Caput

   1 LXXXIX  |           decenni proelio~irata virtus abditur, stipant graves~recessus
   2 CXIX    |            peragebantur; si quis sinus abditus ultra,~si qua foret tellus,
   3 CXI     |    persequentem non parentes potuerunt abducere, non propinqui; magistratus
   4 CXIV    |                maxima sarcinarum parte abduxere certissimae morti. ~Applicitus
   5 XCII    |          errantem circumdedit ac domum abduxit, credo, ut tam magna fortuna
   6 LXVII   |              Au! au!" illa proclamavit aberrante tunica super genua. Composita
   7 CXXVI   |            quidem pedum extra mensuram aberrantia, nisi quod formam prostituis
   8 CXXXVI  |               Deinde convicium verens, abeundi formavi consilium, collectoque
   9 LXXIV   |              aliquis in vicinia animam abiciat. Longe a nobis! Itaque quisquis
  10 XXXIV   |           super mensam semel iterumque abiecisset, et catenatio mobilis aliquot
  11 XXI     |              Vtcunque ergo lassitudine abiecta cenatoria repetimus et in
  12 XXVI    |           osculis verberabat. <. . .> ~Abiecti in lectis sine metu reliquam
  13 LXXX    |               loco peregrino destituit abiectum. ~Nomen amicitiae, sic,
  14 XCVIII  |             turbam puer fugit, nec quo abierit suspicari possum. Per fidem,
  15 CXI     |             magistratus ultimo repulsi abierunt, complorataque singularis
  16 LXXXIX  |          classes mare~pulsumque marmor abiete imposita gemit.~Respicimus:
  17 XLVI    |               hodie famem a labris non abigeret. Modo, modo, collo suo circumferebat
  18 XV      |                deversorium praecipites abimus, praeclusisque foribus ridere
  19 XVIII   |                qui non iugulat, victor abire solet. ~Complosis deinde
  20 LXIV    |             adicere melicam. Heu, heu, abistis dulces caricae. — Iam, inquit
  21 LXXIV   |            inquit, adhuc non cenastis? Abite, ut alii veniant ad officium."
  22 CIX     |              ira remaneret, praeterita aboleri osculis placet. Exhortantibus
  23 CXXIV   |               imago.~Quas inter Furor, abruptis ceu liber habenis,~sanguineum
  24 CXXII   |              intremuit nubes elisosque abscidit ignes.~Subsedit pater umbrarum,
  25 LXXX    |              vel hoc gladio contemptus abscindam". Idem ego ex altera parte
  26 CX      |               decorem puerum gaudebam, abscondebam tamen frequentius vultum,
  27 CVII    |              fecisti, ut quos tuebaris absconderes? Ex quo apparet casu incidisse
  28 CXXXVI  |              Quid porro tu, inquit, me absente fecisti, aut ubi est faba?"
  29 CXXIII  |      deploratumque relinquit~limen, et absentem votis interficit hostem.~
  30 LXXI    |              REQVIESCIT~HVIC SEVIRATVS ABSENTI DECRETVS EST~CVM POSSET
  31 XCIV    |         peteret, iramque meam prudenti absentia extinxit. Paululum ergo
  32 XXXIII  |      triclinium venire, sed ne diutius absentivos morae vobis essem, omnem
  33 XLII    |            quam bullae. Et quid si non abstinax fuisset! Quinque dies aquam
  34 XC      |                toto die me ab hoc cibo abstinebo. — Immo, inquam ego, si
  35 CXV     |             cibus avidum strangulavit, abstinentem frugalitas. Si bene calculum
  36 CXI     |           Itaque mulier aliquot dierum abstinentia sicca passa est frangi pertinaciam
  37 CVIII   |             liberaque voce clamavi, ni abstineret a Gitone iniuriam mulier
  38 LXXXVI  |      immortales, si ego huic dormienti abstulero coitum plenum et optabilem,
  39 XXXVI   |       superioremque partem repositorii abstulerunt. Quo facto, videmus infra
  40 XXIX    |             Praesto erat Fortuna cornu abundanti copiosa et tres Parcae aurea
  41 XXIII   |       Profluebant per frontem sudantis acaciae rivi, et inter rugas malarum
  42 LVII    |             nasci tam facile est quam 'Accede istoc'. Quid nunc stupes
  43 VI      |         fatigatus et sudore iam madens accedo aniculam quandam, quae agreste
  44 CXXVI   |          servum te et humilem fateris, accendis desiderium aestuantis. Quaedam
  45 CVIII   |               navigio sola verberanda. Accenditur audacia mea iratior Lichas,
  46 CXXIV   |             voces:~'Sumite nunc gentes accensis mentibus arma,~sumite et
  47 XLV     |              de magna turba 'Adhibete' acceperant: plane fugae merae. 'Munus
  48 XLIV    |       patrimonium habet. Iam scio unde acceperit denarios mille aureos. Sed
  49 XLII    |               Quid si non illam optime accepisset? Sed mulier quae mulier
  50 CVIII   |            indutias faceret. Data ergo acceptaque ex more patrio fide, protendit
  51 CXXXVII |               anserem omnibus matronis acceptissimum. Itaque ne te putes nihil
  52 LXV     |          scyphum, quaesivitque quomodo acceptus esset. "Omnia, inquit, habuimus
  53 CXXI    |              regna tuarum~atque animas accerse novas. Vix navita Porthmeus~
  54 CXXXIX  |               mecum esset locuta et me accersito sermone lassasset, ultimo
  55 XXXIII  |              solent quae incubant ova. Accessere continuo duo servi et symphonia
  56 XL      |             Statim pueri ad sportellas accesserunt quae pendebant e dentibus,
  57 XXXV    |                tristiores ad tam viles accessimus cibos: "Suadeo, inquit Trimalchio,
  58 LII     |                nisi Fortunata ad aurem accessisset; et credo, dixerit non decere
  59 CV      |              totae ad oculos legentium acciderent. Inter cetera apud communem
  60 CI      |            deasque se neque scire quid acciderit, nec ullum dolum malum consilio
  61 VIII    |              scires, inquit, quae mihi acciderunt. — Quid novi?" inquam ego.
