Caput
1 III | sudaverat, sed: "Adulescens, inquit, quoniam sermonem habes
2 VII | stulta et: "Quidni sciam?" inquit, consurrexitque et coepit
3 VII | urbana reiecit et: "Hic, inquit, debes habitare." Cum ego
4 VIII | detersit et: "Si scires, inquit, quae mihi acciderunt. —
5 VIII | deficiens: "Cum errarem, inquit, per totam civitatem nec
6 IX | iracundiam miscui: "Tuus, inquit, ist frater seu comes paulo
7 IX | strinxit et 'Si Lucretia es, inquit, Tarquinium invenisti'".
8 IX | nisu clamavit: "Non taces, inquit, gladiator obscene, quem
9 X | recusavit Ascyltos et: "Hodie, inquit, quia tanquam scholastici
10 XI | evoluit et: "Quid agebas, inquit, frater sanctissime? Quid?
11 XIII | paululum a turba et: "Scis, inquit, frater, rediisse ad nos
12 XV | XV] "Videmus, inquit, suam cuique rem esse carissimam;
13 XVI | rogaremus quis esset: "Aperi, inquit, iam scies." Dumque loquimur,
14 XVI | capite, et: "Me derisisse, inquit, vos putabatis? Ego sum
15 XVII | constrictis: "Quaenam est, inquit, haec audacia, aut ubi fabulas
16 XVIII | lenta manu duxit et: "Facio, inquit, indutias vobiscum, et a
17 XX | fabularum contextu: "Quid? Ego, inquit, non sum dignus qui bibam?"
18 XX | medicamentum ebibisti? — Itane est? inquit Quartilla, quicquid saturei
19 XXI | laberemur in somnum: "Itane est? inquit Quartilla, etiam dormire
20 XXIV | illa tenerius manus et: "O, inquit, hominem acutum atque urbanitatis
21 XXIV | solus ferias agit? — Ita, inquit Quartilla, et Ascylto embasicoetas
22 XXIV | esse dixissem: "Quare ergo, inquit, me non basiavit?" vocatumque
23 XXIV | vasculo tam rudi: "Haec, inquit, belle cras in promulside
24 XXV | nescio quid: "Ita, ita, inquit Quartilla, bene admonuisti.
25 XXV | legem posset accipere." Ita, inquit Quartilla, minor est ista
26 XXVI | trepidantes et: "Quid? vos, inquit, nescitis hodie apud quem
27 XXVII | accurrit Menelaus: "Hic est, inquit, apud quem cubitum ponitis,
28 XXIX | haberent." Iliada et Odyssian, inquit, ac Laenatis gladiatorium
29 XXX | Non tam iactura me movet, inquit, quam neglegentia nequissimi
30 XXXIII | dentes perfodit: "Amici, inquit, nondum mihi suave erat
31 XXXIV | elegantias dominus: "Aequum, inquit, Mars amat. Itaque iussi
32 XXXIV | Trimalchio manus et: "Eheu, inquit, ergo diutius vivit vinum
33 XXXV | accessimus cibos: "Suadeo, inquit Trimalchio, cenemus; hoc
34 XXXVI | methodio laetus: "Carpe!", inquit. Processit statim scissor
35 XXXVI | spectaverat: "Vides illum, inquit, qui obsonium carpit: Carpus
36 XXXVII | illuc discurreret." Vxor, inquit, Trimalchionis, Fortunata
37 XXXIX | in cubitum: "Hoc vinum, inquit, vos oportet suave faciatis:
38 XLI | conversus Trimalchio: "Dionyse, inquit, liber esto." Puer detraxit
39 XLI | adiecit: "Non negabitis me, inquit, habere Liberum patrem."
40 XLI | pataracina poposcisset: "Dies, inquit, nihil est. Dum versas te,
41 XLII | fabulae partem et: "Ego, inquit, non cotidie lavor; baliscus
42 XLV | XLV] — Oro te, inquit Echion centonarius, melius
43 XLV | loquere. 'Modo sic, modo sic', inquit rusticus: varium porcum
44 XLV | fugae merae. 'Munus tamen, inquit, tibi dedi — et ego tibi
45 XLVII | interposito: "Ignoscite mihi, inquit, amici, multis iam diebus
46 XLVII | expectatione discussa: "Quem, inquit, ex eis vultis in cenam
