Caput

 1 XV      |     permutatio, advocati tamen iam paene nocturni, qui volebant pallium
 2 XXIX    |      Ceterum ego dum omnia stupeo, paene resupinatus crura mea fregi.
 3 XXXIII  |            pertundimus. Ego quidem paene proieci partem meam, nam
 4 LXII    |     pervenirem. In larvam intravi, paene animam ebullivi, sudor mihi
 5 LXIV    |           adulescentulus, cantando paene tisicus factus sum. Quid
 6 LXIV    |      implevit Margaritamque Croesi paene laceravit. Nec intra rixam
 7 LXVI    |     imprudens Scintilla gustasset, paene intestina sua vomuit; ego
 8 LXX     |            discumbat. "Quid multa? Paene de lectis deiecti sumus,
 9 LXXIX   |           obscura. Itaque cum hora paene tota per omnes scrupos gastrarumque
10 LXXXVIII|            extinxit, et Myron, qui paene animas hominum ferarumque
11 XCII    |             Nam et dum lavor, ait, paene vapulavi, quia conatus sum
12 C       |          Et haec quidem virilis et paene auribus meis familiaris
13 CXIII   |  gemitusque suspirio tectus animam paene submovit. <. . .> ~In partem
14 CXV     |   implacabilem Licham pedibus meis paene subiectum. Non tenui igitur
15 CXXVI   |            rursus confinio luminum paene permixta, oculi clariores
16 CXL     | simulationem, periclitabatur totam paene tragoediam evertere. Itaque