  62 XIX     |                interpellatione a vobis acciperem." Vt haec dixit Quartilla,
  63 XXV     |             iniuriam in secreto frater acciperet, consurrexi ad officium
  64 CXV     |       lacerabunt: tanquam melius ignis accipiat! Immo hanc poenam gravissimam
  65 XXX     |              prima procurator rationes accipiebat. Et quod praecipue miratus
  66 XXXIII  |               si adhuc sorbilia sunt." Accipimus nos cochlearia non minus
  67 CIII    |               forte ex vectoribus, qui acclinatus lateri navis exonerabat
  68 IX      |                paulo ante in conductum accucurrit, coepitque mihi velle pudorem
  69 XXXVI   |                erubui eum qui supra me accumbebat, hoc ipsum interrogare.
  70 LXXXIX  |             miseros mutuo perdit metu.~Accumulat ecce liberum funus parens,~
  71 XXXIV   |               Potantibus ergo nobis et accuratissime lautitias mirantibus larvam
  72 CXXXV   |         segrego. At illa inertiam meam accusans improba tollit, dentibusque
  73 CXIX    |         certaverat ostro;~Hinc Numidae accusant, illinc nova vellera Seres~
  74 CXXXIV  |                tremulis vocibus coepit accusare, donec intervenit sacerdos: "
  75 XVI     |                 Nolite perturbari. Nec accusat errorem vestrum nec punit,
  76 LXXXVIII|                audemus cognoscere, sed accusatores antiquitatis vitia tantum
  77 LXXXII  |               magni facies erit, omnia acervans~qui timet et sicco concoquit
  78 LVI     |           allata est perna, supra quam acetabula erant posita. "Cervical":
  79 CXXIX   |             pars corporis, qua quondam Achilles eram". <. . .> ~Veritus
  80 LIX     |               Iphigeniam, filiam suam, Achilli dedit uxorem. Ob eam rem
  81 LXXVI   |              ea, quae oblitus eram; ab acia et acu mi omnia euit; intestinas
  82 LXVIII  |                    Nullus sonus unquam acidior percussit aures meas; nam
  83 XCII    |               poculo negat sibi unquam acidius fuisse." Nam et dum lavor,
  84 XXXI    |         Paratissimus puer non minus me acido cantico excepit, et quisquis
  85 LVI     |            ubicunque dulce est, ibi et acidum invenies." ~Iam etiam philosophos
  86 CVIII   |       praeciderat. Stante ergo utraque acie, cum appareret futurum non
  87 CVIII   |               ancillarum quidem clamor aciem destituit, uno tantum gubernatore
  88 CXXXVII |                Danaen ipsumque licebit~Acrisium iubeat credere quod Danaen.~
  89 LXXVIII |                turpissima gravis novum acroama, cornicines, in triclinium
  90 LIII    |         cornicines; reliqua, animalia, acroemata, tricas meras esse." Nam
  91 CXXXV   |          passis uva racemis:~qualis in Actaea quondam fuit hospita terra,~
  92 CXXI    |               Nile, gementia claustra,~Actiacosque sinus et Apollinis arma
  93 CXXIV   |               totis similis Tirynthius actis.~Intremuere tubae, ac scisso
  94 CXXXV   |             facili vilis rota finxerat actu.~Hinc molli stillae lacus
  95 XV      |           praeclusisque foribus ridere acumen non minus cocionum quam
  96 LXXIX   |                pedes, tandem expliciti acumine Gitonis sumus. Prudens enim
  97 XCVI    |               caput miserantis stricto acutoque articulo percussi. Et ille
  98 CX      |            coepit iactare: quam facile adamarent, quam cito etiam filiorum
  99 CVIII   |         novaculam infestam, minatus se adbscissurum tot miseriarum causam, inhibuitque
 100 LXIX    |                  Risit Trimalchio et: "Adcognosco, inquit, Cappadocem: nihil
 101 XIV     |        discederet, vel minoris pallium addicere placuit ut pretium maioris
 102 CXVII   |               animasque religiosissime addicimus. Post peractum sacramentum
 103 LXXXIX  |              ictusque resilit et dolis addit fidem.~Iterum tamen confirmat
 104 XXIII   |   spatalocinaedi,~pede tendite, cursum addite, convolate planta,~femore
 105 CXXIV   |         Caesaris acta sui ducit, comes additur illi~Pallas, et ingentem
 106 XII     |        emptorem splendor vestis posset adducere. Nec diu moratus rusticus
 107 CXIV    |       inhorruit mare, nubesque undique adductae obruere tenebris diem. Discurrunt
 108 XLVII   |                albi sues in triclinium adducti sunt capistris et tintinnabulis
 109 LXIV    |              Nec mora, ingentis formae adductus est canis catena vinctus,
 110 XCIV    |                continuo limen egressus adduxit repente ostium cellae, meque
 111 CVIII   |                voce sed etiam manibus. Aderat interpellanti mercennarius
 112 XXV     |             sufficere huic petulantiae adfirmavi, nec puellam eius aetatis
 113 II      |               pestilenti quodam sidere adflavit, semelque corrupta regula
 114 CXI     |         noctibus diebusque coepit. Sic adflictantem se ac mortem inedia persequentem
 115 CXI     |               fabula erat: solum illud adfulsisse verum pudicitiae amorisque
 116 XCVII   |              ut olim Vlixes pro arieti adhaesisset, extentus infra grabatum
 117 CII     |          maculam, nec vestem atramento adhaesuram, quod frequenter etiam non
 118 XLV     |             sunt; adeo de magna turba 'Adhibete' acceperant: plane fugae
 119 CI      |             ullum dolum malum consilio adhibuisse, sed mente simplicissima
 120 CXVI    |             etiam innocentes habentur. Adibitis, inquit, oppidum tanquam
 121 LXIV    |              canturire belle deverbia, adicere melicam. Heu, heu, abistis
 122 LXXI    |                est. Et ideo ante omnia adici volo: HOC MONUMENTUM HEREDEM
 123 CXXXVI  |              quae staturae altitudinem adiecerat, anumque pondere suo deiectam
