Caput

 1 XXXIV   |        faciamus. Vita vinum est. Verum Opimianum praesto. Heri
 2 XLIII   |          habuit. De re tamen ego verum dicam, qui linguam caninam
 3 XLIII   |     utique homo negotians. Tamen verum quod frunitus est, quam
 4 XLVII   |        periisse, dum nolunt sibi verum dicere." Gratias agimus
 5 LXXX    |          ut videretur cunctatus, verum statim ab extrema parte
 6 LXXXVIII|        elleboro animum detersit. Verum ut ad plastas convertar,
 7 XCVIII  | deprehensus quidem ausus es mihi verum dicere. Immo ni deus quidam
 8 XCIX    |          scias, inquit Eumolpus, verum esse quod dicis, ecce etiam
 9 CX      |      reddidit. Agnovit Tryphaena verum Gitona, lacrimisque turbata
10 CXI     |           solum illud adfulsisse verum pudicitiae amorisque exemplum
11 CXXVIIII|        CIRCE: "Dic, Chrysis, sed verum: numquid indecens sum? Numquid
12 CXXIX   |     candida humanitate restitue. Verum enim fatendum: ex qua hora