[LIII] Et plane interpellavit saltationis libidinem
actuarius, qui tanquam Vrbis acta recitavit: "VII kalendas Sextiles: in
praedio Cumano, quod est Trimalchionis, nati sunt pueri XXX, puellae XL;
sublata in horreum ex area tritici milia modium quingenta; boves domiti
quingenti. Eodem die: Mithridates servus in crucem actus est, quia Gai nostri
genio male dixerat. Eodem die: in arcam relatum est, quod collocari non potuit,
sestertium centies. Eodem die: incendium factum est in hortis Pompeianis, ortum
ex aedibus Nastae vilici. — Quid, inquit Trimalchio, quando mihi Pompeiani
horti empti sunt? — Anno priore, inquit actuarius, et ideo in rationem nondum
venerunt." Excanduit Trimalchio et: "Quicunque, inquit, mihi fundi
empti fuerint, nisi intra sextum mensem sciero, in rationes meas inferri
vetuo." Iam etiam edicta aedilium recitabantur et saltuariorum testamenta,
quibus Trimalchio cum elogio exheredabatur; iam nomina vilicorum et repudiata a
circumitore liberta in balneatoris contubernio deprehensa, et atriensis Baias
relegatus; iam reus factus dispensator, et iudicium inter cubicularios actum.
Petauristarii autem tandem venerunt. Baro insulsissimus cum scalis constitit
puerumque iussit per gradus et in summa parte odaria saltare, circulos deinde
ardentes transire et dentibus amphoram sustinere. Mirabatur haec solus
Trimalchio dicebatque ingratum artificium esse: ceterum duo esse in rebus
humanis, quae libentissime spectaret, petauristarios et cornicines; reliqua,
animalia, acroemata, tricas meras esse." Nam et comoedos, inquit, emeram,
sed malui illos Atella<na>m
facere, et choraulen meum iussi Latine cantare".
|