 124 XVII    |               ne tunc quidem nos ullum adiecimus verbum, sed attoniti expectavimus
 125 LXIV    |                 qui ad pedes sedebant, adiecta exceptione: "Si quis, inquit,
 126 XI      |                perfunctorie verberare, adiectis etiam petulantibus dictis: "
 127 LXVIII  |         praeter errantis barbariae aut adiectum aut deminutum clamorem,
 128 CXXII   |       descendunt rupes et se patiuntur adiri,~est locus Herculeis aris
 129 LXII    |                 venisses, saltem nobis adiutasses; lupus enim villam intravit
 130 XVIII   |       tertianam deus illi monstrasset, adiuvaturos nos divinam providentiam
 131 CII     |               sum, si nos descendentes adiuverit casus. — Non imprudens,
 132 CXXXVII |           Nescis quam magnum flagitium admiseris: occidisti Priapi delicias,
 133 XVI     |               reclusaeque subito fores admiserunt intrantem. Mulier autem
 134 XX      |                enim tam magnum facinus admisimus, ut debeamus torti perire."
 135 XVII    |       Imprudentes enim, ut adhuc puto, admisistis inexpiabile scelus. Ipsa
 136 LXXIX   |              et nos per eandem festram admisit. <. . .> ~Qualis nox fuit
 137 LI      |         vitream, quae non frangebatur. Admissus ergo Caesarem est cum suo
 138 CXXXIII |        Dryadumque voluptas,~et timidas admitte preces. Non sanguine tristi~
 139 LXXXV   |                quis praedator corporis admitteretur in domum. ~Forte cum in
 140 CXVI    |               cenas, non ad spectacula admittitur, sed omnibus prohibetur
 141 CXLI    |              suam faciant peiorem. His admoneo amicos meos, ne recusent
 142 CXI     |               Ipsum te iacentis corpus admonere debet ut vivas.' "Nemo invitus
 143 LXVI    |              habebo convicium. Bene me admonet domina mea. In prospectu
 144 XLVII   |              Et cocum quidem potentiae admonitum in culinam obsonium duxit. ~
 145 LXIV    |              est canis catena vinctus, admonitusque ostiarii calce ut cubaret,
 146 CVI     |           navigium, et quid fecissent, admonuerunt pari somniorum consensu.
 147 XXV     |                 inquit Quartilla, bene admonuisti. Cur non, quia bellissima
 148 CXXXI   |       praecantatos purpura involuerat, admotisque manibus temptare coepit
 149 LXXIX   |            ingurgitata ne ignem quidem admotum sensisset, et forsitan pernoctassemus
 150 CXXXIII |              non templis impius hostis~admovi dextram, sed inops et rebus
 151 XVIII   |              lite dimitto. Quod si non adnuissetis de hac medicina quam peto,
 152 CXV     |              inimicis collatus manibus adolebat. Eumolpus autem dum epigramma
 153 CXXVII  |               quid prohibet et sororem adoptare? Eoden gradu venio. Tu tantum
 154 CXXVII  |             Invenies religiosum, si te adorari permiseris. Ac ne me iudices
 155 CXXXIII |          viridisque Thasos, quem Lydus adorat~septifluus, templumque tuis
 156 XCIX    |             erat in alutam compono, et adoratis sideribus intro navigium. <. . .> ~
 157 LXXXIII |                kthmon appellant, etiam adoravi. Tanta enim subtilitate
 158 CX      |              corymbioque dominae pueri adornat caput. Immo supercilia etiam
 159 XXVI    |             per rimam improbe diductam adplicuerat oculum curiosum, lusumque
 160 XXV     |              annis maioribus me pueris adplicui, donec ad hanc aetatem perveni.
 161 XXIV    |            vocatumque ad se in osculum adplicuit. Mox manum etiam demisit
 162 XXXII   |            risum. Pallio enim coccineo adrasum excluserat caput, circaque
 163 XVII    |             nobis et ad neutram partem adsentationem flectentibus intravit ipsa,
 164 CXI     |                sine alimento trahebat. Adsidebat aegrae fidissima ancilla,
 165 LXXX    |            partes, ~vera redit facies, adsimulata perit. ~
 166 XXVII   |             manus, digitosque paululum adspersos in capite pueri tersit. ~
 167 CXIX    |           litore tantum~solae desertis adspirant frondibus aurae.~Nec minor
 168 XCI     |                amicitiam, toto pectore adstrinxi. ~
 169 LXXXIII |               praecingitur auro;~vilis adulator picto iacet ebrius ostro, ~
 170 III     |             relinquentur'. Sicut ficti adulatores cum cenas divitum captant,
 171 CXXXIV  |                 inquit, Oenothea, hunc adulescentem quem vides, malo astro natus
 172 III     |                 Nam nisi dixerint quae adulescentuli probent, ut ait Cicero, '
 173 LIX     |                 et tu, Hermeros, parce adulescentulo. Sanguen illi fervet, tu
 174 I       |          terrarum delatos. Et ideo ego adulescentulos existimo in scholis stultissimos
 175 CXXII   |             cecidisse putes: non solis adulti~mansuescit radiis, non verni
 176 CVI     |                artibus petiti sumus et adumbrata inscriptione derisi". Volebat
 177 CV      |            notae quoque litterarum non adumbratae comarum praesidio totae
 178 XLIV    |              Is quacunque ibat, terram adurebat. Sed rectus, sed certus,
 179 CIX     |                 areaque attritis ridet adusta pilis.~O fallax natura deum:
 180 CXIX    |           mortes pretiosa; fame premit advena classes,~tigris et aurata
 181 XL      |              homines non fuisse, donec advenerunt ministri ac toralia praeposuerunt
 182 XC      |               aliquid, intravi, hac me adventicia excipere frequentia solet.
 183 CII     |         tranquillitas nos tenuerit aut adversa tempestas? quid facturi
 184 LVIII   |               Quod cum animadvertisset adversarius Ascylti, flexit convicium
 185 XV      |        mulierique placebat permutatio, advocati tamen iam paene nocturni,
