Caput

 1 IX    |         sublatis fortius manibus longe maiore nisu clamavit: "Non
 2 XV    |          controversiam esse, sed longe aliud quaeri, <quod> in
 3 XXIX  |   sinistram enim intrantibus non longe ab ostiarii cella canis
 4 XXXVII|          quam plurima exciperem, longe accersere fabulas coepi
 5 XLIII |      filio patrimonium elegavit. Longe fugit, quisquis suos fugit.
 6 XLIX  |         tanto quidem magis, quod longe maior nobis porcus videbatur
 7 LIV   | conchyliata involverat lana. Nec longe aberravit suspicio mea;
 8 LVIII |          Olympium clames. Curabo longe tibi sit comula ista besalis
 9 LVIII |      scis. Ecce: ~'Qui de nobis? longe venio, late venio: solve
10 LXIX  |          erant, si non fericulum longe monstrosius effecisset ut
11 LXXIV |          vicinia animam abiciat. Longe a nobis! Itaque quisquis
12 LXXXIX|      silenti nocte remorum sonus~longe refertur, cum premunt classes
13 XCIV  | praecipitia fui. Et ut scias non longe esse quaerentibus mortem,
14 XCVII |      accipiet nummos mille". Nec longe a praecone Ascyltos stabat
15 XCVIII|         popinas errarem." ~Giton longe blandior quam ego, primum
16 CXV   |          fixit. Dii deaeque quam longe a destinatione sua iacet!
17 CXVIII|       comprehendendae sunt, quod longe melius historici faciunt,
18 CXXVII|     curiosum aliquem extimescas: longe ab hoc loco frater est."