[LII]
"In argento plane studiosus sum. Habeo scyphos urnales plus minus
<C> <. . . videtur> quemadmodum Cassandra occidit filios suos, et
pueri mortui iacent sic uti vivere putes. Habeo capidem quam <mi> reliquit patronorum <meorum> unus,
ubi Daedalus Niobam in equum Troianum includit. Nam Hermerotis pugnas et
Petraitis in poculis habeo, omnia ponderosa; meum enim intelligere nulla
pecunia vendo."
Haec dum refert, puer calicem proiecit. Ad quem respiciens Trimalchio:
"Cito, inquit, te ipsum caede, quia nugax es." Statim puer demisso
labro orare. At ille: "Quid me, inquit, rogas? Tanquam ego tibi molestus
sim. Suadeo, a te impetres, ne sis nugax." Tandem ergo exoratus a nobis
missionem dedit puero. Ille dimissus circa mensam percucurrit. Et "Aquam
foras, vinum intro " clamavit <Trimalchio>. Excipimus urbanitatem
iocantis, et ante omnes Agamemnon, qui sciebat quibus meritis revocaretur ad
cenam. Ceterum laudatus Trimalchio hilarius bibit et iam ebrio proximus:
"Nemo, inquit, vestrum rogat Fortunatam meam, ut saltet? Credite mihi:
cordacem nemo melius ducit".
Atque ipse erectis super frontem manibus Syrum histrionem exhibebat
concinente tota familia: "madeia perimadeia." Et prodisset in medium,
nisi Fortunata ad aurem accessisset; et credo, dixerit non decere gravitatem
eius tam humiles ineptias. Nihil autem tam inaequale erat; nam modo Fortunatam
suam <verebatur>, revertebat modo ad naturam.
|