 186 XCVI    |                quodam cibo me replebam advocationemque commendabam, cum procurator
 187 CX      |            Eumolpos, et periclitantium advocatus et praesentis concordiae
 188 CXXVIIII|          vexatam solo vestem raptimque aedem Veneris intravit. Ego contra
 189 LIII    |            hortis Pompeianis, ortum ex aedibus Nastae vilici. — Quid, inquit
 190 XXIX    |               in angulo vidi, in cuius aedicula erant Lares argentei positi
 191 CXX     |              censum in damna furentem.~Aedificant auro sedesque ad sidera
 192 LXXI    |               inquit, amice carissime? Aedificas monumentum meum quemadmodum
 193 LXXVI   |               qui patroni mei fuerant. Aedifico domum, venalicia coemo,
 194 XLIV    |          vituli. Sed quare nos habemus aedilem trium cauniarum, qui sibi
 195 XLIV    |               Iam annum esuritio fuit. Aediles male eveniat, qui cum pistoribus
 196 LIII    |               vetuo." Iam etiam edicta aedilium recitabantur et saltuariorum
 197 CXXIX   |              proripuit se et in partem aedium interiorem fugit. <. . .> ~
 198 CXXXI   |               locus: testis silvestris aedon~atque urbana Procne, quae
 199 XCVI    |                 nam erat etiam pedibus aeger. Is ut rabiosa barbaraque
 200 CXI     |           alimento trahebat. Adsidebat aegrae fidissima ancilla, simulque
 201 CVIII   |                non tralaticium bellum, aegre expugnavit gubernator ut
 202 CXLI    |             adeo quidem ut obiurgentur aegri frequenter, quod carnem
 203 CI      |          Licham non utique circuiturum aegrorum cubilia: quomodo possumus
 204 II      |           alium exitum fecit, postquam Aegyptiorum audacia tam magnae artis
 205 XXXV    |              sustinebat. Circumferebat Aegyptius puer clibano argenteo panem. <. . .>
 206 XCIX    |                esse potestate furiosam aemulationem. Daturum tamen operam ne
 207 LXXIII  |            supra lucernas <vidi . . .> aeneolosque piscatores notaverim et
 208 XLI     |              indicare potest: non enim aenigma est, sed res aperta. Hic
 209 CVIII   |            dedecus superciliorum etiam aequalis cum fronte calvities, ut
 210 LXX     |             circumtulit. Has lautitias aequavit ingeniosus cocus; in craticula
 211 LXXIV   |                Itaque Fortunata, ut ex aequo ius firmum approbaret, male
 212 LVII    |            capite aperto ambulo; assem aerarium nemini debeo; constitutum
 213 L       |               possideam: quia scilicet aerarius, a quo emo, Corinthus vocatur.
 214 CXXIV   |                lumina flebant,~stabant aerati scabra rubigine dentes,~
 215 CXXII   |                sustulit arma.~"Alpibus aeriis, ubi Graio numine pulsae~
 216 CXIX    |              inluvies ususque exederat aeris.~Nulla est certa domus,
 217 XLVIII  |            carissime, numquid duodecim aerumnas Herculis tenes, aut de Vlixe
 218 XXXIX   |          lardum tollunt; in capricorno aerumnosi, quibus prae mala sua cornua
 219 LXV     |             quinquaginta enim millibus aestimant mortuum. Sed tamen suaviter
 220 CXXXI   |            leporem excitavi?" ~Mobilis aestivas platanus diffuderat umbras~
 221 CXXVI   |           fateris, accendis desiderium aestuantis. Quaedam enim feminae sordibus
 222 XXXIV   |        putidissimi servi minorem nobis aestum frequentia sua facient." ~
 223 XVII    |            ultionis causa huc venisse; aetate magis vestra commoveor quam
 224 LXXXVIII|       prudentiorem coepi <atque ab eo> aetates tabularum et quaedam argumenta
 225 CIX     |               deum: quae prima dedisti~aetati nostrae gaudia, prima rapis.~
 226 CXXXIV  |             altera parte lectuli sedit aetatisque longae moram tremulis vocibus
 227 CXXXVI  |            epulae. Tremuit perterritus aether~planctibus insolitis, confusaque
 228 CXXII   |               ignibus insolitis, et in aethera fulmina mittit.~Ecce inter
 229 CXXII   |                tremefacta ciet, iamque Aetna voratur~ignibus insolitis,
 230 CXIX    |         fregere, atque ut fuga mobilis aevi~circumscripta mora properantes
 231 LXI     |             venit." Niceros delectatus affabilitate amici: "Omne me, inquit,
 232 LXVIII  |              Sed> si quid belli habes, affer". ~Interim puer Alexandrinus,
 233 LVI     |               si dicuntur illud a Iove afferre. Ideo autem pungunt, quia
 234 CXIII   |           monumentum referre, mulierem affigere cruci". Non dubie redierat
 235 CI      |              sine praemio scilicet, et affirma ei impatientem maris fratrem
 236 CXVII   |            male dicebat properantibus, affirmabatque se aut proiecturum sarcinas
 237 CXXXIX  |               dominum iratissimum esse affirmavit, quod biduo iam officio
 238 XXXIV   |              cervicibus pittacia erant affixa cum hoc titulo: FALERNVM
 239 XCIII   |         Phasiacis petita Colchis~atque Afrae volucres placent palato,~
 240 XXXV    |            coronam, super leonem ficum Africanam, super virginem steriliculam,
 241 CXIX    |           quaeque virum quaerunt. Ecce Afris eruta terris~citrea mensa
 242 CXIX    |                fera, et ultimus Hammon~Afrorum excutitur, ne desit belua
 243 LXIX    |         artificia servi nequam narras. Agaga est; at curabo stigmam habeat."
 244 XXVIII  |          admiratione iam saturi et cum Agamemnone ad ianuam pervenimus, in
 245 LXXVIII |       occasionem opportunissimam nacti Agamemnoni verba dedimus, raptimque
 246 LIX     |           Scitis, inquit, quam fabulam agant? Diomedes et Ganymedes duo
 247 CXXIX   |               diutius lusi. Quid tamen agas quaero, et an tuis pedibus
 248 LXXIV   |                Scis tu me non mentiri. Agatho unguentarius here proxime
