quemadmodum natat!" Adhuc
25 CXIX   |     populo morumque ruina —~non homo pulsus erat, sed in uno
26 CXXX   |          saepe peccasse; nam et homo sum et adhuc iuvenis. Numquam