Caput

 1 CI   |         debemus; et praeter hunc Tryphaena, omnium feminarum formosissima,
 2 CIV  |       esse perductum". Exhorruit Tryphaena et: "Putes, inquit, una
 3 CV   |       succurre". Deflectit aures Tryphaena iam sua sponte credentes
 4 CV   | argumentum tam docte pervenerit. Tryphaena lacrimas effudit decepta
 5 CVI  |    inscriptione derisi". Volebat Tryphaena misereri, quia non totam
 6 CVI  |     curam, puto, intellexisti, o Tryphaena. Nam imprudentes noxios
 7 CVI  |       Tam superstitiosa oratione Tryphaena mutata negat se interpellare
 8 CVIII|        pro alio clamo. Nec minus Tryphaena contumelia saevit accensa,
 9 CVIII|   miseriarum causam, inhibuitque Tryphaena tam grande facinus non dissimulata
10 CVIII|  gubernator ut caduceatoris more Tryphaena indutias faceret. Data ergo
11 CIX  |          animi sententia, ut tu, Tryphaena, neque iniuriam tibi factam
12 CIX  |         in gratiam coeperat, iam Tryphaena Gitona extrema parte potionis
13 CX   |    formam suam reddidit. Agnovit Tryphaena verum Gitona, lacrimisque
14 CXIII|      erubescente non mediocriter Tryphaena vultumque suum super cervicem
15 CXIII|        iracundiae locum. Ceterum Tryphaena in gremio Gitonis posita
16 CXIII|        Accedebat huc, quod neque Tryphaena me alloquebatur tanquam