 249 XI      |              amiculo evoluit et: "Quid agebas, inquit, frater sanctissime?
 250 XLVIII  |            Tarentinis. Nunc coniungere agellis Siciliam volo, ut cum Africam
 251 XIII    |             dimiserat, negavi circuitu agendum sed plane iure civili dimicandum,
 252 XXXI    |      spississima basia impegit gratias agens humanitati nostrae." Ad
 253 CXX     |            alit herbas~caespite laetus ager, non verno persona cantu~
 254 XLIV    |           loquebatur sed directum. Cum ageret porro in foro, sic illius
 255 CXXIX   |           Itaque huius quoque rei cura agetur. Rescribe modo blandius
 256 XXXVI   |              res electissimas ridentes aggredimur. Non minus et Trimalchio
 257 CV      |           imponi. Nulla ergo fit mora: aggrediuntur nos furentes nautae cum
 258 XXIII   |           planta,~femore facili, clune agili et manu procaces,~molles,
 259 XLVII   |            sibi verum dicere." Gratias agimus liberalitati indulgentiaeque
 260 LXI     |              per scutum per ocream egi aginavi, quemadmodum ad illam pervenirem:
 261 LIX     |                colliberti eloquentia: "Agite, inquit, scordalias de medio.
 262 XCII    |            Vtcunque tamen, tanquam non agnoscerem fabulam, tacui et cenae
 263 XIV     |              quamvis nostrum sit, quod agnoscimus, et parvo aere recuperare
 264 CXV     |           fluctus convertit in terram, agnovique terribilem paulo ante et
 265 CX      |             illi formam suam reddidit. Agnovit Tryphaena verum Gitona,
 266 VI      |          accedo aniculam quandam, quae agreste holus vendebat et: ~
 267 CXXXV   |      fortuitoque luto clavos numerabat agrestis,~et viridi iunco gracilis
 268 XLIV    |               nos religiosi non sumus. Agri iacent. . . ~
 269 CXVII   |         familiam quidem tam magnam per agros Numidiae esse sparsam, ut
 270 LXXI    |                fronte pedes centum, in agrum pedes ducenti. Omne genus
 271 CXXV    |             haec magno tempore Crotone aguntur <. . .> et Eumolpus felicitate
 272 CXXV    |                quam causam, et: "Quid, aiebam, si callidus captator exploratorem
 273 XCII    |                enim, eques Romanus, ut aiebant, infamis, sua veste errantem
 274 LXXVII  |               possides. Tu viperam sub ala nutricas' et — quid vobis
 275 LX      |               orbem coronae aureae cum alabastris unguenti pendebant. Dum
 276 XXXVIII |              deus dedit. Est tamen sub alapa et non vult sibi male. Itaque
 277 CXXVIIII|                ieiunio marcet? Numquid alarum negligens sudor? Puto, si
 278 LXXVIII |              Stichus, sed et stragulam albam et praetextam in triclinium
 279 CXXVII  |            violaeque et molle cyperon,~albaque de viridi riserunt lilia
 280 XXXI    |         habebat olivas in altera parte albas, in altera nigras. Tegebant
 281 XLVII   |              ad symphoniam mensis tres albi sues in triclinium adducti
 282 XXXIII  |      delicatissimam. Pro calculis enim albis ac nigris aureos argenteosque
 283 XCIII   |              quod non sunt faciles: at albus anser~et pictis anas renovata
 284 CXXVIIII|              diligis. Non tam intactus Alcibiades in praeceptoris sui lecto
 285 CXXII   |           nostra,~iudice Fortuna cadat alea. Sumite bellum~et temptate
 286 XXXI    |               ergo discubuimus, pueris Alexandrinis aquam in manus nivatam infundentibus,
 287 LXVIII  |           habes, affer". ~Interim puer Alexandrinus, qui caldam ministrabat,
 288 LXXII   |              suppresserat. Ceterum cum algentes utique petissemus ab atriense
 289         | aliae
 290         | aliam
 291 XL      |                cruralibus alligatus et alicula subornatus polymita, strictoque
 292 XIII    |               dimicandum, ut si nollet alienam rem domino reddere, ad interdictum
 293         | aliis
 294         | aliisque
 295 CXI     |          omnibus quintum iam diem sine alimento trahebat. Adsidebat aegrae
 296 X       |               aliud aliquid promittam; alioqui mille causae quotidie nos
 297 LXIV    |              sunt hic?" Repressus ergo aliquamdiu Trimalchio camellam grandem
 298 LXX     |                vinarium atque lucernam aliquantum est infusum. ~Iam coeperat
 299 CXXVI   |         statores altius cinctos. Arena aliquas accendit, aut perfusus pulvere
 300 CII     |               habebo, apertis scilicet aliquatenus labris, quibus et spiritum
 301         | aliquos
 302 XXXIII  |             lignea patentibus in orbem alis, quales esse solent quae
 303 CXX     |               autumno tellus viret aut alit herbas~caespite laetus ager,
 304 XLV     |               medius caelus est. Tu si aliubi fueris, dices hic porcos
 305 CXVI    |               estis, mutate propositum aliudque vitae praesidium quaerite.
 306 XXXIV   |       frequentia sua facient." ~Statim allatae sunt amphorae vitreae diligenter
 307 XXXIII  |               adhuc nobis repositorium allatum est cum corbe, in quo gallina
 308 CII     |              ruga consumit, et chartae alligatae mutant figuram. Iuvenes
 309 LXXI    |          tenentem, et catellam cingulo alligatam ducat, et cicaronem meum,
 310 LVI     |               littera": murem cum rana alligatum fascemque betae accepit.
 311 CII     |            inquam ego, tanquam solidos alligaturus, quibus non soleat venter
 312 XL      |             ingens, fasciis cruralibus alligatus et alicula subornatus polymita,
 313 XX      |                alteraque pedes nostros alligavit, altera manus. <. . .> ~
 314 XI      |               tandem bona fide exactis alligo artissimis complexibus puerum,
 315 CXIII   |                quod neque Tryphaena me alloquebatur tanquam familiarem et aliquando