47 XLVII | respondisset: "Empticius an, inquit, domi natus? — Neutrum,
48 XLVII | domi natus? — Neutrum, inquit cocus, sed testamento Pansae
49 XLVIII | vultu respexit et: "Vinum, inquit, si non placet, mutabo;
50 XLVIII | Quid est pauper? — Vrbane", inquit Agamemnon et nescio quam
51 XLVIII | Statim Trimalchio: "Hoc, inquit, si factum est, controversia
52 XLVIII | prosequeremur laudationibus: "Rogo, inquit, Agamemnon mihi carissime,
53 XLIX | intuens eum: "Quid? quid? inquit, porcus hic non est exinteratus?
54 XLIX | hilaritatem vultu: "Ergo, inquit, quia tam malae memoriae
55 L | ille melius: "Et forsitan, inquit, quaeris quare solus Corinthea
56 LII | respiciens Trimalchio: "Cito, inquit, te ipsum caede, quia nugax
57 LII | orare. At ille: "Quid me, inquit, rogas? Tanquam ego tibi
58 LII | iam ebrio proximus: "Nemo, inquit, vestrum rogat Fortunatam
59 LIII | aedibus Nastae vilici. — Quid, inquit Trimalchio, quando mihi
60 LIII | empti sunt? — Anno priore, inquit actuarius, et ideo in rationem
61 LIII | Trimalchio et: "Quicunque, inquit, mihi fundi empti fuerint,
62 LIII | esse." Nam et comoedos, inquit, emeram, sed malui illos
63 LV | vario sermone garrimus."Ita, inquit Trimalchio, non oportet
64 LV | donec Trimalchio: "Rogo, inquit, magister, quid putas inter
65 LVI | LVI] "Quod autem, inquit, putamus secundum litteras
66 LVII | discumbebat, et: ~"Quid rides, inquit, berbex? An tibi non placent
67 LVIII | in puerum et: "Tu autem, inquit, etiam tu rides, caepa cirrata?
68 LIX | colliberti eloquentia: "Agite, inquit, scordalias de medio. Suaviter
69 LIX | silentio facto: "Scitis, inquit, quam fabulam agant? Diomedes
70 LXI | Nicerotem respexit et: "Solebas, inquit, suavius esse in convictu;
71 LXI | affabilitate amici: "Omne me, inquit, lucrum transeat, nisi iam
72 LXII | ambularem, et: 'Si ante, inquit, venisses, saltem nobis
73 LXIII | admiratione universis: "Salvo, inquit, tuo sermone, Trimalchio,
74 LXIV | Trimalchio: "Tibi dico, inquit, Plocame, nihil narras?
75 LXIV | abistis dulces caricae. — Iam, inquit ille, quadrigae meae decucurrerunt,
76 LXIV | iactans candidum panem: "Nemo, inquit, in domo mea me plus amat."
77 LXIV | adiecta exceptione: "Si quis, inquit, noluerit accipere, caput
78 LXV | Agamemnon et: "Contine te, inquit, homo stultissime. Habinnas
79 LXV | acceptus esset. "Omnia, inquit, habuimus praeter te; oculi
80 LXVI | LXVI] — Tamen, inquit Trimalchio, quid habuistis
81 LXVI | habuistis in cena? — Dicam, inquit, si potuero; nam tam bonae
82 LXVII | recumbit? — Quomodo nosti, inquit, illam, Trimalchio, nisi
83 LXVII | osculataque plaudentem: "Est te, inquit, videre?" ~Eo deinde perventum
84 LXVII | afferri omnia et: "Videtis, inquit, mulieris compedes: sic
85 LXVII | consideranda dedit et: "Domini, inquit, mei beneficio nemo habet
86 LXVII | nemo habet meliora. — Quid? inquit Habinnas, excatarissasti
87 LXVIII | Trimalchio: "Poteram quidem, inquit, hoc fericulo esse contentus;
88 LXVIII | adiecit Habinnas et "Nun<quam, in>quit, didicit, sed ego ad circulatores
89 LXIX | loquentem Scintilla et: "Plane, inquit, non omnia artificia servi
90 LXIX | Trimalchio et: "Adcognosco, inquit, Cappadocem: nihil sibi
91 LXIX | porrexit et: "Tanto melior, inquit, Massa, dono tibi caligas". ~
