Caput

 1 CI   |     nobiscum Hannibal navigat? Lichas Tarentinus, homo verecundissimus
 2 CI   |     Accedit his, quod forsitan Lichas officii causa visere languentem
 3 CIV  |                           CIV] LICHAS: "Videbatur mihi secundum
 4 CIV  |        condemnat". in>~Ceterum Lichas ut Tryphaenae somnium expiavit: "
 5 CV   |                  CV] Excanduit Lichas hoc sermone turbatus et: "
 6 CV   |  raptimque ad puerum devolat. ~Lichas, qui me optime noverat,
 7 CVI  | Concitatus iracundia prosiliit Lichas, et: "O te, inquit, feminam
 8 CVI  |     voluptatem perdiderat, sed Lichas memor adhuc uxoris corruptae
 9 CVII |        deprecationem supplicis Lichas et: "Noli, inquit, causam
10 CVII |       noverant. — Quid, inquit Lichas, attinuit supplices radere?
11 CVIII| Accenditur audacia mea iratior Lichas, indignaturque quod ego
12 CIX  |   inanis spuma torquebat. ~Iam Lichas redire mecum in gratiam
13 CX   |        quem alloquio dignum ne Lichas quidem crederet. Sed huic
14 CXIII|     amabiliter ponente. At non Lichas risit, sed iratum commovens
15 CXIV |  postquam manifesta convaluit, Lichas trepidans ad me supinas