 316 CX      |       deformitate esse insipitum, quem alloquio dignum ne Lichas quidem
 317 LVIII   |          didici geometrias, critica et alogas naenias, sed lapidarias
 318 CXXIII  |             fluitare mari totasque per Alpes~fervere Germano perfusas
 319 CXXIV   |            tenebras et Tartara liquit,~alta petit gradiens iuga nobilis
 320 LXXXIX  |                quorum pectora~rates ut altae lateribus spumas agunt.~
 321 LXXXIX  |              confirmat invalidam manum~altaque bipenni latera pertemptat.
 322 CXXXV   |                veterem posuit in medio altari, quam vivis implevit carbonibus,
 323 LXXXIX  |             quadrupes iugi~cervicem et altas quatere ad excursum iubas.~
 324 XXI     |             ballaenaceam tenens virgam alteque succincta, iussit infelicibus
 325 XX      |               ancilla protulit de sinu alteraque pedes nostros alligavit,
 326 LXXVI   |             fuit, tanquam nihil facti. Alteras feci maiores et meliores
 327 LXX     |      sententiam tulit decernentis, sed alterius amphoram fuste percussit.
 328 XCVI    |           consedit in lecto. Ego autem alternos opponebam foramini oculos
 329 XLIV    |             emisses, non potuisses cum altero devorare. Nunc oculum bublum
 330 CVIII   |             mercennarius comes et unus alterque infirmissimus vector, solacia
 331 LXV     |                 Singulae enim gallinae altiles pro turdis circumlatae sunt
 332 XL      |              ille Carpus accessit, qui altilia laceraverat, sed barbatus
 333 LXIX    |                ut nos putabamus, anser altilis circaque pisces et omnium
 334 LXXXVI  |            ille non senserit". Nunquam altiore somno ephebus obdormivit.
 335 CXXIII  |            nives. Mox flumina montibus altis~undabant modo nata, sed
 336 LXXXI   |         planctibus pectus et inter tot altissimos gemitus frequenter etiam
 337 XXXVI   |               Quo facto, videmus infra altitia et sumina leporemque in
 338 CXXXVI  |            putris sella, quae staturae altitudinem adiecerat, anumque pondere
 339 CXXXVI  |           mitto, vulnusque cruris haud altum aceto diluo. Deinde convicium
 340 CXXVIIII|            perluit ora~et mentem timor altus habet, ne forte gravatum~
 341 XCIX    |                Gitone quicquid erat in alutam compono, et adoratis sideribus
 342 LXVI    |              pax Palamedes! — Etiam in alveo circumlata sunt oxycomina,
 343 XCI     |              etiam singultibus crebris amabile pectus quassaverat. "O facinus,
 344 CXIII   |            suum super cervicem Gitonis amabiliter ponente. At non Lichas risit,
 345 LXXIX   |          despoliatum torum, si qua est amantibus fides, ego dubitavi, an
 346 LXI     |               Ibi, quomodo dii volunt, amare coepi uxorem Terentii coponis:
 347 XCI     |              iniuria fui?" Postquam se amari sensit, supercilium altius
 348 LXXV    |               me non facias ringentem, amasiuncula: alioquin experieris cerebrum
 349 XLV     |            populi rixam inter zelot et amasiunculos. Glyco autem, sestertiarius
 350 CXVIII  |             historici faciunt, sed per ambages deorumque ministeria et
 351 CXXII   |              campos late prospexit, et ambas~intentans cum voce manus
 352 XIV     |              potius thesaurum, quam in ambiguam litem descendere: ~Quid
 353 V       |                  Artis severae si quis ambit effectus~mentemque magnis
 354 IV      |                omnia, spes quoque suas ambitioni donant. Deinde cum ad vota
 355 LXV     |          pilleata, quae ut comessemus, ambitiosissime <a> nobis Trimalchio petiit
 356 XVII    |           doloris paratas. Vt ergo tam ambitiosus detonuit imber, retexit
 357 LXXIV   |        Trimalchio: "Quid enim, inquit, ambubaia non meminit se? de machina
 358 XLII    |               Heu, eheu! Vtres inflati ambulamus. Minoris quam muscae sumus. <
 359 LXXXII  |             vestro phaecasiati milites ambulant?" Cum deinde vultu atque
 360 XII     |                tamen quarum fidem male ambulantem obscuritas temporis facillime
 361 LXII    |           mirari coepit, quod tam sero ambularem, et: 'Si ante, inquit, venisses,
 362 CXXX    |             Hinc ante somnum levissima ambulatione compositus sine Gitone cubiculum
 363 CXXVI   |                se in eum daphnona, qui ambulationi haerebat. Nec diu morata
 364 LVII    |             homines sum, capite aperto ambulo; assem aerarium nemini debeo;
 365 LXXI    |            familia mea iam nunc sic me amet tanquam mortuum". ~Gratias
 366 CXL     |                 Sic inter mercennarium amicamque positus senex veluti oscillatione
 367 LXXI    |         Habinnam: "Quid dicis, inquit, amice carissime? Aedificas monumentum
 368 XXVI    |          quantum de vita perdiderit!" ~Amicimur ergo diligenter obliti omnium
 369 LXXI    |              et commendo illam omnibus amicis meis. Et haec ideo omnia
 370 CVII    |                reconciliarem aliquando amicissimis. Nisi forte putatis iuvenes
 371 CXXV    |     deliquissent in ea urbe, beneficio amicorum laturos. Ceterum ego, etsi
 372 LXV     |               valvas lictor percussit, amictusque veste alba cum ingenti frequentia
 373 XI      |          cellulam implevit, opertum me amiculo evoluit et: "Quid agebas,
 374 C       |             tam inexpectato ictus sono amiserat sanguinem. Ego praecipue
 375 CXVII   |              amplius vicies sestertium amiserit; nec illum iactura moveri,
 376 CXXXI   |               ludebat aquis errantibus amnis~spumeus, et querulo vexabat
 377 X       |               faciebat; iam dudum enim amoliri cupiebam custodem molestum,