92 LXIX | genera avium: "<Amici> , inquit Trimalchio, quicquid videtis
93 LXX | cum Trimalchio: "Permitto, inquit, Philargyre et Cario, etsi
94 LXXI | contentione Trimalchio: "Amici, inquit, et servi homines sunt et
95 LXXI | deinde Habinnam: "Quid dicis, inquit, amice carissime? Aedificas
96 LXXII | cum Trimalchio: "Ergo, inquit, cum sciamus nos morituros
97 LXXII | tanquam furnus. — Vero, vero, inquit Habinnas, de una die duas
98 LXXII | ianuam emitteret: "Erras, inquit, si putas te exire hac posse,
99 LXXIII | Tum Trimalchio: "Amici, inquit, hodie servus meus barbatoriam
100 LXXIV | manum et: "Non sine causa, inquit, hic bucinus signum dedit;
101 LXXIV | familiam Trimalchio: "Quid vos, inquit, adhuc non cenastis? Abite,
102 LXXIV | Trimalchio: "Quid enim, inquit, ambubaia non meminit se?
103 LXXIV | seduxit me et: 'Suadeo, inquit, non patiaris genus tuum
104 LXXV | desineret irasci, et: "Nemo, inquit, nostrum non peccat. Homines
105 LXXV | lacrimas Trimalchio et: "Rogo, inquit, Habinna, sic peculium tuum
106 LXXVIII | Tum subridens: "Vide tu, inquit, Stiche, ne ista mures tangant
107 LXXVIII | omnesque nos unxit et: "Spero, inquit, futurum ut aeque me mortuum
108 LXXVIII | extremum et: "Fingite me, inquit, mortuum esse. Dicite aliquid
109 LXXIX | partiti manubias sumus: "Age, inquit, nunc et puerum dividamus". ~
110 LXXX | strinxit et: "Non frueris, inquit, hac praeda super quam solus
111 LXXX | et prior Ascyltos: "Ego, inquit, finem discordiae imponam.
112 LXXXII | grassator, et: "Quid tu, inquit, commilito, ex qua legione
113 LXXXII | essem ementitus: "Age ergo, inquit ille, in exercitu vestro
114 LXXXIII | latus constitit meum. ~"Ego, inquit, poeta sum et, ut spero,
115 LXXXVI | meam iunxit amplexu: "Rogo, inquit, domine, ubi est asturco?" ~
116 LXXXVII | censum meum: "Videris tamen, inquit, non ero tui similis. Si
117 LXXXVII | sopitum et: "Numquid vis?" inquit. Et non plane iam molestum
118 LXXXVIII| reliquisset. Tum ille: "Pecuniae, inquit, cupiditas haec tropica
119 XC | Movit ille vultum et: "O mi, inquit, adulescens, non hodie primum
120 XCI | gaudio vultum et: "Miserere, inquit, frater. Vbi arma non sunt,
121 XCI | pallio vultum et: "Quaeso, inquit, Encolpi, fidem memoriae
122 XCII | movit caput et: "Laudo, inquit, Ganymedem. Oportet hodie
123 XCII | potionem dedisset: "Malo te, inquit, quam balneum totum " siccatoque
124 XCIV | AD GITONEM. "O felicem, inquit, matrem tuam, quae te talem
125 XCIV | praecipitat super lectum: "Erras, inquit, Encolpi, si putas contingere
126 XCV | volutationem iacentium: "Rogo, inquit, ebrii estis, an fugitivi,
127 XCVI | ad Eumolpon: "O poetarum, inquit, disertissime, tu eras?
128 XCVIII | perturbatus et: "Mille, inquit, nummos inveni; iam enim
129 XCVIII | conversus ad me: "Quid est, inquit, latro? Ne deprehensus quidem
130 XCVIII | aggressus est et: "In tua, inquit, pater carissime, in tua
131 XCIX | praelabitur. — Vt scias, inquit Eumolpus, verum esse quod
132 XCIX | horrentibus nauta et: "Moraris, inquit, Eumolpe, tanquam properandum
133 C | quis deus manibus meis, inquit, Gitona imponeret, quam
134 C | moleste tulit et: "Hoc erat, inquit, quod placuerat tibi, ut
135 CI | autem hic insidiae sunt, inquit, aut quis nobiscum Hannibal
