Caput

 1 XVI    |         implevimus cena, ostium satis audaci strepitu impulsum
 2 XXV    | Continuoque producta est puella satis bella et quae non plus quam
 3 XLVI   |         res panem. Nam litteris satis inquinatus est. Quod si
 4 LVII   |     Dedi tamen operam ut domino satis facerem, homini maiesto
 5 LX     |       factus tenebat, gremioque satis amplo omnis generis poma
 6 LX     |        ego praecipue, qui nullo satis amplo munere putabam me
 7 LXXI   |         vide diligenter si haec satis idonea tibi videtur: ~C.
 8 LXXV   |     iubet. Ego tamen et ipsimae satis faciebam. Scitis quid dicam:
 9 LXXVI  | laticlavium. Nemini tamen nihil satis est. Concupivi negotiari.
10 LXXVII |         fundos Apuliae iungere, satis vivus pervenero. Interim
11 LXXXVII|      mecum, id est ut pateretur satis fieri sibi, et cetera quae
12 XCI    |  paenitentiam iudicis tui puni. Satis magnum erit misero solacium
13 CVIII  |     armis?~Cui non est mors una satis? Ne vincite pontum~gurgitibusque