Caput

 1 XVI    |                Me derisisse, inquit, vos putabatis? Ego sum ancilla
 2 XVI    |            ancilla Quartillae, cuius vos sacrum ante cryptam turbastis.
 3 XVII   |            sommo petii, iussaque sum vos perquirere atque impetum
 4 XXVI   | interpellavit trepidantes et: "Quid? vos, inquit, nescitis hodie
 5 XXXIX  |         cubitum: "Hoc vinum, inquit, vos oportet suave faciatis:
 6 XLVIII |               si non placet, mutabo; vos illud oportet bonum faciatis.
 7 LXIII  |        stramenticium vavatonem. Rogo vos, oportet credatis, sunt
 8 LXIX   |        zelotypa esse. Crede mihi, et vos novimus. Sic me salvum habeatis,
 9 LXXIV  |           familiam Trimalchio: "Quid vos, inquit, adhuc non cenastis?
10 LXXV   |             Sed vivorum meminerimus. Vos rogo, amici, ut vobis suaviter
11 LXXV   |              ego quoque tam fui quam vos estis, sed virtute mea ad
12 LXXVI  |       Concupivi negotiari. Ne multis vos morer, quinque naves aedificavi,
13 LXXVIII|           iussit infundi et: "Putate vos, ait, ad parentalia mea
14 XCV    |            vult tam furtiva molitio? Vos mehercules ne mercedem cellae
15 CII    |              rem vacuam impendere ne vos quidem existimo velle. Videte,
16 CII    |             numquid hoc placeat: ego vos in duas iam pelles coniciam
17 CII    |              suspicione pro sarcinis vos efferam. — Ita vero, inquam
18 CIII   |     patiantur, Eumolpus exclamat, ut vos tam turpi exitu vitam finiatis!
19 CXVII  |              differrem, sed continuo vos ad magnas opes ducerem".
20 CXVII  |           cum onere fugiturum. "Quid vos, inquit? iumentum me putatis
21 CXVII  |             Nec minus liber sum quam vos, etiam si pauperem pater
22 CXXXIV |           intervenit sacerdos: "Quid vos, inquit, in cellam meam
23 CXXXVII|              pretio licet? <. . .>si vos provocassem, etiam si homicidium