Caput

 1 VI      |      extemporali declamatione nescio cuius, qui Agamemnonis suasoriam
 2 XV      |       sequestri placebant, et nescio quis ex cocionibus, calvus,
 3 XXV     |      accessit et cum dixisset nescio quid: "Ita, ita, inquit
 4 XXXIII  | audivi veterem convivam: "Hic nescio quid boni debet esse", persecutus
 5 XLIII   |     dum fratri suo irascitur, nescio cui terrae filio patrimonium
 6 XLIV    |  unquam nec expuit; puto enim nescio quid Asiadis habuisse. Et
 7 XLVIII  |  Vrbane", inquit Agamemnon et nescio quam controversiam euit.
 8 LVII    |      rideatur alios; larifuga nescio quis, nocturnus, qui non
 9 LXI     |     suavius esse in convictu; nescio quid nunc taces nec muttis.
10 LXIV    |       Appositaque ad os manu, nescio quid taetrum exsibilavit
11 LXXXIII |       vultus et qui videretur nescio quid magnum promittere,
12 LXXXIV  |    pecuniam positi. <. . .> ~"Nescio quo modo bonae mentis soror
13 XCII    |      statim invenit auxilium; nescio quis enim, eques Romanus,
14 CXXII   |      inter tot fortes armatus nescio vinci.'~Haec ubi personuit,
15 CXXVII  |       toto mihi caelo clarius nescio quid relucente, libuit deae
16 CXXVII  |   fata coniunxerint. Immo iam nescio quid tacitis cogitationibus
17 CXXVIIII|   Noli decipere dominam tuam. Nescio quid peccavimus." Rapuit
18 CXXX    |    habui. Quis hoc turbaverit nescio. Forsitan animus antecessit
19 CXXXVIII| lassant: quod verberatus sum, nescio; quod eiectus sum, lusum