Caput

 1 II     | eloquentia stetit et obmutuit. Ad summam, quis postea Thucydidis,
 2 XXXI   |           humanitati nostrae." Ad summam, statim scietis, ait, cui
 3 XXXVII |     Trimalchionis topanta est. Ad summam, mero meridie si dixerit
 4 XXXVII |          dominum suum noverit. Ad summam, quemvis ex istis babaecalis
 5 XXXVIII|          quaesieris, invenies. Ad summam, parum illi bona lana nascebatur;
 6 XLV    |           ad dictata pugnavit. Ad summam, omnes postea secti sunt;
 7 LVII   |         non valet lotium suum. Ad summam, si circumminxero illum,
 8 LVII   |           malo quam thesauros. Ad summam, quisquam me bis poposcit?
 9 LVIII  |          ad pondus, ad nummum. Ad summam, si quid vis, ego et tu
10 LXXI   |       aquam liberam gustabunt. Ad summam, omnes illos in testamento
11 LXXV   |           hic candelabrus est. Ad summam, quotidie me solebam ad
12 LXXVII |      hospitium hospites capit. Ad summam, Scaurus cnm huc venit,
13 LXXVIII|     invitatos esse". ~Ibat res ad summam nauseam, cum Trimalchio
14 LXXXVI |  sollicito, totoque corpore citra summam voluptatem me ingurgitavi.
15 CV     |         unguentisque perfusos. Ad summam, adhuc patrimonii mei reliquias
16 CXXXIV |       aqua, non inguina habet. Ad summam, qualem putas esse, qui
17 CXL    |       iuvenes quotidie posset. Ad summam, relinquere se pueros in