Caput

 1 XXXIII |            gallinae iussi supponi. Et mehercules timeo ne iam concepti sint.
 2 XXXVII |             vero — babae babae! — non mehercules puto decumam partem esse
 3 XXXVIII|          capillos liberos habere. Nec mehercules sua culpa; ipso enim homo
 4 XLIII  |           crevit, tanquam favus. Puto mehercules illum reliquisse solida
 5 XLIII  |              et adhuc salax erat. Non mehercules illum puto domo canem reliquisse.
 6 XLIV   |               quid annona mordet. Non mehercules hodie buccam panis invenire
 7 XLV    |                sic vita truditur. Non mehercules patria melior dici potest,
 8 XLIX   |              non est exinteratus? Non mehercules est. Voca, voca cocum in
 9 XLIX   | oblivisceretur porcum exinterare? Non mehercules illi ignoscerem, si piscem
10 LVII   |               nesciet qua fugiat. Non mehercules soleo cito fervere, sed
11 LVIII  |               nec tibi parsero, licet mehercules Iovem Olympium clames. Curabo
12 LXI    |              bacciballum. Sed ego non mehercules corporaliter aut propter
13 LXIII  |            nostri delicatus decessit, mehercules margaritum, <sacritus> et
14 LXV    |          oculi enim mei hic erant. Et mehercules bene fuit. Scissa lautum
15 LXIX   |              nihil sibi defraudit, et mehercules laudo illum; hoc enim nemo
16 LXXVI  |             Putatis me defecisse? Non mehercules mi haec iactura gusti fuit,
17 XCV    |              tam furtiva molitio? Vos mehercules ne mercedem cellae daretis,
18 CVII   |               aliquando coniuncti. Si mehercules intervertissent pecuniam
19 CXVII  |         praeberet mendacio fidem: non mehercules operam istam differrem,