 378 XCVII   |        praetextu quaestionis petisti". Amolitur Ascyltos invidiam et se
 379 CXI     |            adfulsisse verum pudicitiae amorisque exemplum omnis ordinis homines
 380 XLV     |                 carnarium in medio, ut amphitheater videat. Et habet unde. Relictum
 381 XXXIV   |             solent esse qui harenam in amphitheatro spargunt, vinumque dederunt
 382 CXXIII  |         Caucasea decurrens arduus arce~Amphitryoniades, aut torvo Iuppiter ore,~
 383 LXXVII  |                et unguentum et ex illa amphora gustum, ex qua iubeo lavari
 384 XXXIV   |         facient." ~Statim allatae sunt amphorae vitreae diligenter gypsatae,
 385 CXXXVIII|             caeleste ac divinum pectus amplecti, forsitan rediret hoc corpus
 386 XCVIII  |                Genua ego perseverantis amplector, ne morientes vellet occidere,
 387 LXIII   |                officium, sed dum mater amplexaret corpus filii sui, tangit
 388 LXXXVI  |                ut cervicem meam iunxit amplexu: "Rogo, inquit, domine,
 389 CXXXIX  |                 cum Chrysis intervenit amplexuque effusissimo me invasit et: "
 390 XCVIII  |              laceratam mutavit vestem, amplexusque iam mitigatum, osculis tanquam
 391 CXXIV   |        deversorio refecti, postero die amplioris fortunae domum quaerentes
 392 XLVIII  |               ipse oculis meis vidi in ampulla pendere, et cum illi pueri
 393 LXXVIII |               bene imprecetur." Statim ampullam nardi aperuit omnesque nos
 394 XCIII   |               at albus anser~et pictis anas renovata pennis~plebeium
 395 XLVII   |               minutalia. Credite mihi, anathymiasis si in cerebrum it, et in
 396 LVI     |                 quod mihi iubent saepe anatinam parari; nummularius, qui
 397 CVIII   |             nudas expedit manus, ac ne ancillarum quidem clamor aciem destituit,
 398 LXXXIX  |               Iam decuma maestos inter ancipites metus~Phrygas obsidebat
 399 VIII    |              humanissime promisit. Per anfractus deinde obscurissimos egressus
 400 LXI     |          pervenirem: nam, ut aiunt, in angustiis amici apparent. ~
 401 LXI     |          servirem, habitabamus in vico angusto; nunc Gavillae domus est.
 402 LXXIII  |            coepit, balneum intravimus, angustum scilicet et cisternae frigidariae
 403 C       |          voluerit aliquid sumere, opus anhelilu prodet". Haec ut intra fiduciam
 404 LXXXVII |           munus. Vtcunque igitur inter anhelitus sudoresque tritus, quod
 405 VII     |             Ascyltos: putares ab eadem anicula esse deductum. Itaque ut
 406 LXII    |             secundum viam posuit. Mihi anima in naso esse; stabam tanquam
 407 CVII    |            artem quaesisse qua nostrae animadversionis impetum eluderes. Nam quod
 408 LVIII   |           indecenter effudit. Quod cum animadvertisset adversarius Ascylti, flexit
 409 XXXIV   |             puer iacentem sustulisset, animadvertit Trimalchio colaphisque obiurgari
 410 CXXXVI  |        liberaveram cellulae limen, cum animadverto Oenotheam cum testo ignis
 411 CXXXVI  |         extorsi coepique pugnacissimum animal armata elidere manu. Nec
 412 CXXXII  |          alligata mutuo ambitu corpora animarum quoque mixturam fecerant.] ~
 413 CXVII   |             gladiatores domino corpora animasque religiosissime addicimus.
 414 CXXXI   |              cum sine offensa corporis animique consurrexissem, in eundem
 415 IV      |               ut sapientiae praeceptis animos componerent, ut verba atroci
 416 CXXXII  |                Itaque pensatis vicibus animosior, verberum notas arte contexi,
 417 CXXIX   |        Rescribe modo blandius dominae, animumque eius candida humanitate
 418 XCVII   |                raptim grabatum subiret annecteretque pedes et manus institis,
 419 LXXXI   |                 stupro ingenuus, cuius anni ad tesseram venierunt, quem
 420 XXXIV   |             titulo: FALERNVM OPIMIANVM ANNORVM CENTVM. Dum titulos perlegimus,
 421 CXXXVIII|               paulatim coepit inserere ano meo. Hoc crudelissima anus
 422 XCVI    |                valvae, quod paulo ante ansa ostioli rupta laxaverat,
 423 LXV     |                circumlatae sunt et ova anserina pilleata, quae ut comessemus,
 424 CXXXVII |              stupente in lectulo sedet anserisque fatum complorat, interim
 425 XLIV    |             oculis bona sua computant. Antea stolatae ibant nudis pedibus
 426 CXXX    |                nescio. Forsitan animus antecessit corporis moram, forsitan
 427 XVII    |         audacia, aut ubi fabulas etiam antecessura latrocinia didicistis? Misereor
 428 CIX     |            repugnantem. Ecce etiam per antemnam pelagiae consederant volucres,
 429 LXXXI   |              veritus ne Menelaus etiam antescholanus inter cetera mala solum
 430 CXVI    |         Crotona esse cognovimus, urbem antiquissimam et aliquando Italiae primam.
 431 LXXXVIII|            cognoscere, sed accusatores antiquitatis vitia tantum docemus et
 432 CXL     |         Protesilaum aut quemquam alium antiquorum." Haec locutus sustuli tunicam,
 433 XLII    |                in puteum conicias. Sed antiquus amor cancer est." ~
 434 CXX     |           tellus, iam montibus haustis~antra gemunt, et dum vanos lapis
 435 CXXXVI  |            puto, medio die solebant ab anu diaria exigere, impetum
 436 LXXI    |              sedentem praetextatum cum anulis aureis quinque et nummos
 437 CXXXIV  |                     CXXXIV] PROSELENOS ANVS AD ENCOLPIVM: "Quae striges
 438 LXXXVIII|              massa auri, quam quicquid Apelles Phidiasque, Graeculi delirantes,
 439 LXIV    |           Quando parem habui nisi unum Apelletem?" ~Appositaque ad os manu,
