Caput

1 XXVII |    prasina exercebatur. Nec amplius eam repetebat quae terram
2 XXXVII|           XXXVII] Non potui amplius quicquam gustare, sed conversus
3 XLI   |  ego stuporem meum et nihil amplius interrogavi, ne viderer
4 LXII  |   ut audivi, operire oculos amplius non potui, sed luce clara
5 LXVII | signo dato Fortunata quater amplius a tota familia esset vocata.
6 LXIX  |   sinu fictilem protulit et amplius semihora tubicines imitatus
7 XCIX  |     ne aut dicam aut faciam amplius, quo possit offendi. Tantum
8 CXVII |    proximum naufragium, quo amplius vicies sestertium amiserit;