Caput

 1 V     |       foro det pagina cursum,~et fortuna sonet celeri distincta meatu.~
 2 XIII  |          videbam, sed etiam quod fortuna me a turpissima suspicione
 3 XXIX  | Mercurius rapiebat. Praesto erat Fortuna cornu abundanti copiosa
 4 LV    |      transverso fit~et supra nos Fortuna negotia curat:~quare da
 5 LXXX  |    tabula mobile ducit opus.~Dum fortuna manet, vultum servatis,
 6 LXXXII|         credere, quia suam habet fortuna rationem. <. . .> ~
 7 XCII  |     abduxit, credo, ut tam magna fortuna solus uteretur. At ego ne
 8 C     |         repente quasi destruente fortuna constantiam meam eiusmodi
 9 CI    |     Aliquando, inquam, totum me, Fortuna, vicisti!". Nam Giton quidem
10 CXIV  |   coniungerent? Sed non crudelis fortuna concedit. Ecce iam ratem
11 CXX   |               CXX] "Tres tulerat Fortuna duces, quos obruit omnes~
12 CXXI  |      tellurem soluit hiatu.~Tunc Fortuna levi defudit pectore voces:~'
13 CXXII |          victoria nostra,~iudice Fortuna cadat alea. Sumite bellum~
14 CXXIII|         deserto nomine fugit,~ut Fortuna levis Magni quoque terga
15 CXLI  |           Itaque aut fallor, aut fortuna communis coepit redire ad