 440 LXXXIII |             horrore tractavi. Jam vero Apellis quam Graeci mon(kthmon appellant,
 441 XVI     |         pallidi rogaremus quis esset: "Aperi, inquit, iam scies." Dumque
 442 CXXXII  |              non potui supplicio caput aperire,~sed furciferae mortifero
 443 LXXIX   |              praesidio erat, quae iter aperiret errantibus, nec silentium
 444 LXXXIX  |         minacem quae figurarent equum.~Aperitur ingens antrum et obducti
 445 XLI     |              enim aenigma est, sed res aperta. Hic aper, cum heri summa
 446 CII     |        vestimenta pro sarcinis habebo, apertis scilicet aliquatenus labris,
 447 LVII    |              inter homines sum, capite aperto ambulo; assem aerarium nemini
 448 LXXVIII |                  Statim ampullam nardi aperuit omnesque nos unxit et: "
 449 CXXXVII |                pariter extensos porris apioque lustrasset, avellanas nuces
 450 LXII    |           miles, fortis tanquam Orcus. Apoculamus nos circa gallicinia; luna
 451 LXVII   |            nisi illa discumbit, ego me apoculo." Et coeperat surgere, nisi
 452 CXXXII  |                imponere? Rogo te, mihi apodixin defunctoriam redde." Haec
 453 CXXI    |         claustra,~Actiacosque sinus et Apollinis arma timentes.~Pande, age,
 454 XL      |            significabant. Et hi quidem apophoreti fuerunt. ~Ceterum ad scindendum
 455 XLVIII  |           thelis?", respondebat illa: "apothanin thelo". ~
 456 LX      |                fericulum tam religioso apparatu perfusum, consurreximus
 457 CXVIII  |             furentis animi vaticinatio appareat quam religiosae orationis
 458 LXI     |              aiunt, in angustiis amici apparent. ~
 459 LXXV    |               ac per genium eius Gaium appellando rogare coepit ut se frangeret.
 460 LXXXIII |         Apellis quam Graeci mon(kthmon appellant, etiam adoravi. Tanta enim
 461 XLII    |                ebulliit. Modo, modo me appellavit. Videor mihi cum illo loqui.
 462 XCI     |           Encolpi, fidem memoriae tuae appello: ego te reliqui, an tu me
 463 CXXIV   |            petit gradiens iuga nobilis Appennini,~unde omnes terras atque
 464 XLVI    |                Latinas coepit non male appetere, etiam si magister eius
 465 III     |              hamis escam, quam scierit appetituros esse pisciculos, sine spe
 466 XXII    |              iacebant, alii parietibus appliciti, quidam in ipso limine coniunctis
 467 XCI     |         linteis et strigilibus parieti applicitum tristem confusumque. Scires
 468 CXIV    |           abduxere certissimae morti. ~Applicitus cum clamore flevi et: "Hoc,
 469 LXIV    |           habui nisi unum Apelletem?" ~Appositaque ad os manu, nescio quid
 470 XX      |           prodita complosit manus et: "Apposui: quidem adulescens, solus
 471 CXXXV   |           pallio cucumam ingentem foco apposuit, simulque pannum de carnario
 472 LXXIV   |                 ut ex aequo ius firmum approbaret, male dicere Trimalchionem
 473 LXVII   |           iussit afferri et circulatum approbari pondus. Nec melior Scintilla,
 474 CXL     |           tunicam, Eumolpoque me totum approbavi. At ille primo exhorruit,
 475 XL      |      strictoque venatorio cultro latus apri vehementer percussit, ex
 476 XLI     |                  Puer detraxit pilleum apro capitique suo imposuit.
 477 XXXVIII |               sic cenare, quomodo rex: apros gausapatos, opera pistoria,
 478 XXXIV   |           argenteam attulit servus sic aptatam ut articuli eius vertebraeque
 479 CXIV    |                et veluti lecto funebri aptatus expecto mortem iam non molestam.
 480 LXXVII  |              Quod si contigerit fundos Apuliae iungere, satis vivus pervenero.
 481 XXXIX   |               sua cornua nascuntur; in aquario copones et cucurbitae; in
 482 XXXV    |                locustam marinam, super aquarium anserem, super pisces duos
 483 LXXXIII |           animorum esse picturam. Hinc aquila ferebat caelo sublimis Idaeum,
 484 CXIV    |             saepissime Italici litoris aquilo possessor convertebat huc
 485 CII     |            pertunde aures, ut imitemur Arabes, et increta facies, ut suos
 486 CXIX    |               nova vellera Seres~atque Arabum populus sua despoliaverat
 487 XCVIII  |              blandior quam ego, primum araneis oleo madentibus vulnus,
 488 XCIII   |            oris~attractus scarus atque arata Syrtis~si quid naufragio
 489 XCIX    |         diutius nives haerent, ast ubi aratro domefacta tellus nitet,
 490 XL      |             camaram iuramus Hipparchum Aratumque comparandos illi homines
 491 XCVIII  |            deus quidam humanarum rerum arbiter pendenti puero excussisset
 492 LXVI    |               cicer et lupinum, calvae arbitratu et mala singula. Ego tamen
 493 CXXXVII |               fortunamque suo temperet arbitrio.~Vxorem ducat Danaen ipsumque
 494 XCI     |         sustulit. <. . .> ~"Nec amoris arbitrium ad alium iudicem tuli. Sed
 495 CXIV    |          reliquias navis expugnat. Non arbor erat relicta, non gubernacula,
 496 CXXXI   |                timebam, coepique inter arbores ducem itineris expectare
 497 LIII    |            male dixerat. Eodem die: in arcam relatum est, quod collocari
 498 CXVIII  |            fiat odi profanum vulgus et arceo. ~Praeterea curandum est,
 499 CXV     |                mortuo facit, oculos ad arcessendos sensus longius mittit. ~
 500 CXXII   |            testor ad has acies invitum arcessere Martem,~invitas me ferre
 501 CII     |              quod frequenter etiam non arcessito ferrumine infigitur: age,
 502 CII     |              in hoc periculum Eumolpon arcesso. Quid enim attinet innocentem