136 CI | illuc vectatur. — Hi sunt, inquit Giton, quos fugimus "; simulque
137 CI | sententiam promere, et: "Fingite, inquit, nos antrum Cyclopis intrasse.
138 CI | periculo liberamus. — Immo, inquit Giton, persuade gubernatori
139 CI | fieri posse, "quia magna, inquit, navigia portubus se curvatis
140 CII | casus. — Non imprudens, inquit, consilium, Eumolpos, si
141 CII | imponemus inimicis. — Quidni? inquit Giton, etiam circumcide
142 CIV | Exhorruit Tryphaena et: "Putes, inquit, una nos dormisse; nam et
143 CIV | invenies'. — Hinc scies, inquit Eumolpus, Epicurum esse
144 CIV | somnium expiavit: "Quis, inquit, prohibet navigium scrutari,
145 CV | sermone turbatus et: "Itane, inquit, capillos aliquis in nave
146 CV | navigium lustrari. — Ego, inquit Eumolpus, hoc iussi. Nec
147 CV | officiosam manum, et: "Salve, inquit Encolpi". Miretur nunc aliquis
148 CVI | prosiliit Lichas, et: "O te, inquit, feminam simplicem, tanquam
149 CVII | supplicis Lichas et: "Noli, inquit, causam confundere, sed
150 CVII | declamationem et: "Intellego, inquit, nihil magis obesse iuvenibus
151 CVII | navigantium noverant. — Quid, inquit Lichas, attinuit supplices
152 CXI | coepit et: 'Quid proderit, inquit, hoc tibi, si soluta inedia
153 CXII | quam pudica: 'Ne istud, inquit, dii sinant, ut eodem tempore
154 CXIII | commovens caput: "Si iustus, inquit, imperator fuisset, debuit
155 CXIV | porrigit manus et: "Tu, inquit, Encolpi, succurre periclitantibus,
156 CXIV | nihil aliud, certe diutius, inquit, iunctos nos mare feret,
157 CXV | excanduit et: "Sinite me, inquit, sententiam explere; laborat
158 CXVI | frequentibus opes: "O mi, inquit, hospites, si negotiatores
159 CXVI | innocentes habentur. Adibitis, inquit, oppidum tanquam in pestilentia
160 CXVII | cum ille: "Vtinam quidem, <inquit>, sufficeret largior scena,
161 CXVII | reddituram. — Quid ergo, inquit Eumolpus, cessamus mimum
162 CXVII | onere fugiturum. "Quid vos, inquit? iumentum me putatis esse
163 CXVIII | CXVIII] EVMOLPVS. "Multos, inquit Eumolpus, o iuvenes, carmen
164 CXXVI | frigidum schema et: "Nolo, inquit, tibi tam valde placeas.
165 CXXVII | vocem: "Si non fastidis, inquit, feminam ornatam et hoc
166 CXXVII | fratrem meum. — Quid? tu, inquit illa, donas mihi eum, sine
167 CXXVII | deae nomen quaerere. "Ita, inquit, non dixit tibi ancilla
168 CXXVIIII| AD POLYAENVM: "Quid est? inquit; numquid te osculum meum
169 CXXIX | totum convicium: "Solent, inquit, haec fieri, et praecipue
170 CXXXI | consalutavit: "Quid est, inquit, fastose, ecquid bonam mentem
171 CXXXI | gaudio exultans: "Vides, inquit, Chrysis mea, vides, quod
172 CXXXI | audacior facta: "Quid est, inquit, paralytice? Ecquid hodie
173 CXXXIV | intervenit sacerdos: "Quid vos, inquit, in cellam meam tanquam
174 CXXXIV | OENOTHEAN SACERDOTEM PRIAPI: "O, inquit, Oenothea, hunc adulescentem
175 CXXXIV | diutius capite: "Istum, inquit, morbum sola sum quae emendare
176 CXXXVI | siccatis." Quid porro tu, inquit, me absente fecisti, aut
177 CXXXVII | complosis manibus: "Scelerate, inquit, etiam loqueris? Nescis
178 CXXXVII | vidit Oenothea: "Ignosce, inquit, adulescens, sollicita sum
179 CXXXIX | aliquis me quaesisset. "Nemo, inquit, hodie. Sed hesterno die
180 CXXXIX | me invasit et: "Teneo te, inquit, qualem speraveram: tu desiderium
|