Caput

 1 XII   |        quidem sine aliquo motu hominem conspexi, nam videbatur
 2 XVII  |      facilius possis deum quam hominem invenire. Ac ne me putetis
 3 XXIV  | tenerius manus et: "O, inquit, hominem acutum atque urbanitatis
 4 XXXIX |    ossa bene quiescant, qui me hominem inter homines voluit esse.
 5 XLIII |        tanquam corvus. Noveram hominem olim oliorum, et adhuc salax
 6 LIV   |    minus convivae, non propter hominem tam putidum, cuius etiam
 7 LXIII |       persequi. Habebamus tunc hominem Cappadocem, longum, valde
 8 LXXIV |      de machina illam sustuli, hominem inter homines feci. At inflat
 9 XCII  |    pondus tam grande, ut ipsum hominem laciniam fascini crederes.
10 CIV   |        Eumolpus, Epicurum esse hominem divinum, qui eiusmodi ludibria
11 CVII  |        EVMOLPVS: "Me, ut puto, hominem non ignotum elegerunt ad
12 CXXVII|     tuam te rogo, ne fastidias hominem peregrinum inter cultores
13 CXXX  |       merui. Proditionem feci, hominem occidi, templum violavi:
14 CXXXIV|     vendere potest. Nunquam tu hominem tam infelicem vidisti: lorum